Μιλώντας ενώπιον της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ο Π.Λιαργκόβας δήλωσε πως η επόμενη μέρα της ολοκλήρωσης του τρίτου μνημονίου δεν πρόκειται να μοιάζει «με την αρχή ενός μήνα του μέλιτος». Κάλεσε εμμέσως την κυβέρνηση να μη δημιουργεί κλίμα αισιοδοξίας στους πολίτες, καθώς η ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου δεν θα σημάνει το τέλος της επιτήρησης.
«Εγώ αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τον όρο καθαρή έξοδο, διότι δεν υπάρχει έξοδος από κάθε επιτήρηση», ανέφερε χαρακτηριστικά και επισήμανε πως η πρακτική επιτήρησης εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια. Παράλληλα, εκτίμησε ότι η πλήρης έξοδος από τις αγορές θα έχει υψηλό κόστος. «Το μέγεθος θα εξαρτηθεί από το ΔΝΤ και τους ευρωπαικούς θεσμούς θεσμούς μέσω της ελάφρυνσης του χρέους».
«Ανέφικτα τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα»
Αναφερόμενος στα πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση, τόνισε πως η χώρα μετά το 2021 θα πρέπει να διατηρήσει υψηλά και μάλλον ανέφικτα πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060 και υπογράμμισε ότι οι απαιτήσεις κοινωνικών ομάδων για την περίοδο μετά την έξοδο από τα μνημόνια, θα προσθέσει ακόμα ένα βάρος στην κυβέρνηση.
«Έχουμε δεσμευτεί σε σειρά δημοσιονομικών στόχων για τα επόμενα χρόνια, μετά το 2018. Βέβαια, μπορεί να διευρυνθεί ο λεγόμενος δημοσιονομικός χώρος, ουσιαστικά να χαλαρώσει η πολιτική προσαρμογής, αν αναθεωρηθούν οι δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά αυτό δεν είναι διόλου βέβαιο», είπε και υπογράμμισε: «Προσδοκίες για το τέλος της λιτότητας μπορεί να έχουν την ανεπιθύμητη παράπλευρη επίπτωση ότι στις τρέχουσες δυσκολίες προσαρμογής θα προστεθούν νέες απαιτήσεις κοινωνικών ομάδων και οργανώσεων συμφερόντων».
Τάσσεται υπέρ των αποκρατικοποιήσεων
Ο Π. Λιαργκόβας τάχθηκε ανοικτά υπέρ των αποκρατικοποιήσεων και των «μεταρρυθμίσεων» που έχουν επιβάλει στην Ελλάδα οι δανειστές, τονίζοντας πως θα πρέπει η κυβέρνηση να δείξει ισχυρή πολιτική βούληση κατά των αντιστάσεων στη δημοσιονομική προσαρμογή που απαιτούν από τη χώρα.
«Απαιτείται και θα απαιτηθεί τους επόμενους μήνες ισχυρή πολιτική βούληση για να ξεπεραστούν οι αντιστάσεις στην προσαρμογή. Υπάρχουν αντιστάσεις, στις οποίες το πολιτικό σύστημα δεν πρέπει να υποκύψει διότι είναι αντιστάσεις που υπακούουν σε παλαιοκομματικές λογικές, όπως είναι οι αντιστάσεις κατά των αξιολογήσεων στο Δημόσιο, η απόπειρα παρεμπόδισης πρωτοποριακών εφαρμογών στις μεταφορές και οι πολυεπίπεδες τριβές στα βάθη του κρατικού μηχανισμού για τις αποκρατικοποιήσεις. Μόνο έτσι δεν θα σπαταληθούν οι πολύχρονες θυσίες των πολιτών και θα επιτευχθούν συνθήκες διατηρήσιμης ανάπτυξης και δημοσιονομικής σταθερότητας, που όλοι θέλουμε».