Αυτό δήλωσε στην εφημερίδα «Τα Νέα» ανώτατη γερμανική κυβερνητική πηγή και πρόσθεσε ότι σε περίπτωση που διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα θα υπάρξει ένα πολύ περιορισμένο χρονικό περιθώριο αλλά δεν θα έλθει καμία νέα πρόταση προς την Αθήνα, προσέθεσε η ίδια πηγή. 
 
«Θέλουμε να αφήσουμε πίσω τις χρονοβόρες συζητήσεις για το περιεχόμενο του προγράμματος» ανέφερε ώστε όπως είπε «να ξαναγίνει η Ελλάδα ένα κανονικό μέλος της ευρωζώνης». Την ίδια ώρα ο συστημικός κίνδυνος για τη συνοχή της ευρωζώνης εξαιτίας της Ελλάδας έχει εξασθενίσει σημαντικά. «Υπάρχει μια σημαντική διαφορά με το 2012. Ο κίνδυνος εξάπλωσης της κρίσης είναι πάρα πολύ μικρότερος», είπε η ίδια πηγή. «Η ευρωζώνη δεν θα επιτρέψει να τεθεί υπό πίεση», διευκρίνισε.
 
Ενώ για το ενδεχόμενο κουρέματος του ελληνικού χρέους η γερμανική κυβερνητική πηγή τόνισε ότι «ένα νέο κούρεμα δεν μπορεί να περάσει στους λαούς των άλλων χωρών της ευρωζώνης».

NYT: Η Ελλάδα είναι ακόμη βήματα μακριά από το χάος

 
 
Η Ελλάδα είναι ακόμη κάποια βήματα μακριά από το χάος, αναφέρει σε δημοσίευμά της η New York Times, φιλοξενώντας άρθρο του Hugo Dixon, αρθρογράφου του Reuters.
 
Στο άρθρο ο Dixon επισημαίνει ότι η Αθήνα έχει μπει σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας που πιθανώς θα οδηγήσει σε εκλογές, τις οποίες θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολιτικές αυτού του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε έξοδο από το ευρώ, εάν εφαρμοστούν πλήρως, αναφέρει το δημοσίευμα. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει να επικρατήσει σειρά ατυχών συγκυριών.
 
Πρώτον, πρέπει η βουλή να μην εκλέξει νέο πρόεδρο. Αυτό, ομολογουμένως, είναι πιθανό. Ένας πρόεδρος χρειάζεται τη στήριξη του 60% των μελών του κοινοβουλίου και η κυβέρνηση μπορεί να στηριχτεί μόλις στο 50% της στήριξης για τον υποψήφιό της.
 
Ωστόσο, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα ο πρωθυπουργός Αν. Σαμαράς να πείσει αρκετά μέλη ώστε να αλλάξουν πλευρά και να ξεπεραστεί αυτό το όριο που χρειάζεται. Υπάρχει επίσης μια μικρή πιθανότητα «ο ίδιος ο συντηρητικός πρωθυπουργός να αντικατασταθεί από έναν τεχνοκράτη ως το τίμημα για να συγκεντρωθεί η πλειοψηφία και να εκλεγεί νέος πρόεδρος».
 
Σε κάθε περίπτωση, εκτιμά ο Dixon, η Αθήνα θα πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για τη μελλοντική οικονομική στήριξη. Η Ελλάδα θα πρέπει να συμφωνήσει να σφίξει κάπως τον προϋπολογισμό του 2015, να συνεχίσει με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να αποδεχθεί την εποπτεία των οικονομικών της ενεργειών. Θα είναι ευκολότερο να «περάσουν» αυτά μετά από μια επιτυχημένη προεδρική εκλογή.
 
Ως αντάλλαγμα, η Αθήνα θα λάβει την τελευταία δόση των κεφαλαίων από το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης και μια προληπτική πιστωτική γραμμή από το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης. Μπορεί επίσης να της δοθεί περισσότερος χρόνος για να αποπληρώσει τα κεφάλαια που έχει δανειστεί από την ευρωζώνη. «Με όλα αυτά να υπάρχουν, η Ελλάδα θα μπορέσει να προσφύγει στις αγορές ομολόγων για να χρηματοδοτηθεί», επισημαίνει ο Dixon.
 
Ωστόσο, επισημαίνει το δημοσίευμα, η κυβέρνηση πιθανώς δεν θα κατορθώσει να εκλέξει νέο πρόεδρο και θα προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές. Εάν ο Αν. Σαμαράς κερδίσει αυτές τις εκλογές, που πιθανώς θα διεξαχθούν κάποια στιγμή στο τέλος Ιανουαρίου, θα μπορέσει να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Θα επιδιώξει να φοβίσει τους ψηφοφόρους για να τον υποστηρίξουν, περιγράφοντας μια εικόνα του τι θα κάνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
 
«Αλλά είναι απίθανο να πετύχει ο Αν. Σαμαράς. Ο Αλέξης Τσίπρας, προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι το μεγαλύτερο κόμμα στις εκλογές. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόσει το πρόγραμμά του, οι προοπτικές για την Ελλάδα θα είναι ζοφερές. Μεταξύ των λαϊκιστικών πολιτικών του, είναι και τα σχέδια για τη διαγραφή μεγάλου μέρους του κρατικού χρέους και για αύξηση των κρατικών δαπανών. Και οι δύο ιδέες θα προκαλέσουν μια σύγκρουση με την τρόικα, που θα θέσει την Ελλάδα σε fast track προς την χρεοκοπία».
 
Και αυτό διότι, όπως αναφέρει, ενώ η ευρωζώνη ίσως είναι προετοιμασμένη να διαφοροποιήσει τους όρους δανεισμού της Ελλάδας, δεν θα αποδεχθεί μια διαγραφεί. Ούτε θα συμφωνήσει να αφήσει την Αθήνα να αθετήσει την δέσμευσή της για τον έλεγχο του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. «Ο Αλ. Τσίπρας δεν θα είναι σε θέση να εκβιάσει την ευρωζώνη διότι μια ελληνική χρεοκοπία πιθανώς δεν θα οδηγήσει σε ντόμινο χρεοκοπιών αλλού».
 
Χωρίς συμφωνία με την τρόικα, η Αθήνα δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές ομολόγων και θα ξεμείνει από χρήματα. «Τότε πιθανότατα θα υπάρξει ένα bank run, και θα ακολουθήσουν έλεγχοι στην κυκλοφορία κεφαλαίων. Εάν και τότε ο Αλ. Τσίπρας δεν ευθυγραμμιστεί, το Grexit θα είναι επικείμενη.
 
Τα καλά νέα ωστόσο, είναι πως αυτό το συγκεκριμένο σενάριο είναι απίθανο, αν και δυνατό. Ένας λόγος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λυγίσει όταν δει ότι η τρόικα δεν θα υποχωρήσει».
 
Άλλος ένας λόγος, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είναι ότι ακόμη κι αν είναι ιδιαίτερα πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το μεγαλύτερο κόμμα μετά από τις γενικές εκλογές, είναι απίθανο να κερδίσει την αυτοδυναμία. Για να σχηματιστεί κυβέρνηση θα χρειαστεί τη στήριξη ενός η δύο κεντρό-αριστερών κομμάτων: του ΠΑΣΟΚ ή του κόμματος «Το Ποτάμι». Και τα δύο είναι φιλό-ευρωπαϊκά και πιθανώς δεν θα συναινέσουν σε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει και το να οδηγηθεί προς τον γκρεμό.
 
Σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξουν και δεύτερες εκλογές. Ενώ είναι δύσκολο να προβλεφθεί πώς θα εξελιχθεί αυτό, οι συντηρητικοί μπορεί να κάνουν ένα comeback, ιδιαίτερα εάν αντικαταστήσουν τον αντί-δημοφιλή Αν. Σαμαρά με κάποιον όπως τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έναν νεότερο, πιο κεντρώο ηγέτη.
 
