Στο σημείωμα, το Μέγαρο Μαξίμο δίνει τη «γραμμή» στους βουλευτές του για το πώς θα απαντήσουν σε πιθανές ερωτήσεις γύρω από το δίκαιο αίτημα του για 48 ημέρες απεργού πείνας.

Στο σημείωμα καταγράφονται ψέματα, όπως το ότι «εκ του νόμου δεν γίνεται να παραμένει στον Κορυδαλλό», ενώ ο Κορυδαλλός στεγάζει καταδίκους (μάλιστα υπάρχει ειδική πτέρυγα για τη 17Ν) ενώ το αίτημα του Κουφοντίνα είναι ακριβώς ό,τι προβλέπεται στον φωτογραφικό μάλιστα γι αυτόν σωφρονιστικό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση τον Δεκέμβριο. Στον νόμο προβλέπεται ξεκάθαρα η μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές στη φυλακή από όπου προήλθε.

Το αίτημα αυτό στηρίζουν πλέον πάνω από 1.000 νομικοί, με ψήφισμά τους, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι αλλά και φορείς με βαρύνουσα σημασία όπως η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων.

«1. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μη τήρηση του νόμου στην περίπτωση του Κουφοντίνα. Τι απαντάτε;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σπεύσει από την αρχή να υιοθετήσει το αίτημα του Κουφοντίνα προκειμένου να επιλέξει εκείνος τη φυλακή που θα εκτίσει την ποινή του, πράγμα που δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο. Ο νόμος προβλέπει τον τρόπο κράτησης ο οποίος και τηρήθηκε απολύτως. Εκ του νόμου δεν επιτρέπεται να παραμένει στο Κατάστημα Κορυδαλλού, που αποτελεί Κατάστημα κράτησης τύπου Α’ και σε αυτό κρατούνται μόνο υπόδικοι, κατάδικοι για χρέη και κατάδικοι σε ποινή φυλάκισης. Επίσης Για λόγους υγειονομικούς δεν επιτρέπεται εξάλλου η μεταγωγή νέων καταδίκων στο κατάστημα Κορυδαλλού. Στην πραγματικότητα ο αμετανόητος (δεν έχει ζητήσει ούτε μια συγγνώμη) δολοφόνος 11 ανθρώπων, Δ. Κουφοντίνας ζητεί προνομιακή μεταχείριση εκτός του πλαισίου του νόμου και να επιλέξει τη φυλακή στην οποία θα κρατείται. Να σημειώσουμε ότι το Κατάστημα Κράτησης Δομοκού είναι σύγχρονο και με όλες τις απαιτούμενες διεθνώς προδιαγραφές Κατάστημα τύπου Β’, στο οποίο κρατούνται κατάδικοι με βαριές ποινές.

Η Πολιτεία δεν εκβιάζεται. Βασικοί κανόνες κάθε έννομης τάξης είναι ότι: α)διατηρεί κυριαρχικό δικαίωμα σε σχέση με τον τρόπο κράτησης καταδίκων και β) δεν υπάρχει συναλλαγή με κατάδικους σε σχέση με τον τρόπο κράτησης. Εάν υπέκυπτε η πολιτεία σε πιέσεις/εκβιασμούς θα εξωθούσε όλους τους καταδίκους σε απεργία πείνας και άλλα μέσα πίεσης για να υλοποιούν αιτήματα που θα θέτουν κάθε φορά».