Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανοίγοντας, το διήμερο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών (e-kyklos), προσδιόρισε τις διαστάσεις και προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα κι εξήγησε τους στόχους του Συνεδρίου. «Αν κάτι θέλουμε να εισφέρει αυτό το Συνέδριο είναι η εμπέδωση της ανάγκης για υψηλό βαθμό επίγνωσης των προβλημάτων, των δυσκολιών και των προϋποθέσεων ενός σχεδίου επανόδου στην κανονικότητα μιας χώρας μέλους της ΕΕ και της ζώνης του ευρώ που κερδίζει το χαμένο έδαφος, μετέχει ξανά στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και έχει συνείδηση των προκλήσεων και των ευκαιριών του μέλλοντος. Στόχος δεν είναι η “Ελλάδα μετά” να είναι ξανά η “Ελλάδα πριν”, η Ελλάδα του άνετου παρελθόντος όπως το βίωνε η κοινωνία πριν την έκρηξη της κρίσης, αλλά η Ελλάδα του προκλητικού μέλλοντος που μπορεί να καταστεί είτε ευεργετικό είτε απειλητικό. Η επιστροφή στο πριν είναι κυνήγι ενός κινούμενου στόχου. Η επίγνωση του μέλλοντος μάς επιτρέπει να επιβιβαστούμε στον στόχο. Η “Ελλάδα Μετά” είναι στην πραγματικότητα μια επώδυνη αλλά απολύτως αναγκαία άσκηση εθνικής και κοινωνικής αυτογνωσίας σε μια χώρα που νιώθει βαθειά ηττημένη και πρέπει να ξαναβρεί την αυτοπεποίθηση της, οικονομικά, θεσμικά, εθνικά», σημείωσε. 
 
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισήμανε ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι το αναγκαίο πρόταγμα για να επιτευχθεί η ανόρθωση της χώρας, αναφέροντας ότι για αυτό πρέπει να συντρέχουν πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις. Όπως είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, χρειάζεται αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στις «βουλευτικές εκλογές, η μεταβολή των εκλογικών και κοινοβουλευτικών συσχετισμών, μια άλλη κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού στην οποία θα κληθεί να μετάσχει και ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να μπορεί να παρεμποδίσει ή να καθοδηγήσει τις εξελίξεις. Και αυτό όμως δεν αρκεί. Χρειάζονται ούτως ή άλλως ευρύτερες θεσμικές συναινέσεις για την ανάδειξη ΠτΔ τον Ιανουάριο -Φεβρουάριο 2020 (180 ψήφοι) και την σταθεροποίηση του εκλογικού συστήματος (200 ψήφοι). Κυρίως όμως χρειάζεται νέου τύπου πολιτική συναίνεση ως προς το μακροπρόθεσμο πλαίσιο στρατηγικής αναφοράς της χώρας. Πραγματική εθνική “ιδιοκτησία” της στρατηγικής επανόδου στην κανονικότητα».
 
Σχετικά με τις κοινωνικές προϋποθέσεις υποστήριξε «την ανάγκη για μια αλλαγή του κυρίαρχου κοινωνικού παραδείγματος. Για μια σύγκρουση ως προς την ηγεμονία των ιδεών και αντιλήψεων που δεν μπορεί να διεξαχθεί με όρους εμφυλιοπολεμικούς ή έστω αξιακά αλαζονικούς. Δεν μπορεί να χαρίσει στον εθνικολαϊκισμό, τον αντιευρωπαϊσμό, τον τυφλό αντισυστημισμό, τον φοβικό συντηρητισμό, όσους έχουν δισταγμούς, φοβίες, αντιστάσεις ή νιώθουν ότι βρίσκονται σε απόγνωση, ότι έχουν οδηγηθεί οριστικά στο περιθώριο του ευρωπαϊκού και εθνικού γίγνεσθαι. … Όταν συνεπώς μιλάμε για το μεταρρυθμιστικό πρόταγμα μιλάμε για τη νέα Αλλαγή. Για το μόνο αίτημα αλλαγής που οδηγεί κάπου εκτός από τη μιζέρια, τη στασιμότητα, την ανασφάλεια».