Αποστολή του TPP στο Παρίσι: Τζένη Τσιροπούλου
Οι φωνές ενώθηκαν «για να ακούσει ο Μακρόν, ο νέος μας πρόεδρος, ότι ακόμα και εμάς που τον ψηφίσαμε, τώρα θα μας βρει απέναντι του».
Το βράδυ της 7ης Μαΐου, αμέσως μετά την ανακοίνωση της νίκης του 39χρονου πρώην τραπεζίτη και υπουργού Οικονομίας ως 8ου προέδρου της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, στο Παρίσι και άλλες πόλεις έγιναν αυθόρμητες κινητοποιήσεις λίγων εκατοντάδων αντικαπιταλιστών και αντιφασιστών, ενώ υπήρξαν και συγκρούσεις με την αστυνομία.
Σήμερα, 8 Μαΐου, γύρω στις 3 η ώρα Γαλλίας (4 η ώρα Ελλάδας), με αστυνομική παρουσία στους τριγύρω δρόμους, πραγματοποιήθηκε η πρώτη πορεία κατά του Μακρόν, μετά από οργανωμένο κάλεσμα της συλλογικότητας Front Social («Κοινωνικό Μέτωπο»). Οι -σύμφωνα με τη συλλογικότητα- περίπου 2.000 διαδηλωτές περπάτησαν από την Πλατεία Δημοκρατίας προς τη Βαστίλλη.
Η αποστολή του TPP ήταν εκεί, λίγο πριν την επιστροφή στην Ελλάδα και μίλησε με τους διαδηλωτές.
Μαξίμ, 32 χρόνων, μέλος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος:
«Είμαι εδώ σήμερα γιατί πάνω από όλα πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε τη μάχη κατά της Μαρίν Λεπέν -για αυτό ψήφισα και τον έτερο υποψήφιο, αν και είναι δεξιός. Ανάμεσα στη δεξιά και την ακροδεξιά πρέπει να επιλέξουμε τη δεξιά, ακόμα κι αν αυτό είναι δύσκολο. Τώρα, το κρίσιμο ζήτημα είναι οι βουλευτικές εκλογές, γιατί εκεί θα φανεί απέναντι σε ποια κυβέρνηση θα πρέπει να μαχόμαστε για τα επόμενα 5 χρόνια. Πρέπει η Αριστερά να είναι όσο πιο ενωμένη και αυτό ξεκινάει σήμερα από τους δρόμους, γιατί ο Μακρόν πρέπει να καταλάβει ότι αυτό το 65% δεν ψήφισε υπέρ του προγράμματός του.
»Αν τα κινήματα είναι σε παρακμή; Όχι δεν είναι. Πέρυσι αγωνιστήκαμε κατά της αναθεώρησης του εργατικού δικαίου (Loi Travail) και oργανώσαμε εθνικές απεργίες. Η μάχη μας συνεχίζεται.»
Μετανάστριες από την Αλγερία, που εργάζονται στη Γαλλία χωρίς χαρτιά, από τη συλλογικότητα Droits Devant!:
«Σήμερα είμαστε εδώ γιατί ζούμε και εργαζόμαστε στη χώρα αλλά δε μας δίνουν χαρτιά. Εγώ ήρθα από την Αλγερία στη Γαλλία πριν 12 χρόνια. Βρίσκουμε δουλειές ως καθαρίστριες, κρατάμε τα παιδιά οικογενειών ή δουλεύουμε σε εργοστάσια, αλλά οι κίνδυνοι για εμάς είναι αρκετοί, όπως το να μας πιάσει η αστυνομία ή η Επιθεώρηση Εργασίας. Είμαστε δυναμικές, ήρθαμε εδώ να δουλέψουμε και δεν θέλουμε να ζούμε υπό ένα συνεχή φόβο. Μας δίνουν χαμηλούς μισθούς και ταυτόχρονα τα αφεντικά μας δεν πληρώνουν ούτε ασφάλιση ούτε τίποτα για εμάς.
»Ελπίζουμε ότι ο Μακρόν θα κάνει κάτι. Στο πρόγραμμά του έλεγε ότι εφόσον μάθουμε καλά τη γαλλική γλώσσα θα μπορούμε να μείνουμε εδώ κανονικά.
»Έχω τρία παιδιά. Ο ένας μου γιος ήρθε εδώ 7 χρονών και τώρα είναι σχεδόν 20. Δε μιλάει τη γλώσσα μου. Μόνο τα γαλλικά ξέρει ως γλώσσα του. Φανταστείτε να έβγαινε η Λεπέν. Τι θα έλεγα στον γιο μου;»
Φωτογραφίες: Τζένη Τσιροπούλου/ThePressProject