Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Documento, η υποψήφια διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Ηριάννας Β.Λ. βρέθηκε υπόλογη με ένα βαρύ κατηγορητήριο από το Β' Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας, που σύμφωνα με τους συνηγόρους της, είναι ο «ορισμός της ποινικοποίησης των κοινωνικών συναναστροφών».

Η Ηριάννα συνελήφθη τον Μάρτιο του 2011 σε έφοδο της Αντιτρομοκρατικής στο σπίτι του φίλου της Κωνσταντίνου, επίσης φοιτητή, στο πλαίσιο επιχείρησης παρακολούθησης δύο υπόπτων που είχαν επισκεφτεί το σπίτι τους. Μετά την έφοδο, ο φίλος της που συνελήφθη επίσης, κατηγορήθηκε με το άρθρο 187Α για συγκρότηση, ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, για να αθωωθεί στη συνέχεια ομόφωνα και πλέον αμετάκλητα, από το πρωτόδικο κιόλας Δικαστήριο με τη σύμφωνη γνώμη και του εισαγγελέα της έδρας, Σωτήριου Μπάγια.

Όπως σημειώνεται, η 29χρονη είχε δώσει τότε δείγμα DNA, χωρίς ωστόσο να προκύψει κάποιο στοιχείο εναντίον της, με αποτέλεσμα να αφεθεί ελεύθερη. Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα, με αφορμή ένα «εύρημα» των κρατικών εργαστηρίων, η Ηριάννα σύρθηκε στα δικαστήρια.

Το εύρημα των Αρχών είχε να κάνει με ένα κουτί με όπλα που βρέθηκε θαμμένο στην Πολυτεχνειούπολη τον Νοέμβριο του 2011, όταν ένας άνδρας αγνώστων λοιπών στοιχείων, που δεν εμφανίστηκε στη δίκη, είδε από την ταράτσα του έναν άνδρα να θάβει το κουτί στο χώρο. Όπως αναφέρεται, η ταυτοποίηση μέρους του DNA της με γεμιστήρα εκτός όπλου, που εντοπίστηκε στα ευρήματα της Πολυτεχνειούπολης, οδήγησε στη σύλληψή της και την ποινική της δίωξη για «ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση» και «λήψη, κατοχή, μεταφορά και απόκρυψη όπλων και πυρομαχικών με σκοπό τη διάθεσή τους σε τρίτους για διάπραξη κακουργήματος και τον παράνομο εφοδιασμό ομάδων και οργανώσεων».

Μετά την απολογία της, η Ηριάννα αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους, γεγονός που καταδείκνυε την ανεπάρκεια της ένδειξης ενοχής με βάση την οποία είχε ασκηθεί η ποινική δίωξη σε βάρος της. Αυτό το γεγονός ωστόσο, δεν εμπόδισε τον τότε υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Δένδια, να συμπεριλάβει το όνομά της σε non paper στο οποίο κατονόμαζε όσους κατηγορούνταν για τρομοκρατική δράση, αρκετοί εκ των οποίων αθωώθηκαν από σχετικές κατηγορίες αργότερα.

Η υποψήφια διδάκτωρ της Φιλοσοφικής ακολούθως οδηγήθηκε σε δίκη που είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη της σε 13 χρόνια κάθειρξη, και μάλιστα χωρίς ελαφρυντικά, παρότι δεν υπήρξε μαρτυρία εναντίον της, ενώ δεν εμφανίστηκε ούτε πραγματογνωμοσύνη ειδικού που να επιβεβαιώνει την ενοχή της.

Το θέμα πήρε διαστάσεις μέσα από δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ και τώρα καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί, ζητούν με δημόσιες τοποθετήσεις τους την απελευθέρωση της 29χρονης.

