Καθώς η πρώτη εκλογή Τσάβες υπήρξε το σάλπισμα για μια σαρωτική “αριστερή” αντεπίθεση διαρκείας σε όλη τη λατινική Αμερική, πλειοψηφικό μέρος της ντόπιας κεντρο-αριστεράς και αριστεράς επένδυσε φαντασιακά και πολιτικά στη μακρινή χώρα.

Και βέβαια τα τελευταία χρόνια, όπου μετά την σημαντική πτώση της τιμής του πετρελαίου και τη διαδοχή από τον Μαδούρο η Βενεζουέλα έπεσε σε εξαιρετικά δίσεκτα χρόνια, παρέμεινε ισχυρό ντόπιο σύμβολο, αλλά αυτή τη φορά από την κεντρο-δεξιά και δεξιά – που θέλησε να επενδύσει με άγρια χαρά στο ιδανικό πλέον “αντιπαράδειγμα”.

Αυτό όμως που ενώνει δεξιά και αριστερά στην Ελλάδα σε σχέση με τη Βενεζουέλα, είναι η αδυναμία τους να κάνουν κάποιες ουσιαστικές διακρίσεις. Για παράδειγμα: άλλο Τσάβες, άλλο Μοράλες, άλλο Κορέα, και επίσης άλλο κλασική μουσική και SYSTEMA και άλλο κατάρα των πρωτογενών πλουτοπαραγωγικών πόρων και πετρέλαιο. Επίσης, μια χώρα που ήταν για πάρα πολλές δεκαετίες παράδεισος εγκληματικότητας και… καλλιστείων, ένας κρατικός μηχανισμός που κάποτε χρεοκόπησε χωρίς λόγο επειδή ξέχασε να πληρώσει ένα ομόλογο που έληγε, δεν μπορεί να μεταμορφωθεί συθέμελα από έναν και μόνο καλό ή κακό ηγέτη.

Εμείς, αναζητώντας μια ψύχραιμη και δίκαιη εικόνα, εμπιστευτήκαμε ένα πλούτο πηγών και διαφορετικών απόψεων και σας παρουσιάζουμε ένα διαφορετικό αφιέρωμα, λίγο πριν μια ακόμα κρίσιμη καμπή στο δράμα διαρκείας της Βενεζουέλας.

Δείτε το μεγάλο αφιέρωμα του TPP εδώ

Υ.Γ. Είχαμε ζητήσει από δύο αρθρογράφους να γράψουν ένα σχόλιο, γνωρίζοντας από προηγούμενες δημοσιεύσεις τους ότι θα καλύψουν το θέμα από διαφορετική οπτική γωνία. Δυστυχώς ο ένας από τους δύο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί για λόγους υγείας.