του Γιάννη Μακριδάκη
Φωτογραφία: Γιώργος Μικάλεφ
Προσωπικά ο Τραμπ πάντως μου θυμίζει τραμπούκο με την έννοια του μπράβου. Μου θυμίζει κάτι περιπτώσεις τραμπούκων αιρετών, οι οποίοι ενδημούσαν ανέκαθεν σε μεγάλους πληθυσμούς στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, ιδίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η συνομοταξία αυτή των πολιτικάντηδων έχουν αποκτήσει και την κωδική ονομασία Βλαχοδήμαρχοι. Χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα η ρηχή φιλοσοφία, η αγοραία έκφραση και συμπεριφορά, η ξερολίαση ανοήτου, η σιγουριά ανθρώπου με περιορισμένη δυνατότητα σκέψης, κρίσης και κατανόησης του Χάους, ο άκρατος λαϊκισμός, η βαθιά αμορφωσιά, η ορμητικότητα υπανάπτυκτου με κατοχικό σύνδρομο, που παίρνει άξαφνα στα χέρια του χρήμα και εξουσία, ο κομπλεξισμός και η πηγαία οργή προς κάθε φορέα διαφορετικότητας, τον οποίον εκλαμβάνουν ενστικτωδώς ως προσωπικό εχθρό ή αντίπαλο και τον πολεμούν, σε επίπεδο πάντοτε προσωπικό και ποτέ πολιτικό, με κάθε ύπουλη και φασιστική μέθοδο.
Είναι αυτοί που έχουν πάρει στα πολύ σοβαρά τον εαυτό τους ως εκφραστή κάποιου δήθεν παλλαϊκού αιτήματος για “ανάπτυξη”, που μπαίνουν μπροστάρηδες και θεωρούν πως είναι οι ίδιοι ο Θεός και υπεράνω νόμων, φυσικών και ανθρώπινων, που σηκώνουν το λάβαρο της επέλασης για την υλοποίηση επιτέλους των λεγόμενων “έργων για το καλό του λαού και του τόπου μας”, είναι αυτοί που κάθονται απάνω στη μπουλντόζα αυτοπροσώπως για να καταστρέψουν με τον τσαμπουκά του εκλεγμένου αμόρφωτου κάποιον τόπο φυσικού ή πολιτιστικού κάλλους και σπουδαιότητας στο όνομα της “προόδου”, είναι αυτοί που κραυγάζουν ότι το δίκαιο των πατριωτών και το συμφέρον της πατρίδας απαιτούν την επέλαση, με κάθε τίμημα, των ερπυστριών της λεγόμενης “ανάπτυξης”, είναι αυτοί που χλευάζουν αλλά και απειλούν όσους ανθρώπους έχουν αποκτήσει κάποια μόρφωση προσωπική και ενδιαφέρονται για το κοινό καλό και για την προστασία των υλικών και άυλων αξιών, που συνθέτουν την μοναδική ταυτότητα του καθενός και της κάθε πατρίδας. Είναι, τέλος, αυτοί που δεν το πιστεύουν κιόλας κατά βάθος πως βρέθηκαν σε θέση εξουσίας και διαπιστώνουν έκπληκτοι σε στιγμές αναπόλησης και ενδόμυχης αυτοκριτικής, το εξομολογούνται δε κιόλας σε στιγμές αδυναμίας, πως χαμηλώσανε τόσο πολύ οι καρέκλες, που κάτσανε και οι κώλοι τους.
Είναι εμφανές ότι ο παγκοσμιοποιημένος καταναλωτικός καπιταλισμός παρήκμασε και μπούκωσε, δημιούργησε δε, κατά τη διάρκεια όλων αυτών των δεκαετιών που υφίσταται, ένα ανθρώπινο είδος καταναλωτών, τους οποίους χαρακτηρίζει η απρονοησία και η ελαφρά τη καρδία καταναλωτική διαβίωση εις βάρος όλου του πλανήτη, δηλαδή του ίδιου τους του εαυτού και των απογόνων τους, και των οποίων τη ζωή απαξίωσε εντελώς. Ο βλαχοδήμαρχος όρμηξε στο όνομα όλων αυτών των ανθρώπων λοιπόν την ιστορική τούτη ώρα στο προσκήνιο ως Πλανητάρχης πλέον, για να ξεμπουκώσει το χυδαίο σύστημα και να ευνοήσει ξανά την με κάθε τίμημα επιτάχυνσή του, έχοντας για εφόδια πολιτικής την άκρατη απρονοησία, την βαθιά αμορφωσιά, την πηγαία οργή και τον κυνικό ολοκληρωτισμό, τα βασικά δηλαδή χαρακτηριστικά του απαξιωμένου καταναλωτή και συνάμα τα συστατικά μιας πολιτικής, η οποία αδιαμφισβήτητα θα προκαλέσει θύματα πολλά, από όλα τα είδη της ζωής στο οικοσύστημα, με μεγαλύτερο θύμα εξ αυτών πολύ σύντομα ή αργότερα την ίδια την ανθρωπότητα.