Έντονα επικριτικός για τους χειρισμούς και τις επιλογές της ηγεσίας ο Κ. Μπαργιώτας τόνισε ότι «εδώ και πολύ καιρό πολιτευόμαστε αμήχανοι, κοιτώντας πότε δεξιά και πότε αριστερά, κάνοντας αντιπολίτευση με όρους επικαιρότητας, από μέρα σε μέρα, από θέμα σε θέμα».
 
Ο Κ. Μπαργιώτας οδεύει προς τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, κάτι που γίνεται εμφανές στην επιστολή του, αφού σημειώνει ότι το κόμμα ήταν κακύποπτο και αρνητικό στη συζήτησή μαζί της, αν και επεδίωξε με όλες του τις δυνάμεις να το πείσει  να πάρει τη γενναία απόφαση να συμμετάσχει σε μια τέτοια προσπάθεια.
 
Σημειώνεται ότι τo Ποτάμι μένει πλέον με έξι βουλευτές. 
 
Ολόκληρη η επιστολή του προς τον επικεφαλής του κόμματος: 
 
Αγαπητέ Σταύρο,
στρατεύτηκα στο Ποτάμι, επειδή πίστεψα πως σηματοδοτούσε το νέο στην πολιτική,  ίσως, στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα. Δυστυχώς, σε μια φθίνουσα πορεία από το ιδρυτικό συνέδριο του Λαυρίου μέχρι σήμερα, στελέχη του κόμματος και της ομάδας διαλόγου, φίλοι, ψηφοφόροι και βουλευτές απομακρύνθηκαν απογοητευμένοι. Οι άνθρωποι που πιστέψαμε στο Ποτάμι, φεύγουμε.
Λυπάμαι που το Ποτάμι μπορούσε και δεν τόλμησε. Λυπάμαι για τη μεγάλη ευκαιρία που απέτυχε να αξιοποιήσει. Δεν είναι στις προθέσεις μου να χρεώσω ευθύνες ούτε να αποποιηθώ τις δικές μου, αλλά η απόλυτα συγκεντρωτική, αρχηγική δομή του κόμματος, η συνειδητή απόρριψη ενός ανοικτού, δημοκρατικού οργανωτικού μοντέλου οδήγησε σε μια διαρκώς συρρικνούμενη ηγετική «ομάδα» που απέτυχε να παράξει πολιτική. Η συλλογικότητα δε λειτούργησε ποτέ. Από πολύ νωρίς, ακόμα και η κοινοβουλευτική ομάδα αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία. Μείναμε χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα, χωρίς στρατηγική, χωρίς συνεπή πολιτική γραμμή και πολιτική συμμαχιών. Εδώ και πολύ καιρό πολιτευόμαστε αμήχανοι, κοιτώντας πότε δεξιά και πότε αριστερά, κάνοντας αντιπολίτευση με όρους επικαιρότητας, από μέρα σε μέρα, από θέμα σε θέμα. Αυτή η κατάσταση, δυστυχώς, δεν είναι αναστρέψιμη. Κάποιοι επιθυμούν να συνεχίσουν έτσι.
Η απόφασή μου να αποχωρήσω σήμερα από το Ποτάμι και την κοινοβουλευτική του ομάδα είναι δύσκολη και με βασανίζει καιρό. Όμως, μπήκα στην πολιτική με δύο στόχους: μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα και την ανασύνθεση ενός σύγχρονου, ευρωπαϊκού, φιλελεύθερου σοσιαλδημοκρατικού φορέα. Πιστεύω πως το ένα προϋποθέτει το άλλο. Ένα ακόμη μικρό κόμμα που βρίσκεται διαρκώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έτσι όπως έχει εξελιχθεί το Ποτάμι, δεν μπορεί πια να προσφέρει στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η ανασύσταση ενός νέου, μαζικού πολιτικού φορέα στο χώρο της κεντροαριστεράς είναι απαραίτητη. Πολλώ δε μάλλον, τη στιγμή που η κρίση βαθαίνει, η κυβέρνηση βυθίζει την κοινωνία στην απόγνωση και μια αναπαλαιωμένη ΝΔ πολύ λίγο πείθει στο ρόλο του σωτήρα. Δεν έκρυψα ποτέ τις απόψεις μου. Αντίθετα, επεδίωξα με όλες μου τις δυνάμεις να πείσω το Ποτάμι να πάρει τη γενναία απόφαση να συμμετάσχει σε μια τέτοια προσπάθεια με τις υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου. Εις μάτην. Καχύποπτοι και αρνητικοί στην συζήτηση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, διστακτικοί με την πρωτοβουλία των τριών, εσωστρεφείς και αμήχανοι μέχρι σήμερα.
Οι πολιτικές μου επιδιώξεις παραμένουν οι ίδιες και εκτός Ποταμιού. Θέλω να πιστεύω πως με πολλούς από τους εθελοντές και τα στελέχη, που με τίμησαν με την εκτίμηση και τη φιλία τους, θα ξανασυναντηθούμε.