της Λένας Χουρμούζη

αναδημοσίευση από το Κοσμοδρόμιο

Η Χαλέλ Ράμπιν, όπως γράφει η Αμίρα Χας στην εφημερίδα “Χαάρετζ”, προέρχεται από ένα προνομιακό περιβάλλον. Θα μπορούσε κάλλιστα να υπηρετήσει τη θητεία της στην υπηρεσία πληροφοριών, στο ραδιόφωνο του ισραηλινού στρατού ή ακόμα σε οποιαδήποτε μη μάχιμη μονάδα. Είναι ένα κορίτσι που μεγάλωσε στην ανθρωποσοφική κοινότητα ενός  κιμπούτς στο Χαρτνούφ, του βόρειου Ισραήλ, και δεν έχει ποτέ δοκιμάσει στη ζωή της κρέας ή ψάρι. Αρνείται να κρατήσει όπλο ή να εμπλακεί σε οποιαδήποτε μορφή βίας. Και γι’ αυτό πρέπει να τιμωρηθεί.

Είναι ειλικρινής και κυρίως συνεπής στη στάση ζωής που έχει επιλέξει. Δεν θέλει να προσποιηθεί ότι πάσχει από κάποιο πρόβλημα υγείας – σωματικό ή ψυχικό – για να εξαιρεθεί από τον στρατό. Θέλει από το κράτος και τον στρατό του να αναγνωρίσουν το νόμιμο δικαίωμά  της να αυτοπροσδιορίζεται ως αντιρρησίας συνείδησης.

“Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές η Χαλέλ Ράμπιν κλήθηκε πάλι να παρουσιαστεί σε κέντρο στρατολόγησης. Από τον περασμένο Αύγουστο έχει κληθεί τρεις φορές. Εκεί η 19χρονη Ισραηλινή θα εκφράσει για άλλη μια φορά την άρνησή της να καταταγεί στον στρατό και την επιθυμία της για παροχή εθελοντικής εργασίας σε κάποια υπηρεσία”, αναφέρει η Αμίρα Χας. Θα κριθεί επιτόπου και θα οδηγηθεί ξανά στο κελί της στη Φυλακή 6.

Μετά την πρώτη άρνηση φυλακίστηκε για μία εβδομάδα και μετά τη δεύτερη για δύο εβδομάδες. “Πηγαίνω προετοιμασμένη για τη στρατιωτική φυλακή, αλλά δεν είναι ένας εύκολος δρόμος”, δήλωσε η Χαλέλ Ράμπιν όταν τη ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό. “Είναι τρομακτικό να έρχεσαι αντιμέτωπος με το σύστημα. Οφείλεις να ακολουθείς τους νόμους του, τους νόμους της φυλακής. Εκεί μέσα για ό,τι κάνεις χρειάζεσαι άδεια. Είμαι κρατούμενη και μου συμπεριφέρονται σαν να έχω διαπράξει έγκλημα”.

Η επιτροπή, η οποία εξετάζει το αίτημά της δεν πείστηκε ότι η Χαλέλ Ράμπιν είναι αντιρρησίας συνείδησης. Θεωρούν ότι οι λόγοι πίσω από την άρνησή της να υπηρετήσει τον στρατό είναι πολιτικοί. Και στο Ισραήλ “πολιτικοί λόγοι” σημαίνει ένα πράγμα: ότι δεν συμφωνείς με τη βία κατά των Παλαιστινίων.

“Δεν υπάρχει καμία αναφορά στη λέξη κατοχή στην αίτησή της”, επισημαίνει η αρθρογράφος της Χααρέτζ και συγγραφέας. Το “ένοχο” κομμάτι στην αίτηση της Χαλέλ είναι το εξής: “Δεν θέλω να υπηρετήσω ένα σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα, στο φόβο και στην αδυναμία του να δει τις ανάγκες του άλλου… Αυτό είναι το ίδιο τρομακτικό για έναν νέο Ισραηλινό όσο και για έναν νέο Παλαιστίνιο. Δεν υπάρχει στον κόσμο καλοπροαίρετη καταπίεση, ούτε δικαιολογημένος ρατσισμός”.