«Η αντικατάσταση του Αν. Σαμαρά ίσως είναι η καλύτερη λύση. Αν και ο Αν. Σαμαράς είναι προτιμότερος από τον Αλ. Τσίπρα, υπήρξε ένας ασταθής ηγέτης. Το πιο πρόσφατο λάθος του ήταν να υποσχεθεί πρόωρα ότι η Αθήνα θα βγει από το πρόγραμμα διάσωσης. Μια κίνηση που τρόμαξε τις αγορές και που έτσι κατέστησε αδύνατο να εξασφαλίσει μια καθαρή έξοδο. Το timing ήταν ιδιαίτερα άσχημο, καθώς η Ελλάδα είχε επιτέλους στρίψει την γωνία ύστερα από μια τρομερή ύφεση».
 
Όπως καταλήγει το δημοσίευμα, το πολιτικό ρίσκο έχει εκτιναχθεί. Τα διάφορα σενάρια έχουν πολλαπλασιαστεί. Ένα από αυτά –μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα εφαρμόσει τις λαϊκίστικες τακτικές της- θα ήταν καταστροφή. Αλλά αυτή δεν είναι η πιο πιθανή έκβαση. Και άλλα σενάρια είναι πιο ήπια.

Τι λέει η WSJ

Οι επενδυτές γνωρίζουν πως η αποτυχία της εκλογής Προέδρου θα πυροδοτήσει γενικές εκλογές που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα κερδίσει το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
 
Ο κ. Σαμαράς βρέθηκε σε μια σχεδόν απίθανη κατάσταση. Η τρόικα ήταν απρόθυμη να ολοκληρώσει τη συμφωνία που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να βγει πρόωρα από το πρόγραμμα διάσωσης εν μέσω τέτοιας πολιτικής αβεβαιότητας. Ούτε ήθελε να χάσει το πάτημά της επί της ελληνικής πολιτικής σκηνής μέχρις ότου η χώρα υλοποιήσει πλήρως τις δεσμεύσεις τις για τις μεταρρυθμίσεις και σταθεροποιήσει τα μακροπρόθεσμα οικονομικά της.
 
Για να γίνει αυτό όμως, ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε να δείξει περισσότερα από αυτά που θεωρούσε πολιτικά επιτεύξιμα εν μέσω ενός τόσο πυρετώδους κλίματος.
 
Ο κ. Σαμαράς ελπίζει πως η επιτάχυνση της ψηφοφορίας θα φέρει γρήγορο τέλος στην αβεβαιότητα, με τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών να πραγματοποιείται αυτήν την εβδομάδα και την όποια νέα εκλογή πιθανότατα να διεξάγεται τον Ιανουάριο.
 
Πολλά θα εξαρτηθούν τώρα από μια χούφτα βουλευτές, ορισμένοι εκ των οποίων αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να τερματιστεί η πολιτική τους καριέρα στην περίπτωση που διενεργηθούν νέες εκλογές. Η κυβέρνηση βασίζεται επίσης στις πιέσεις από τις αγορές ώστε να «συνετιστούν» ορισμένοι.
 
Έχει, όμως, υπεραντιδράσει η αγορά; Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι έχει αλλάξει από τις εκλογές του 2012, όταν απείλησε με κήρυξη χρεοστασίου και έξοδο από το ευρώ. Τώρα ισχυρίζεται ότι είναι ένα πιο μετριοπαθές κόμμα που δεν θα εμφανίσει μεγάλα ελλείμματα στον προϋπολογισμό.
 
Παραμένει προσηλωμένο σε μια μείωση του χρέους, όμως λέει ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω διαπραγμάτευσης.
 
Οι επενδυτές θεωρούν ότι οι ισχυρισμοί αυτοί δεν ταιριάζουν με τη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ να δαπανήσει επιπλέον 13,5 δισ. ευρώ και να πάρει πίσω ορισμένες από τις πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις.
 
