του Γιώργου Βήχα

(καρδιολόγου, εθελοντή γιατρού στο Μητροπολιτικό – Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού)

Κάποιες από αυτές τις προσωπικές απόψεις θεωρώ πως είναι πολύ επικίνδυνες να λέγονται σε δημόσιο λόγο, όταν στερούνται επιστημονικής βάσης και όταν λέγονται από γιατρούς, όπως η άποψη του Ιταλού γιατρού πως οι μάσκες προκαλούν καρκίνο.

Αυτή τη περίοδο καθήκον των γιατρών είναι να ενημερώνουν τον κόσμο με λόγο ψύχραιμο και με λόγο που πηγάζει από την επιστημονική εμπειρία και γνώση.

Καθήκον των υγειονομικών είναι να προβάλλουν στον δημόσιο λόγο τους τις ελλείψεις του δημοσίου συστήματος υγείας, και να πιέζουν για την ενίσχυση του προς όφελος της υγείας των ασθενών. Και αυτό το καθήκον είναι ακόμη πιο επιτακτικό σε μια περίοδο πανδημίας.

Υπάρχουν κάποια αδιαμφισβήτητα δεδομένα:

– ο sars cov 2 είναι ένας καινούργιο ιός που τώρα τον μαθαίνουμε
– δεν είναι ένας ιός του αναπνευστικού συστήματος, επηρεάζει σχεδόν όλα τα συστήματα του οργανισμού
– δεν υπάρχει προς το παρόν φάρμακο ή εμβόλιο
– αυτά που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε για να προφυλαχτούμε είναι το τρίπτυχο, αποστάσεις, σχολαστικό πλύσιμο χεριών, μάσκα.
– πρέπει να ενισχυθεί το ΕΣΥ για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη κατάσταση. ΜΕΘ και πρωτοβάθμια περίθαλψη κυρίως.

Πιστεύω πως είμαστε στην αρχή μιας δύσκολης περιόδου και όλοι μας πρέπει να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Το κράτος να ενισχύσει το ΕΣΥ, οι επιστήμονες να υπηρετούν με τον δημόσιο λόγο τους την δημόσια υγεία και μόνο αυτή και οι πολίτες να τηρούν το τρίπτυχο της πρόληψης που είπαμε.

Όχι στον πανικό, όχι στον υποκινούμενο από οπουδήποτε φόβο, όχι στον ανεύθυνο και επικίνδυνο δημόσιο λόγο.

Ναι στην πρόληψη, ναι στην σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση, ναι στην ανάδειξη των ανεπαρκειών του ΕΣΥ, ναι στην προάσπιση όλων των ατομικών δικαιωμάτων, ένα από τα οποία, το πιο σημαντικό, είναι αυτό της Υγείας!

Εάν έχει κάποια σημασία να πω πως εργάζομαι τους τελευταίους πέντε μήνες σε Κέντρο Υγείας αναφοράς για COVID 19

*Όταν τα προηγούμενα χρόνια αγωνιζόμασταν για τους ανασφάλιστους ασθενείς και για το δικαίωμα τους στην πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, ο καταγγελτικός μας λόγος συνοδευόταν πάντα από αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Ποτέ δεν ήταν στείρος και ανεύθυνος. Αυτό το καταθέτω έτσι ως μια προσωπική εμπειρία αγώνα για ένα από τα βασικότερα ατομικά δικαιώματα.