Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η ΛΑΝΤΖΑ (Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση στον Επισιτισμό-Τουρισμό) στο ΤΡΡ, οι δύο εργαζόμενες δουλεύουν για σεζόν, αναγκαζόμενες να ξεβουλώνουν ακόμα και βόθρους, έχοντας υπογράψει σύμβαση για εξάωρη εργασία, ενώ διαμένουν σε ένα τροχόσπιτο που διαθέτει μια εξαιρετικά μικρή και σάπια χημική τουαλέτα και καθόλου χώρο για ντουζ. Αναγκάζονται πολλές φορές να πλένονται με το λάστιχο πίσω από αυτό. 

Η καταγγελία αφορά την «πολύ σοβαρή εργοδοτική αυθαιρεσία στα καταλύματα Νερίνα και Αλθαία στον Άγιο Νικήτα Λευκάδας». Από την πλευρά του, ο ιδιοκτήτης του ενός από τα δύο καταλύματα που αναφέρονται στην καταγγελία, Althea Studios τονίζει απαντώντας στο δημοσίευμα του TPP ότι, «η καταγγελία δεν αφορά την επιχείρηση του, Althea Studios», αλλά τα «Nerina Studios», που ανήκουν στον αδερφό του, βρίσκονται σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων και φιλοξενούνται μαζί στις διάφορες διαφημιστικές ιστοσελίδες.

Όπως δήλωσε μέλος της ΛΑΝΤΖΑ στο ΤΡΡ, οι δύο εργαζόμενες αναγκάστηκαν λόγω οικονομικών δυσκολιών να δουλέψουν κάτω από κάκιστες συνθήκες σε ενοικιαζόμενα δωμάτια στη Λευκάδα. Επισκέπτες που έγιναν αυτόπτες μάρτυρες των όσων βιώνουν οι εργαζόμενες στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, έδωσαν φωτογραφικό υλικό.

«Η καταγγελία ξεκίνησε από επισκέπτες που βρέθηκαν στη συγκεκριμένη ομάδα ενοικιαζόμενων δωματίων. Έχουμε μια περίπτωση που δεν αποτελεί εξαίρεση. Τα δύο κορίτσια ζουν σε ένα τροχόσπιτο που δεν τους παρέχει τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης. Έγινε καταγγελία από το συνδικάτο και στη συνέχεια υπήρξε έλεγχος από το ΙΚΑ. Αναγκαστήκαμε να απευθυνθούμε στην επιθεώρηση εργασίας της Πρέβεζας, λόγω της συγχώνευσης των υπηρεσιών που έχει επιβληθεί. Ο υπάλληλος αδυνατούσε να μεταβεί στη Λευκάδα, καθώς δεν είχε βενζίνη.

«Η εργοδοτική ασυδοσία έχει ξεπεράσει τα όρια»

Στην πραγματικότητα η επιθεώρηση εργασίας δεν έχει το δυναμικό για να πραγματοποιήσει ουσιαστικούς ελέγχους και οι εργοδότες πατάνε πάνω σε αυτό.

«Οι εργοδότες δεν παρείχαν καν πόσιμο νερό στις εργαζόμενες. Έπρεπε να διανύσουν 500 μέτρα για να βρουν πόσιμο νερό. Για το φαγητό, η κατάσταση δεν χρειάζεται σχόλια. Τους παρείχε ας πούμε ένα τοστ τη μέρα, ενώ ήταν ασφαλισμένες για εξάωρο και δούλευαν από το πρωί έως το βράδυ».

Σχετικά με τα όσα καλούνταν να κάνουν κατά τη διάρκεια της «εξάωρης βάρδιας τους», τονίζεται πως οι εργαζόμενες έζησαν την εργοδοτική αυθαιρεσία και αναγκάστηκαν να καθαρίζουν βόθρους στα ενοικιαζόμενα δωμάτια και στο τέλος αποφάσισαν να αντιδράσουν μετά από «παραίνεση» των εργοδοτών για τον τρόπο που δουλεύουν.

«Καθάριζαν βόθρους, ανέβαιναν σε σκάλες και έκαναν εργασίες που έβαζαν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα. Αντιμετωπίστηκαν αισχρά και υπήρξαν απειλές απέναντι τους. Προφανώς και συνέχισαν να δουλεύουν λόγω των δύσκολων οικονομικών συνθηκών που αντιμετωπίζουν. Μιλάμε για κανονικό Νταχάου, δεν είναι συνθήκες εργασίας αυτές.

Οι κοπέλες αντέδρασαν, λόγω των συνθηκών που αντιμετώπιζαν. Ο ένας εκ των δύο ιδιοκτητών τους έλεγε να φύγουν αν δεν αντέχουν. Ζούσαν σε τροχόσπιτο που δεν κλείδωνε, που δεν έκλειναν τα παράθυρα. «Σκεφτείτε το αυτό για δύο κοπέλες. Το σωματείο βγήκε μπροστά και ανάγκασε το ΙΚΑ να προχωρήσει σε ελέγχους. Ωστόσο βρήκε κάποιες παραβάσεις και έμεινε εκεί. Το άφησε έτσι».

Οι δύο γυναίκες δεν είναι οι μόνες που βιώνουν την τρομοκρατική εργοδοσία, προκειμένου να αποκτήσουν έναν «αξιοπρεπή μισθό» των 700 ευρώ. Η εργοδοτική τρομοκρατία και ο εργασιακός «μεσαίωνας» έχουν γίνει πλέον νόμος και τέτοιου είδους φαινόμενα τείνουν να γίνουν μόνιμα.

