Η ημέρα της Νάκμπα στις 15 Μαΐου σηματοδοτεί την εκτόπιση περισσότερων από 700.000 Παλαιστινίων μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Σύμφωνα με τον 902.gr στα σύνορα Λωρίδας της Γάζας με το Ισραήλ δεν έλειψε και αυτή τη φορά η βαρβαρότητα των ισραηλινών στρατευμάτων που πυροβόλησαν και τραυμάτισαν εν ψυχρώ περίπου 50 διαδηλωτές, ανάμεσά τους και 12 παιδιά και τρεις νοσηλευτές.
Στη Δυτική Όχθη, οι κεντρικές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στο κέντρο της Ραμάλας, με αφετηρία το μαυσωλείο του Παλαιστίνιου πρώην προέδρου Γιάσερ Αραφάτ. Στις 12.00 το μεσημέρι τηρήθηκε σιγή 71 δευτερολέπτων, για τα 71 χρόνια από την καταστροφή της Παλαιστίνης και τον ξεριζωμό 750.000 Παλαιστινίων. Στη συνέχεια, διαδηλωτές ύψωσαν μεγάλα χάρτινα κλειδιά ζητώντας να επιστρέψουν στα εδάφη και στα σπίτια από τα οποία εκδιώχθηκαν όταν ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ το 1948.
Δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας για δεκαετίες οδύνης και αναφορά στη Eurovision
Η αποτυχία του Ισραήλ να σεβαστεί το δικαίωμα επιστροφής για τους Παλαιστίνιους/ιες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους το 1948 είναι μια καταφανής παραβίαση του διεθνούς δικαίου που τροφοδότησε δεκαετίες οδύνης σε μαζική κλίμακα για τους Παλαιστίνιους/ες πρόσφυγες στην περιοχή, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία, στην επέτειο των 71 χρόνων από την Νάκμπα (καταστροφή), όπως είναι γνωστή στους Παλαιστινίους/ιες.
«Πάνω από 70 χρόνια μετά τη σύγκρουση που ακολούθησε τη δημιουργία του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι/ιες πρόσφυγες που εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και εκδιώχθηκαν από τη γη τους, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τις καταστροφικές συνέπειες της σύγκρουσης αυτής», δήλωσε ο Philip Luther, Διευθυντής Έρευνας και Θεσμικής Πίεσης της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
«Αυτό το Σαββατοκύριακο, σχεδόν 200 εκατομμύρια άνθρωποι θα συντονιστούν για να παρακολουθήσουν τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο Ισραήλ, αλλά, πίσω από την λάμψη και την αίγλη, λίγοι θα σκεφτούν το ρόλο του Ισραήλ στην πυροδότηση επτά δεκαετιών δυστυχίας για τους Παλαιστίνιους/ιες πρόσφυγες».
«Δεν μπορεί να υπάρξει μόνιμη λύση στην παλαιστινιακή προσφυγική κρίση μέχρι το Ισραήλ να σεβαστεί το δικαίωμα των παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν. Στο μεταξύ, οι αρχές του Λιβάνου και της Ιορδανίας πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ελαχιστοποιήσουν τα δεινά των Παλαιστινίων προσφύγων, καταργώντας τους νόμους που εισάγουν διακρίσεις και εξαλείφοντας τα εμπόδια που παρεμποδίζουν την πρόσβαση των προσφύγων στην απασχόληση και τις βασικές υπηρεσίες».