Το πόρισμα του Δημήτρη Λιότσιου περιγράφει έναν ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου, ούτε καν τα κρίσιμα 15 με 29 λεπτά, όσα απαιρούνταν ώστε να καταφέρουν οι εγκλωβισμένοι, κάτοικοι και επισκέπτες να διαφύγουν με ασφάλεια προς την θάλασσα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: 99 νεκροί και μια ολόκληρη περιοχή που έγινε στάχτη.
Στις 188 σελίδες του πορίσματος καταγράφονται αναλυτικά τα στοιχεία που προέκυψαν για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Όπως υποστηρίζεται εάν είχε δοθεί εντολή εκκένωσης προς την θάλασσα-κάτι που ο ίδιος δεν αναφέρει με σαφήνεια- τότε «με μέσο όρο άνετου βαδίσματος τα 80 m/min η απόσταση που έπρεπε να καλύψει ο κόσμος από την Λεωφ. Μαραθώνος έως την ακτογραμμή για την ασφαλή διαφυγήτους είναι περίπου 1 χλμ δηλαδή 15 με 29 λεπτά άνετου βαδίσματος.
Δηλαδή υπολογίζοντας ότι οι κάτοικοι διανύοντας περίπου 80 μέτρα το λεπτό, θα μπορούσαν να είχαν απομακρυνθεί από την πύρινη λαίλαπα μέσα σε 15 με 20 λεπτά περπατώντας.
Στην έκθεση καταγράφεται το «αλαλούμ» που επικρατεί με τους χρόνους. Από τη μία, γίνεται λόγος για «αναντιστοιχία» αφού ανάμεσα σε άλλα η Πυροσβεστική -κατά δήλωσή της- εμφανίζεται να έχει φτάσει στη φωτιά στο Νταού Πεντέλης… 54 δευτερόλεπτα πριν αυτή κληθεί.
Ωστόσο τόσο η Πολιτική Προστασία, όσο και η ηγεσία της Πυροσβεστικής αγνόησαν τις προειδοποιήσεις από τις 17.10 του πιλότου του ελικοπτέρου Έρικσον έως τις 17.45 για «φωτιές στις αυλές».
Αντίστοιχα, το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας και ο Θάλαμος Επιχειρήσεων του Αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος φαίνεται να ενημερώθηκαν, από ξεχωριστούς ιδιώτες και όχι από μεταξύ τους ενδοεπικοινωνία, με διαφορά τριάντα τριών ολόκληρων λεπτών.
Επιπλέον, υπογραμμίζεται η αρμοδιότητα του ΤΑΙΠΕΔ, της ΚΕΔ, του Λιμεναρχείου Ραφήνας και δασικών υπηρεσιών για την ανύπαρκτη πρόσβαση στη θάλασσα στη θέση Κόκκινο Λιμανάκι, ενώ σκιαγραφείται ο ρόλος της περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου, χωρίς ωστόσο να καταγράφεται αν υπήρξε τελικά ξεκάθαρη εντολή εκκένωσης στο Μάτι.