Ηχηρό μήνυμα στήριξης των ανθρώπων του Πολιτισμού αλλά και του ίδιου του πολιτιστικού αγαθού απηύθυνε ο τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός Αλκίνοος Ιωαννίδης. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «το τραγούδι αποτελεί την ανάσα της ανθρωπότητας μέσα στους αιώνες. Καμιά μάσκα δεν κατάφερε ποτέ να το φιμώσει. Καμιά κακουχία δεν το σταμάτησε, καμιά καταστροφή δεν το έκανε να σιγήσει».
Αναφερόμενος ειδικότερα στο επάγγελμα του καλλιτέχνη, υπογραμμίζει πως «σε εποχές “καλές”, όταν η μουσική μετατρέπεται σε καταναλωτικό αγαθό, ο ακροατής σε πελάτη και ο μουσικός σε υπάλληλο, το τραγούδι συχνά υποφέρει περισσότερο. ∆εν φοβάμαι για τη μουσική. Ανησυχώ όμως για τους μουσικούς, τους φίλους, τους συναδέλφους», επισημαίνει.
Συνεχίζοντας προσθέτει: «Eίμαστε μικρή χώρα, η “αγορά” ήταν πάντοτε περιορισμένη. Με λίγες εξαιρέσεις, οι καλλιτέχνες μας δεν έζησαν ποτέ άνετα. Με την πολυετή κρίση που περνάμε αλλά και με τις συνέπειες της σημερινής πανδημίας η ζωή τους γίνεται πολύ δυσκολότερη», αναφέρει καλώντας τη πολιτεία να τους στηρίξει.
«Αν η πολιτεία πιστεύει ότι ο πολιτισμός έχει οποιαδήποτε αξία, θα πρέπει να τον στηρίξει. Είναι υποχρέωσή της να βρει νέους, ευφάνταστους, αποτελεσματικούς τρόπους να τον ενισχύσει», αναφέρει συγκεκριμένα. Παρ’ όλα αυτά ο καλλιτέχνης ασκεί δριμεία κριτική στην πολιτεία, σε σχέση με τη στήριξη των καλλιτεχνών εκτιμόντας ότι «δεν θα το κάνει. Είναι καλύτερη στο να στήνει κατά καιρούς πολυέξοδες, ανούσιες φιέστες, εξυπηρετώντας συχνά άλλους σκοπούς».
Επομένως όπως σημειώνει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, «η ευθύνη μένει στους πολίτες», αναφορικά με τη διάσωση του αληθινού και καθημερινού πολιτισμού καθώς όπως τονίζει «δεν έχουμε πια την πολυτέλεια της κατανάλωσης φανταχτερών σκουπιδιών. Έχουμε την επείγουσα ανάγκη μιας αλήθειας».
Τέλος καταλήγει σημειώνοντας ότι «παρά τις δυσκολίες, ίσως και εξαιτίας τους, πρέπει να βρούμε ξανά τη μουσική μέσα μας. Μας δόθηκε μια ζωή. Κανείς δεν μας υποσχέθηκε ότι θα είναι εύκολη. Ας την κάνουμε τουλάχιστον ουσιαστική», επισημαίνει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.