Την τοποθέτηση του μεγάλου τσιμεντένιου σταυρού στη συγκεκριμένη παραλία είχε καταγγείλει με επιστολή της στην εφημερίδα Εμπρός της Λέσβου η οργάνωση «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο», τονίζοντας πως τοποθετήθηκε από αγνώστους με σκοπό την «αποτροπή των αλλόθρησκων». Προ εβδομάδων, έγινε γνωστό πως επίσης άγνωστοι κατεδάφισαν τον σταυρό, με ακροδεξιά στοιχεία να στοχοποιούν «αλλόθρησκους». Μάλιστα, το θέμα προκάλεσε ακόμα και την παρέμβαση του Ιταλού υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι ο οποίος κατήγγειλε μια ΜΚΟ ότι κατεδάφισε το σταυρό στη ακτή του Απελή επειδή ενοχλούσε τους μετανάστες, ενώ σε μια πρωτοφανή του παρέμβαση, κάλεσε τους κατοίκους της περιοχής να τον ξαναστήσουν.
 
Για το θέμα έγραψε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο ανταποκριτής στο νησί της Λέσβου, Στρατής Μπαλάσκας, που έχει επανειλημμένως στοχοποιηθεί από ακροδεξιά στοιχεία του νησιού, όπως και άλλοι δημοσιογράφοι. Υπενθυμίζεται πως μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο, η δημοσιογράφος της εφημερίδας Εμπρός, Ανθή Παζιάνου, βρέθηκε στο στόχαστρο μιας ρατσιστικής και μισογύνικης επίθεσης για αποκαλυπτικό της δημοσίευμα για τη δράση της ακροδεξιάς στο νησί, με την ίδια να προσφεύγει στη δικαιοσύνη.
 
Όπως αναφέρει ο ανταποκριτής του ΑΠΕ, παρέμβαση στο όλο θέμα έκανε και η Ελληνική Ένωση Επιχειρηματιών (ΕΕΝΕ) η οποία ανακοίνωσε πως αποφάσισε να προχωρήσει στη χρηματοδότηση της ανέγερσης ενός μνημείου για τον πρόσφατα εκλιπόντα αξιωματικό του Λιμενικού Σώματος Κυριάκο Παπαδόπουλο. Ταυτόχρονα όμως και να χρηματοδοτήσει την ανέγερση ενός σταυρού αφού όπως τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση, «η διαχείριση ευαίσθητων ζητημάτων σαν αυτό να μην αφήνονται αποκλειστικά στα άκρα και τις περιθωριακές φωνές ένθεν και ένθεν».
 
Μάλιστα, όπως αναφέρεται, πολλοί είναι ακόμα που με δημόσιες παρεμβάσεις τους ιδιαίτερα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιλούν για την κατεδάφιση του σταυρού στα πλαίσια της οργανωμένης δράσης ισλαμιστών που βρίσκονται στο νησί!
 
Διαβάστε την ανταπόκριση του δημοσιογράφου για την «ιστορία του Σταυρού στου Απελή»:
 
Ο μεγάλος τσιμεντένιος υπερμεγέθης σταυρός στη βραχώδη ακτή του Απελή στη Μυτιλήνη που αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου αρχαιολογικού χώρου του κάστρου της πόλης, που προστατεύεται από τον αρχαιολογικό νόμο, τοποθετήθηκε εν μια νυκτί από αγνώστους έως σήμερα, στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου. Ήταν η συνέχεια μιας σειράς άλλων γεγονότων που περιλάμβαναν το βάψιμο μεγάλων λευκών σταυρών στα αναλημματικά ντουβάρια της ακτής του Απελή. Κι αυτό σαν συνέχεια επεισοδίων στην ακτή στη διάρκεια του καλοκαιριού που ξεκίνησαν από το διώξιμο αιτούντων άσυλο επειδή έκαναν μπάνιο με «απρεπή αμφίεση» δηλαδή με τα εσώρουχα τους και με την καταστροφή ξύλινων πάγκων για να μην κάθονται οι ξένοι. Ακόμα και με το κλείσιμο του νερού στις ντουζιέρες. 
 
Όλα τα παραπάνω ήταν έργο επίσης αγνώστων, που δεν έγιναν γνωστοί μέχρι σήμερα. 
 
Είχε προηγηθεί και η απαγόρευση της εισόδου στη γειτονική δημοτική πλαζ, όσων δεν διέθεταν διαβατήρια. Πράγμα που έσπρωξε όλους τους αιτούντες άσυλο, που δεν διέθεταν δηλαδή διαβατήριο, στη γειτονική μικρή παραλία στου Απελή.  
 
