Την 29 Δεκεμβρίου 1958 ο 19χρονος Πόμπο ήταν στο πλευρό του Τσε, στη μάχη της Σάντα Κλάρα. Στις 29 Δεκεμβρίου 2019, 80 ετών πια, ο Πόμπο έφυγε από τη ζωή, που είχε αφιερώσει ολόκληρη στην επανάσταση.
Ο κουβανός αντάρτης Χάρρυ Αντόνιο Βιγιέγας Ταμάγιο, ο Πόμπο του αντάρτικου, αργότερα στρατηγός, ανακηρυγμένος Ήρωας της Κουβανικής Επανάστασης, έφυγε στις 29 Δεκεμβρίου από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών. Ο αφροκουβανός επαναστάτης, ήταν στο πλευρό του Τσε από την ηλικία των 17 ετών και μέχρι το θάνατο του Γκεβάρα.
Είχε γεννηθεί στη Γιάρα της κουβανικής Σιέρρα Μαέστρα το 1940, σε φτωχή αφροκουβανική οικογένεια, και βγήκε από μικρό παιδί στο βουνό, αγωνιζόμενος ενάντια στην δικτατορία του Μπατίστα. Ιδρυτικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, πολέμησε από το 1957 στο πλευρό του Φιντέλ, του Σιενφουέγος και του Τσε και υπήρξε μέλος της Ταξιαρχίας Οκτώ, της δύναμης που ηγούνταν ο Τσε, στη Σάντα Κλάρα. Εντάχθηκε στην αντάρτικη δύναμη αλληλεγγύης που δημιούργησε, μετά τη νίκη της Επανάστασης, ο Γκεβάρα, από την πρώτη μέρα, χάρη στη γενναιότητα, την αυτοθυσία του και την πίστη του στην επανάσταση.
Πολέμησε στο πλευρό του Γκεβάρα στο Κογκό, το 1965, στη Βολιβία το 1966-1967 και ήταν ένας από τους μόλις τρεις κουβανούς αντάρτες που κατάφεραν να ξεφύγουν από την πολιορκία που οδήγησε στη δολοφονία του Τσε. Στο Κογκό στο παρατσούκλι Πόμπο προστέθηκε η λέξη Πόχο: Πόμπο Πόχο στα σουαχίλι σημαίνει «πράσσινο νέκταρ», και οι σύντροφοί του εκεί ήθελαν να τιμήσουν τον μειλίχιο χαρακτήρα του.
Επέτρεψε στην Κούβα το 1968 και εντάχθηκε στην κανονική στρατιωτική δύναμη, υπηρετώντας στην Αγκόλα δύο φορές. Η σχέση του με τον Φιντέλ ήταν αδελφική και όλη του η ζωή ήταν αφιερωμένη στη Κουβανική Επανάσταση. Στο βιβλίο / ημερολόγιό του «Πόμπο, ένας αντάρτης του Τσε» χρωστάμε την μέρα τη μέρα καταγραφή των ενεργειών του Τσε και της ομάδας του στη Βολιβία, όπως και τη μοναδική περιγραφή που έχουμε για τον τρόπο που οι τρεις επιζήσαντες κουβανοί αντάρτες κατάφεραν να περάσουν στη Χιλή.