Η επιστολή του Θανάση Παπακωνσταντίνου:

«Ηθελημένα, εδώ και καιρό, έχω αποτραβηχτεί από τα μουσικά δρώμενα, ώστε να έχω το χρόνο να επιθυμήσω ξανά τα τραγούδια. Βρήκα έτσι και την ευκαιρία να ξεκινήσω ηχογραφήσεις για μια νέα δισκογραφική δουλειά. Απορροφημένος απ’ αυτή τη διαδικασία, πολύ λίγο ασχολούμαι με όσα συμβαίνουν γύρω μου. Έτσι, και την περίπτωση της Ηριάννας την έμαθα από τα παιδιά μου.

Ποτέ δεν είχα αυταπάτες για το πόσο ταξική είναι η θεσμοθετημένη δικαιοσύνη αλλά και πόσο χώρο αφήνουν οι νόμοι στις προσωπικές πεποιθήσεις του κάθε δικαστή. Αυτό, άλλες φορές είναι για καλό και άλλες για κακό. Δεν θα ξεχάσω – από τη θετική πλευρά – εκείνη τη “φουρνιά” των δικαστών, που σπούδασε τη δεκαετία του ’60 στη Γαλλία – κυρίως – και αποτέλεσε ανάχωμα στην καταλήστευση του φυσικού περιβάλλοντος (Ε΄τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας). Και σήμερα – είμαι σίγουρος – υπάρχουν δικαστές που διαχειρίζονται, με αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση, τα ψήγματα ελευθερίας κινήσεων που τους παρέχουν οι ερμηνείες των νόμων. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Δικαστές, που τηρώντας – και καλά – το γράμμα του νόμου, άτεγκτοι και μικροί θεοί, καταστρέφουν ζωές, αθέλητα ή και ηθελημένα κάποιες φορές. Τα τελευταία χρόνια τροχίζουν τη ρομφαία τους και σε ένα καινούργιο ακονιστήρι, που λέγεται “εξέταση DNA”.

Η υφαρπαγή δεκατριών χρόνων από την ελεύθερη ζωή της Ηριάννας δεν μπορεί να στηριχθεί σε μιά αμφισβητούμενη εξέταση DNA. Ήμουν διστακτικός στο να κοινοποιήσω την άποψή μου γιατί, το να γράφει κανείς λίγα τραγούδια δεν του δίνει το δικαίωμα να γίνεται και δημογέροντας.

Υπάρχει ακόμα και η σκιά της ιδιοτέλειας, ότι χρησιμοποιείται μια σχετική δημοφιλία,που προκύπτει από τη δυνατή σχέση των ανθρώπων με τη μουσική, για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί.
Όμως τα προσπερνώ αυτά γιατί δεν θέλω να μολύνω τη νέα μου δουλειά με την αδιαφορία, αυτή την “κτηνώδη ύλη που πνίγει την ευφυΐα”, σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι.

Θα δείξω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα λόγια των παιδιών μου παρά στα δικογραφικά στοιχεία και θα φωνάξω – μαζί με άλλους – απευθυνόμενος σ’ αυτούς που οδηγούν το κάρο: “Αφήστε την Ηριάννα ελεύθερη, να ανυψώσει ή να καταστρέψει η ίδια τη ζωή της”.
19/6/2017

Θανάσης Παπακωνσταντίνου»

Πανό στις εστίες Πολυτεχνείου και Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Θάνος Μικρούτσικος, με ανάρτηση του στην σελίδα του στο Facebook, αναφέρει:

«Η ιστορία με την Ηριάννα δεν είναι μόνο παραλογισμός, είναι το ξεγύμνωμα σε ότι έχει απομείνει να ονομάζεται αστική δημοκρατία. Μας αφορά. Το μαύρο τέρας μπορεί να χτυπήσει την πόρτα όλων μας. Πρέπει να είμαστε παρόντες μέχρι αυτή η υπόθεση να τελειώσει».

31 ποιητές υπογράφουν υπέρ της Ηριάννας:

Μια κοπέλα καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξης χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Η Ηριάννα στοχοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2011, όταν συνελήφθη ο σύντροφός της, ο οποίος κατηγορήθηκε για συμμετοχή στην οργάνωση “συνομωσία πυρήνων της φωτιάς” με μόνο στοιχείο τη φιλική του σχέση με δύο μέλη της οργάνωσης (να σημειωθεί, ο σύντροφός της αθωώθηκε αμετάκλητα από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων). 