Οι επενδυτές αμφιβάλλουν, επίσης, αν ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, θα πετύχει εκεί που απέτυχε ο κ. Σαμαράς, σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση ελάφρυνσης του χρέους. Αυτό αντανακλά, εν μέρει, μια αυξανόμενη πλειοψηφούσα γνώμη, η οποία εκτιμά πως τα χρέη της Ελλάδας είναι βιώσιμα. Αν και το ονομαστικό χρέος είναι υψηλό, καθώς ξεπερνά το 170%, το μακροπρόθεσμο μέσο επιτόκιο είναι μόλις 2,3%, χαμηλότερο από αυτό πολλών άλλων χωρών της ευρωζώνης.
 
Αν η πολιτική σταθερότητα επιστρέψει και οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων υποχωρήσουν πάλι στο επίπεδο του 5,6% που είχε καταγραφεί το καλοκαίρι, τότε η Ελλάδα δεν θα έχει μεγάλη δυσκολία να μετακυλίσει ομόλογο το οποίο πρέπει να αποπληρωθεί του χρόνου, ενώ στη συνέχεια δεν υπάρχουν μεγάλες πληρωμές μέχρι το 2022. Και αν η οικονομία αναπτυχθεί σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες προβλέψεις, τότε το ονομαστικό χρέος θα μειωθεί γρήγορα.
 
Εξάλλου, είναι δύσκολο να δει κανείς την τρόικα να κάνει πίσω στις απαιτήσεις που έθεσε ως όρο για έξοδο από το μνημόνιο. Οι απαιτήσεις αυτές, που περιλαμβάνουν μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα και κατάργηση διαφόρων ειδικών καθεστώτων σε ό,τι αφορά τον ΦΠΑ, δεν μπορούν να θεωρηθούν παράλογες.
 
Δεδομένης αυτής της πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας, υπάρχουν τρεις σχολές σκέψης ως προς το τι μπορεί να συμβεί στην περίπτωση που ο κ. Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός στις αρχές του επόμενου έτους. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως δεν έχει πιθανότητα να κερδίσει στην αντιπαράθεση με την τρόικα και έτσι θα καταλήξει εσκεμμένα ή κατά λάθος να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης.
 
Άλλοι πολιτικοί παρατηρητές λένε πως ο κ. Τσίπρας είναι πιθανότερο να ακολουθήσει τη μακρά και επαίσχυντη ελληνική παράδοση της απόρριψης των πιο ανόητων πολιτικών και ακραίων απαιτήσεων τη στιγμή που θα εκλεγεί – όπως έκανε και ο κ. Σαμαράς το 2012.
 
Η τρίτη σχολή σκέψης λέει ότι ο κ. Τσίπρας πράγματι θα κάνει αναστροφή, όμως όχι γρήγορα.
 
Αυτή φαίνεται να είναι η άποψη των επενδυτών. Παρά τις αναταράξεις στην Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα, δεν υπήρξαν πολλές ενδείξεις μετάδοσής τους στα κρατικά ομόλογα άλλων χωρών της ευρωπεριφέρειας. Οι επενδυτές φαίνεται να στοιχηματίζουν πως η Ελλάδα μόνη της θα επωμιστεί τις συνέπειες του κ. Τσίπρα με μια καθυστερημένη ανάκαμψη και βραδύτερη πτώση της ανεργίας.
 
Το αν αξίζει να καταβληθεί αυτό το τίμημα ώστε να ξεφορτωθεί η Ελλάδα τις πολιτικές ελίτ, τις οποίες πολλοί κατηγορούν για την κρίση -ή αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαλείψει αντί να διαιωνίσει το πελατειακό σύστημα και τη διαφθορά που πολλοί σχετίζουν με αυτές τις ελίτ- είναι κάτι που μόνο οι Έλληνες μπορούν να κρίνουν.