Όπως αναφέρεται στα «σημαντικά στοιχεία καθημερινής λειτουργίας καταστήματος», οι υπάλληλοι πρέπει να δουλεύουνε πολύ και να μιλάνε λίγο και βεβαίως να μην στήνουν «πηγαδάκια». Σωστό, στην τελική στις βαμβακοφυτείες των ΗΠΑ που δούλευαν με μαστίγιο δεν τολμούσε κανείς να μιλήσει στον διπλανό του και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Μη βιαστείτε να πείτε ότι αυτό γινόταν πριν αιώνες, όταν η σκλαβιά ήταν νόμιμη. Διαβάστε πρώτα τις «οδηγίες» προς τους εργαζόμενους στην επιχείρηση «Μουστάκας».
Μπορεί η φωτογραφία να δείχνει ότι πρόκειται για ένα χαρτί που θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιοδήποτε τοίχο ανακοινώσεων, αλλά μια πιο προσεκτική ματιά στους κωδικούς πάνω από τις οδηγίες παραπέμπει απευθείας (gwl τρίκυκλο 2029027 Τ) σε προϊόντα του καταστήματος.
Οι 15 εντολές που πρέπει να ακολουθούν οι εργαζόμενοι, δείχνουν το πώς αντιλαμβάνεται η επιχείρηση τη σωστή συμπεριφορά του εργαζόμενου. Οι «οδηγίες» εκπλήσσουν, αλλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που δίνονται. «Ξερά» και χωρίς προσχήματα προστάζουν τον εργαζόμενο να μην είναι ράθυμος και να βρίσκεται πάντα μέσα στο κέφι, σέρνοντας τη σιδερένια μπάλα που του φόρεσαν στο πόδι .
Το καλύτερο πάντα μένει για το τέλος. Όπως πληροφορούνται οι εργαζόμενοι, μπορεί να βιώνουν συνθήκες δουλείας αλλά «ένα σταθερό εισόδημα είναι καλύτερο από το τίποτα ή το ταμείο ανεργίας». Επιπλέον καλούνται να «αφήσουν τις προστριβές» και να δεθούν ως σύνολο.
Σε πείσμα αυτής της «παρότρυνσης» εκ μέρους της επιχείρησης και του ομαδικού δεσίματος στην αγχόνη, οι εργαζόμενοι μπορούν να αντιδράσουν και να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Αντί επιλόγου, ας μιλήσουν οι στίχοι του Αζίζ Νεσίν: «Σώπα μη μιλάς. Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού».
*Το ΤΡΡ επικοινώνησε με αρκετά καταστήματα της αλυσίδας «Μουστάκας». Μας πληροφόρησαν πως δεν ήταν ενήμεροι και μας παρέπεμψαν στα «κεντρικά», από τα οποία δεν πήραμε καμία απάντηση