Στις αρχές Σεπτεμβρίου τοποθετήθηκε ο σταυρός στη βραχώδη ακτή πάνω από την παραλία. Έναν χώρο που σχετίζεται και με την ιστορία της πόλης και ιδιαίτερα με αυτήν της εκτέλεσης πατριωτών από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής. Συγκεκριμένα εκεί υπήρχε το καφενείο του Απελή, Μικρασιάτη πρόσφυγα από την Πέργαμο, που κατεδαφίστηκε με εντολή των γερμανών όταν ο ιδιοκτήτης του επέτρεψε να μείνει εκεί ένα βράδυ ο πατέρας ενός νέου που εκτελέσθηκε την επόμενη μέρα λίγα μέτρα παραπέρα. Η παρέμβαση του πατέρα για να σταματήσει την εκτέλεση ήταν η αφορμή για την κατεδάφιση του καφενείου. Από αυτό το βράχο επίσης, όπως και από το γειτονικό βράχο με το φάρο της Φυκιότρυπας πετούσαν οι ναζί στη θάλασσα σε τσουβάλια παραγεμισμένα και με πέτρες τους εκτελεσμένους εκεί πατριώτες.
 
Στην τοποθέτηση του σταυρού ως συνέχεια των όσων είχαν προηγηθεί, αντέδρασε με ανακοίνωση της περί τα τέλη Σεπτεμβρίου, η Κίνηση πολιτών της Μυτιλήνης «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο». Με την ανακοίνωση χαρακτηρίσθηκε η τοποθέτηση του σταυρού, πράξη «προσβλητική για το σύμβολο του χριστιανισμού, σύμβολο αγάπης και θυσίας και όχι ρατσισμού και μισαλλοδοξίας». 
 
Το θερμόμετρο άρχισε να ανεβαίνει όταν στην ανακοίνωση της «Συνύπαρξης» που ας σημειωθεί ότι ιδρύθηκε πριν 25 περίπου χρόνια, αντέδρασε ομάδα ντόπιων. Που έφθασαν μάλιστα στα όρια επιθέσεων κατά της προέδρου της «Συνύπαρξης» και άλλων. Μάλιστα κάποια στιγμή δημοσιοποιήθηκαν και φωτογραφίες από ιερείς που πραγματοποιούν θρησκευτική τελετή στη βάση του σταυρού. Για την οποία όμως από την τοπική Εκκλησία η οποία και παραμένει έως σήμερα αμέτοχη, δηλώθηκε πλήρης άγνοια.
 
Κι ενώ το θέμα έτεινε να ξεχαστεί και παρέμενε μόνο το αίτημα της «Συνύπαρξης» προς τις αρμόδιες αρχές, «να αποκατασταθεί η αυθαιρεσία και η ακαταλληλότητα ύπαρξης θρησκευτικού συμβόλου σε χώρο λουομένων και η μετατροπή του σε εργαλείο επίδοξων σταυροφόρων», ήρθε στις αρχές Οκτωβρίου η καταστροφή του σταυρού επίσης από αγνώστους μέχρι σήμερα.
 
Πριν 10 μέρες περίπου, στο θέμα ενεπλάκησαν φανερά και μέλη του κόμματος «Χρυσή Αυγή» μαζί με άλλα ακραία στοιχεία από τη Λέσβο αλλά και από τη γειτονική Χίο. Το περασμένο Σαββάτο το απόγευμα η Αστυνομία παρενέβη για να σταματήσει εργασίες δημιουργίας υποδομής στησίματος ενός άλλου σταυρού. Ενώ πρόχειρα ο παλιός σταυρός είχε ξαναστηθεί από κάποιους – πολλούς που ο καθένας διεκδικούσε πλέον ανοικτά και επώνυμα για τον εαυτό του, την πατρότητα της πράξης. 
 
Χθες Σαββάτο, η προσπάθεια επαναλήφθηκε. Όταν στην περιοχή Απελή έγινε προσπάθεια να εκφορτωθούν οικοδομικά υλικά από φορτηγό και μάλιστα με τη χρήση γερανοφόρου οχήματος! Προκειμένου, να κατασκευαστεί η βάση για να στηθεί ένας μεγαλύτερος σταυρός που όπως έγινε γνωστό με ανάρτηση στελέχους της «Χρυσης Αυγής» από τη Χίο θα έχει ύψος 10 μέτρα και πλάτος 5,25! Με την παρέμβαση όμως ξανά της Αστυνομίας, τα υλικά δεν εκφορτώθηκαν και η προσπάθεια ματαιώθηκε.
 
Προφανώς όπως λέγεται από πολλούς, έως το επόμενο επεισόδιο της όλης υπόθεσης που επιτείνει την κρίση κοινωνικής συνοχής που δημιουργεί η παραμονή στο νησί, σχεδόν 10.000 αιτούντων άσυλο.