Ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης αλλά και ο Μουσταφά Ακιντζί έδειξαν ότι είναι έτοιμοι για σημαντικές υποχωρήσεις αν αυτό οδηγήσει σε λύση, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την Τουρκία αλλά σε ένα βαθμό ούτε για την Ελλάδα – την άμεσα και την έμμεσα εμπλεκόμενες εγγυήτριες. Για το Νίκο Κοτζιά κάθε λύση που έστω και προσωρινά επιτρέπει παρουσία κατοχικού στρατού στο νησί είναι απαράδεκτη. Το ότι βιάστηκε να κοινοποιήσει από πλάγιους δρόμους αυτή την αντιθεσή του, τον έφερε και στα πρόθυρα της παραίτησης, όταν ο Ακιντζί φάνηκε να υποχωρεί στο Εδαφικό και να προκρίνει πάση θυσία Πενταμερή Διεθνή διάσκεψη για οριστική κατάληξη. Αλλα για τον Ερντογάν, που μετά τον χωρισμό του με τον γκουρού των διεθνών σχέσεων Νταβούτογλου, δεν ξέρει πλέον τι… δεν θέλει στο Αιγαίο και την Κύπρο, οι υποχωρήσεις στη Μόρφου και στην επιστροφή Ελληνοκυπρίων δεν μπορούν να γίνουν υπερβολικά πρόθυμα και χωρίς μάχη – αφού άλλωστε πιστεύει ότι διαθέτει το όπλο της απειλής προσάρτησης της Βόρειας Κύπρου ως… Κριμαίας.
Η Ελληνική κυβέρνηση θυμάται έντονα και το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν και ξέρει ότι κινδυνεύει να εκτεθεί στηρίζοντας μια επιλογή που οι Ελληνοκύπριοι ενδεχομένως να απορρίψουν. Η συνέχεια προβλέπει μεγάλη διεθνή πίεση για νέες διαπραγματεύσεις καθώς ΟΗΕ και ΕΕ θεωρούν ιδανικό το timing. Το πιο πιθανό είναι ότι καθώς η Τουρκία θα ήθελε να γίνει Πενταμερής για να δείξει καλή προαίρεση, να υπάρξει μια νέα υποχώρηση στη Μόρφου ή στην επιστροφή Ελληνοκυπρίων με αντάλλαγμα να μην πιεστεί ιδιαίτερα στις εγγυήσεις και την ασφάλεια. Πιθανή συνάντηση Τσίπρα και Ερντογάν θα μπορούσε να λειτουργήσει ως… μασάζ στην ένταση αλλά δε θα προχωρούσε πολύ τη διαπραγμάτευση, ούτε θα έκανε πιο εύκολους τους ελιγμούς του Έλληνα ΥΠΕΞ στην ακροβατική προσπάθειά του ουτε να κάνει πίσω ούτε να τορπιλίσει μια συμφωνία.