Σήμερα η 29χρονη υποψήφια διδάκτορας βρίσκεται στις φυλακές Ελεώνα Θηβών.

Η καταδίκη της σε 13 χρόνια κάθειρξη,  χωρίς αναστολή, χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς μαρτυρικές καταθέσεις σε βάρος της και με μοναδικό στοιχείο ένα μερικό και αμφιλεγόμενο δείγμα DNA, είναι άνευ προηγουμένου. Η λογική πίσω από την απόφαση φαίνεται να είναι πολιτική και στόχος της η ποινικοποίηση των προσωπικών σχέσεων.Καταδικάζοντας την Ηριάννα καθιστούν ποινικά κολάσιμη την κάθε συναναστροφή, τη φιλία, την ηλικία και την οποιαδήποτε επιλογή.

Αν η δικαιοσύνη δεν επανορθώσει,αυτή η δικαστική απόφαση εκδίδει μια ετυμηγορία ενοχής για ολόκληρη την κοινωνία. Ανεξάρτητα από απόψεις και πράξεις, ανεξάρτητα από πολιτικές τοποθετήσεις. Είμαστε όλοι ένοχοι μέχρι να αποδείξουμε το αντίθετο. Αλλά ακόμα και αν το αποδείξουμε λίγη σημασία θα έχει.
Ως ποιητές/ποιήτριες -χρήστες μιας γλώσσας όπου οι λέξεις μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημά τους,  αλλά κυρίως ως πολίτες, δεν μπορούμε να αφήσουμε τέτοιες υποθέσεις στη σιωπή, δεν μπορούμε παρά να πάρουμε θέση στο πλευρό της Ηριάννας. Είμαστε δίπλα της και απαιτούμε την άμεση αποφυλάκισή της καθώς και την αθώωσή της μέσα από την δικαιοσύνη.
Καλούμε κάθε καλλιτέχνη, κάθε ποιητή και συγγραφέα και ακόμα περισσότερο κάθε πολίτη να σταθεί στο πλευρό της Ηριάννας.


Οι ποιητές

Δήμητρα Αγγέλου
Ζήσης Δ. Αηναλής
Γιώργος Αλισάνογλου
Φοίβη Γιαννίση
Χρήστος Αρμάντο Γκέζος
Πέτρος Γκολίτσης
Δημήτρης Γκιούλος
Θάνος Γώγος
Νίκος Ερηνάκης
Κατερίνα Ζησάκη
Κατερίνα Ηλιοπούλου
Στέργια Κάββαλου
Χάρις Κοντού
Αγγελική Κορρέ
Μαρία Κουλούρη
Δημήτρης Λεοντζάκος
Λουκάς Λιάκος
Γιώργος Λίλλης
Παυλίνα Μάρβιν
Ειρήνη Μαργαρίτη
Ελένη Ντούξη
Φάνης Παπαγεωργίου
Μιχάλης Παπαντωνόπουλος
Σταμάτης Πολενάκης
Γιώργος Πρεβεδουράκης
Βασιλεία Οικονόμου
Σαμσων Ρακάς
Δανάη Σιώζου
Γιάννης Στίγκας
Θωμάς Τσαλαπάτης
Νίκη Χαλκιαδακη

Το Δίκτυο για το Πανεπιστημιακό Κίνημα πήρε επίσης θέση στο πλευρό της Ηριάννας:

Είναι από κάθε πλευρά αστήρικτη η καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου, που επιβλήθηκε την 1η Ιουνίου στην 29χρονη Ηριάννα, κάθειρξη 13 ετών με κατηγορία για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς», χωρίς ελαφρυντικά, με στοιχεία εντελώς διάτρητα, π.χ. χρήση «μερικού γενετικού υλικού» το οποίο «τελείωσε» και απουσία μαρτύρων. Πρόκειται για ποινικοποίηση της προσωπικής σχέσης της με τον σύντροφό της, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς» και έχει ήδη αθωωθεί.

Εύλογα δημιουργούνται ερωτήματα και συνειρμοί για πλείστες υποθέσεις, στις οποίες οι δικαστικές αποφάσεις βρίσκονται στον αντίποδα του κοινωνικού «περί δικαίου αισθήματος». Είτε πρόκειται για καταδικαστικές αποφάσεις που ποινικοποιούν φοιτητικούς και μαθητικούς αγώνες, αγώνες κατά των πλειστηριασμών κατοικιών κ.λπ., είτε πρόκειται για περιπτώσεις αντίστοιχες με αυτήν της Ηριάννας. Αντιθέτως βγαίνουν αθωωτικές αποφάσεις που αφορούν διάφορα οικονομικά εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού.

Η αστήρικτη καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου έρχεται να αφαιρέσει από έναν άνθρωπο, την Ηριάννα, μια νέα επιστήμονα και υποψήφια διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, το δικαίωμα στην εργασία, τη μόρφωση, την έρευνα και την επιστημονική εξέλιξη, έως ότου η υπόθεση τελεσιδικήσει.

Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι εκφράζουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στην Ηριάννα, που είναι και μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Στις 17 Ιουλίου εξετάζεται το αίτημα της αναστολής της. Καθένας και καθεμιά μας θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση της. Ενώνοντας τη δική μας φωνή με τις φωνές διαμαρτυρίας που διαρκώς πληθαίνουν, απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή της και την εν συνεχεία αμετάκλητη αθώωσή της από το εφετείο.

Η δήλωση της Ηριάννας

Η τοποθέτηση του συντρόφου της

Στο κείμενο του συντρόφου της Ηριάννας Β.Λ., Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, που στάλθηκε στα ΜΜΕ για δημοσίευση, περιγράφει τα γεγονότα από το Μάρτιο του 2011 μέχρι και την καταδίκη της Ηριάννας «ως μέλος της ΣΠΦ» επειδή είχε σχέση μαζί του και ενώ «σύμφωνα με τα δικά τους δικαστήρια δεν είμαι μέλος…».

«14 Μαρτίου 2011. ΕΚΑΜ εισβάλουν στο σπίτι που νοίκιαζα στο Χολαργό και με συλλαμβάνουν ως ύποπτο για συμμετοχή στην Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Η Ηριάννα έχει την ατυχία εκείνο το βράδυ να κοιμηθεί μαζί μου. Προσάγεται στη ΓΑΔΑ όπου δίνει προανακριτική κατάθεση, οικειοθελώς DNA, αποτυπώματα και την ίδια μέρα αφήνεται ελεύθερη.

Εγώ θα αφεθώ ελεύθερος με περιοριστικούς όρους 3 μέρες μετά.

18 Νοέμβρη 2011. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός «μάρτυρα» που δεν ξαναεμφανίζεται ποτέ στο εξής, ούτε στο δικαστήριο, ανακαλύπτονται όπλα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πουθενά σε χώρο του ΕΜΠ στου Ζωγράφου.

11 Ιανουαρίου 2013. Συλλαμβάνεται η Ηριάννα και κατηγορείται ως μέλος της ΣΠΦ και για οπλοκατοχή με βάση ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA σε γεμιστήρα εκτός όπλου, από τα ευρήματα στο ΕΜΠ. Ενάμισι χρόνο μετά την υποτιθέμενη ανακάλυψη των όπλων και δύο χρόνια με το DNA της να υπάρχει στα χέρια της αστυνομίας.

Η Ηριάννα αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους αυτή τη φορά, χωρίς ο ειδικός εφέτης ανακριτής να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία και τη φωτογραφία της. Θα το κάνει λίγες μέρες αργότερα με non paper ο τότε υπουργός Προ.Πο. Νίκος Δένδιας.

Όλα αυτά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της δίκης μου, με ότι μπορούσε να σημαίνει αυτό για την εξέλιξή της. Το δικαστήριο τελειώνει με αθωωτική και αμετάκλητη απόφαση για μένα που είχε και τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα, αφού αποδέχεται ότι μόνο φιλική σχέση υπάρχει με ορισμένα μέλη της ΣΠΦ στα πλαίσια του αντιεξουσιαστικού χώρου, κάτι που δεν αρνήθηκα ποτέ.

Η Ηριάννα δεν απομακρύνεται από εμένα παρ’ όλη τη στοχοποίηση. Μένει, αγνοεί επιδεικτικά τον φόβο και συνεχίζει τη ζωή της. Δουλεύει παθιασμένα, συνεχίζει να εξελίσσεται επαγγελματικά, να έχει φίλους, να ονειρεύεται, να ζει. Κι εγώ πάντα δίπλα της.

Αν δεν έζησε κάποιος από μέσα τη δίκη της στο ακροατήριο, δύσκολα μπορεί να κατανοήσει τι συνέβη. Η εισαγγελέας από την αρχή αναφερόταν σε εμένα σαν να είμαι ξανά κατηγορούμενος, δεν μπορούσε να χωνέψει πως, ένα άλλο, ομοιόβαθμο με το δικό τους δικαστήριο, αθώωσε αμετάκλητα έναν άνθρωπο που δήλωνε φίλος με μέλη της ΣΠΦ. Δεν το χωρούσε το μυαλό της. Ρωτούσε προκατειλημμένη την Ηριάννα γιατί δεν χωρίζαμε. Ενέπλεξε στην υπόθεση άσχετα με οποιαδήποτε δικογραφία άτομα. Παιδικοί μας φίλοι που αναφέρθηκαν από την Ηριάννα σαν επισκέπτες του σπιτιού μου συκοφαντήθηκαν και έγιναν στα χείλη της επιχείρημα ενοχής. Έφτασε στο σημείο να τους αναφέρει και στην εισαγγελική της πρόταση.

Μια πρόεδρος που δεν βρήκε μισό επιχείρημα να ψελλίσει για να στηρίξει την καταδικαστική απόφαση. Μια λέξη μόνο, ένοχη.

Η Ηριάννα καταδικάστηκε από αυτές τις λίγες σε 13 χρόνια φυλακής.

Η Ηριάννα καταδικάστηκε ως μέλος της ΣΠΦ επειδή είχε σχέση μαζί μου. Εγώ όμως σύμφωνα με τα δικά τους δικαστήρια δεν είμαι μέλος…

Η Ηριάννα καταδικάστηκε για οπλοκατοχή με μόνο στοιχείο ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA, το οποίο όταν ζητήθηκε από το στάδιο κιόλας της ανάκρισης για επανέλεγχο σε πιστοποιημένο και εξειδικευμένο εργαστήριο, που συνεργάζεται με δικαστικές αρχές σε όλη την Ευρώπη, η απάντηση που δόθηκε από την αστυνομία ήταν ότι «τελείωσε». Μια και έξω. Και θα πρέπει να τους πάρουμε στα σοβαρά. Αυτούς που είχαν και τα ευρήματα και το DNA της Ηριάννας και έκαναν ενάμισι χρόνο να βγάλουν αποτέλεσμα.

ΠΑΡΑΝΟΙΑ; ΑΝΟΗΣΙΑ; ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ; ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ;

Δε με αφορά. Μ’ αυτό το σκεπτικό οποιοσδήποτε μπορεί να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί για οτιδήποτε. Αρκεί να είναι φίλος με κάποιον που είναι φίλος με κάποιον…

Μια συλλογική ευθύνη που απειλεί να εγκληματοποιήσει όχι μόνο έναν πολιτικό χώρο αλλά οποιαδήποτε σχέση επιλέγουν να πλήξουν για τους δικούς τους λόγους.

Καταδικάζοντας την Ηριάννα, καταδικάζουν το συναισθηματικό δεσμό, τη συμπάθεια, το χαμόγελο, το νοιάξιμο.

Η Ηριάννα δε δέχτηκε να της υποδείξουν ποιους θα συμπαθεί, ποιους θα αγαπάει, με ποιους θα ζήσει».

Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

Σελίδα στήριξης-ενημέρωσης για την υπόθεση και συγκέντρωση υπογραφών.