Όπως καταγγέλλει η ΛΑΝΤΖΑ, η απειλή της ανεργίας, οι λίστες με τους χιλιάδες σε αναμονή σε περίπτωση απόλυσης και η εργοδοτική τρομοκρατία βρίσκουν την απόλυτη εφαρμογή τους στις γαλέρες της τουριστικής σεζόν. Ακόμα κι αν οι προβλέψεις  αναφέρονται σε χρονιά – ρεκόρ, περιπτώσεις όπως αυτή είναι ο κανόνας στην αγορά εργασίας.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΛΑΝΤΖΑ σχετικά με το περιστατικό:

Η πανελλαδική καμπάνια seasonFIGHT που διοργάνωσε η ΛΑΝΤΖΑ για τη καλοκαιρινή σεζόν με πολλές συσκέψεις εργαζομένων σε όλη τη χώρα, εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, επαφές με πολλούς/ες συναδέλφους/ισσες και συμβολή στην οργάνωση της πανελλαδικής κινητοποίησης που πραγματοποιήθηκε στις 20/7/2017 συνεχίζει να αναδεικνύει τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα της εξαθλίωσης που βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου.

Σε όλη αυτή τη δραστηριότητα επιβεβαιώθηκε ότι η υπερεκμετάλλευση των εργαζόμενων, η απασχόληση φτηνού και αναλώσιμου δυναμικού, η παιδική εργασία, η εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία, η λειτουργία ως πεδίο πειραματισμού των νέων  εργασιακών συνθηκών και καταπάτησης των εργατικών κατακτήσεων (βλ. προγράμματα απασχόλησης τύπου voucher, υπογραφή συμβάσεων κατώτερων του βασικού μισθού, ωρομσθίες κοκ) αποτελούν τον κανόνα.

Η απειλή της ανεργίας, οι λίστες με τους χιλιάδες σε αναμονή σε περίπτωση απόλυσης και η εργοδοτική τρομοκρατία βρίσκουν την απόλυτη εφαρμογή τους στις γαλέρες της τουριστικής σεζόν. Τι κι αν οι προβλέψεις για φέτος μιλούν για κέρδη-ρεκόρ; Για την εργοδοσία του τουρισμού ο μόνος σίγουρος δρόμος είναι το ξεζούμισμα των εργαζομένων, οι απειλές και οι απολύσεις.

Η καταγγελία που δεχτήκαμε από επισκέπτες για μια πολλή σοβαρή εργοδοτική αυθαιρεσία στα καταλύματα Νερίνα και Αλθαία στον Άγιο Νικήτα Λευκάδας περιγράφουν τη κατάσταση που συναντήσαμε σε πολλούς χώρους δουλειάς σε όλη τη χώρα. Πιο συγκεκριμένα:

Οι εργοδότες των καταλυμάτων απασχολεί δυο εργαζόμενες ως καθαρίστριες. Δύο νέες γυναίκες κοντά στα 30 για τις οποίες παρέχει ως κατάλυμα ένα παμπάλαιο, σάπιο και παλιό τροχόσπιτο. «Η θέα του και μόνο μας ξένισε, θεωρήσαμε μεγάλο ατόπημα το να βρίσκονται τέτοια σκουπίδια κοντά στο δωμάτιο που θα μέναμε. Φανταστείτε τι σοκ πάθαμε όταν καταλάβαμε πως εκεί έμεναν άνθρωποι» μας είπαν οι καταγγέλλοντες.

Το αχούρι αυτό διαθέτει μια εξαιρετικά μικρή και σάπια χημική τουαλέτα και φυσικά καθόλου χώρο για ντουζ, τα κορίτσια αναγκάζονται πολλές φορές να πλένονται με το λάστιχο πίσω από αυτό. Η μια και μοναδική πόρτα είναι σπασμένη και δεν κλείνει και τα παράθυρα είναι χαλασμένα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι έγινε τις ημέρες του καύσωνα. Το δε πάτωμα είναι όλο σάπιο και καλυμμένο με ένα βρόμικο πλαστικό. Επίσης δεν διαθέτει κουζίνα και ο ιδιοκτήτης μια φορά την ημέρα τους φέρνει δυο μικρά μπολ με φαγητό και για τις δύο. Επιπλέον το πίσω μέρος του τροχόσπιτου είναι σκέτη χωματερή με παλιά σπασμένα αντικείμενα και πλαστικές σακούλες.

Τα κορίτσια δεν είχαν ωράριο. «Τις είδαμε να δουλεύουν από τις 7.30 το πρωί. Ήταν συνεχώς εκεί, και το βράδυ, περιμένοντας κάποια κράτηση. Το πιο συγκλονιστικό από όλα είναι ότι είδαμε μια από αυτές στις 11.30 το βράδυ να καθαρίζει το βόθρο. Αλήθεια ο βόθρος καθαρίζεται από τις καθαρίστριες ή από ειδικά διαμορφωμένο όχημα;» μας ρώτησαν…..

Αν ένας άνθρωπος μεταχειρίζεται τον εργαζόμενό του ως ζώο πως θα είναι άραγε στη συμπεριφορά του. Τα γνωστά του τουρισμού, απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, προσβλητικές συμπεριφορές, λεκτική έμφυλη βία και πάει λέγοντας…

Οι εργαζόμενοι δεν είναι δούλοι κανενός.

Αρνούμαστε αυτή τη κατάσταση. Διεκδικούμε ανθρώπινες και ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας, αξιοπρεπείς μισθούς. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με όλους τους εργαζόμενους και τους άνεργους στον αγώνα για μια αξιοβίωτη ζωή. Σηκώνουμε κεφάλι και αντιστεκόμαστε σε κάθε χώρο δουλειάς! Κανένας εργαζόμενος να μη μείνει μόνος του απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία.