του Πέτρου Βουρλή
Ο υποψήφιος Λένιν Μορένο, υποψήφιος του κόμματος Alianza Pais του απερχόμενου Προέδρου Κορρέα, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την υποστήριξη του 40% των ψηφοφόρων. Έμεινε πίσω λιγότερο από μία ποσοστιαία μονάδα (κερδίζοντας την υποστήριξη του 39% των συμπολιτών του) και έτσι θα υπάρξει δεύτερος γύρος εκλογών για την ανάδειξη νέου Προέδρου. Αντίθετα στο προσωπικό δημοψήφισμα (plebiscite) οι πολίτες του Ισημερινού υποστήριξαν την πρόταση Κορρέα, με το ποσοστό αυτών που ψήφισαν «NAI» να φτάνει το 55%.Έτσι, όλοι οι πολιτικοί αλλά και οι κρατικοί λειτουργοί που διαθέτουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο σε κάποιον φορολογικό παράδεισο είναι υποχρεωμένοι να το αποσύρουν από εκεί εντός ενός έτους. Διαφορετικά θα πρέπει να παραιτηθούν από το αξίωμα τους.
Ο Ισημερινός είναι μία χώρα η οποία στο πρόσφατο παρελθόν μας έχει εκπλήξει ευχάριστα με τις πολιτικές της καινοτομίες. Το Σύνταγμα του 2008 προήλθε σε ένα μεγάλο βαθμό από τους ίδιους τους πολίτες και θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις ‘ώριμες’ δημοκρατίες. Είναι ενδεικτικό πως στο Σύνταγμα του 2008 εκτός από τους θεσμούς της άμεσης δημοκρατίας προβλέπονται επίσης δικαιώματα για την ίδια την φύση!
Όπως έχει γράψει χαρακτηριστικά ο Eduardo Galeano “…το νέο Σύνταγμα του Ισημερινού, [το οποίο] το 2008, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, αναγνώρισε στην φύση δικαιώματα. Η ιδέα να έχει η φύση δικαιώματα, σαν να πρόκειται για άτομο, φαίνεται πολύ παράξενη. Όμως στις Η.Π.Α. φαντάζει εντελώς φυσικό να έχουν ανθρώπινα δικαιώματα οι μεγάλες εταιρείες. Και όντως, από το 1886 και μετά αυτό ακριβώς ισχύει σύμφωνα με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Αν η φύση ήταν τράπεζα θα είχε ήδη διασωθεί”.