Υπενθυμίζεται ότι με μία ανοιχτή επιστολή προς τη διοίκηση των «Νέων», γεμάτη έπαρση, ο συγγραφέας και εκ των εκλεκτών του Μητσοτάκη στο πρόγραμμα της κυβέρνησης για τα ασυνόδευτα ανήλικα, Απόστολος Δοξιάδης, επιτίθεται με χυδαίους χαρακτηρισμούς στον δημοσιογράφο της εφημερίδας, Δημήτρη Μανιάτη, ανακοινώνει την τέλος της αρθρογραφίας του στην εφημερίδα και στο τέλος, εμμέσως πλην όμως σαφώς, ζητάει την απόλυση του δημοσιογράφου.

Το σχόλιο του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ:

Ο συνεργάτης του Πρωθυπουργού, κ. Δοξιάδης, σε τρεις μόλις μέρες δίπλα στον κ. Μητσοτάκη, μπήκε κατευθείαν στη λογική της κυβέρνησης για την ελευθεροτυπία.

Η πολυδιαφημισμένη προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη ζητά δημοσίως την απόλυση του δημοσιογράφου Δ. Μανιάτη!

Ούτε ο Όρμπαν δεν θα το τολμούσε σε τρεις μόλις μέρες θητεία σε κυβερνητικό αξίωμα. Ο φιλελευθερισμός του κ. Μητσοτάκη επιβεβαιώνεται από την ανοχή του στο δημοσιογραφικό πλουραλισμό. Ανέχεται τους πάντες αρκεί να μην ασκούν κριτική στην κυβέρνησή του. Αλλιώς, ζητά απλώς την απόλυσή τους από το αφεντικό.

Ενώ το ΜέΡΑ25, αναφέρει:

Η πρόσφατη ομοβροντία εξόφθαλμα πελατειακών διορισμών «ημετέρων» από την κυβέρνηση της «κανονικότητας» τερματίζει το «κυνικόμετρο» μέσω του εξής οξύμωρου: οι περισσότεροι φρεσκοαπασχολούμενοι από το κράτος, είναι πατενταρισμένοι κήρυκες του «λιγότερου κράτους».

Όπως φαίνεται όμως, δεν είναι αυτή η μοναδική πολιτική λαθροχειρία του «χώρου». Αν κρίνουμε από την πρόσφατη «ανοιχτή επιστολή» του Απόστολου Δοξιάδη που καλεί την εφημερίδα «τα Νέα» ουσιαστικά να «ξεφορτωθεί» έναν δημοσιογράφο που δεν του είναι αρεστές οι απόψεις του, δίπλα στο «κρατικοδίαιτοι αντικρατιστές» φύεται και το «φιλελεύθεροι υπέρ της λογοκρισίας».

Ικανότατος αφηγητής, ο Απόστολος Δοξιάδης ξέρει τη σημασία των συμβολισμών και του timing . Στο επίπεδο των συμβολισμών, αφηγείται τη συνεργασία του με την εφημερίδα «του Φωκίωνα Δημητριάδη, του Λέοντα Καραπαναγιώτη, του Πηλιχού και του Ψαθά», και όχι πχ του Ψυχάρη/διοικητή Αγίου Όρους, των θαλασσοδανείων, των Πρετεντέρηδων, και του σφιχτού εναγκαλισμού με την εκάστοτε πολιτική εξουσία.

Στο επίπεδο του timing, επέλεξε να κάνει την επίθεσή του από τη θέση του διορισμένου από την κυβέρνηση με επιλογή του Πρωθυπουργού, και όχι κάποιο από τα προηγούμενα χρόνια που κατ’ ομολογία του αντελήφθη τη γραφή και της απόψεις «αυτού του υποκειμένου», όπως αποκαλεί το δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη.

Επέλεξε από θέση εξουσίας, να επιχειρήσει να συντρίψει έναν δημοσιογραφο που κάνει τη δουλειά που έχουν ξεχάσει να κάνουν οι δημοσιογράφοι-ειδικά επί των ημερών του Μητσοτάκη: να ασκούν κριτική στην εξουσία.

Ο κύριος Μητσοτάκης χρεώνεται εξ ολοκλήρου αυτή την επίδειξη εξουσιαστικού αυταρχισμού. Σαν γνήσιος ηγέτης του χώρου της Πολιτικής Λαθροχειρίας, ήταν αυτός που αιτιολόγησε την επιλογή του Απόστολου Δοξιάδη χαρακτηρίζοντάς τον «σταθερό υποστηρικτή του Κράτους Δικαίου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας»