«Γιατί μόλις τώρα;» επιγράφεται το σχόλιο της εφημερίδας Tagesspiegel του Βερολίνου. Γιατί δεν είχαν δραστηριοποιηθεί πιο νωρίς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να καταπολεμήσουν τη μάστιγα της ανεργίας, διερωτάται ο αρθρογράφος και δίνει μία πιθανή απάντηση: «Εάν η νέα πολυπραγμοσύνη των Ευρωπαίων δεν είναι μόνο, πρώτον, προεκλογικός ελιγμός της Γερμανίας, δεύτερον, αντανακλαστικά φόβου απέναντι σε μία λιτότητα καθ΄υπαγόρευσιν της Γερμανίας, ή τρίτον, αντιδράσεις πανικού του άτυχου προέδρου της Γαλλίας, τότε θα υψώσουμε τη φωνή μας και θα φωνάξουμε στους ευρωπαίους ηγέτες: Αρχίστε επιτέλους, κάντε γρήγορα, παραμερίστε τα εμπόδια της γραφειοκρατίας και της στενοκεφαλιάς». 
 
«New Deal; Καλό ακούγεται» παρατηρεί η Die Welt, σημειώνοντας ότι, αν μη τι άλλο, οι ευρωπαίοι ηγέτες επινοούν μία καλή και εύκολα εμπεδώσιμη ονομασία για την πρωτοβουλία τους. Αλλά όπως παρατηρεί ο αρθρογράφος, τα τρομακτικά ποσοστά της ανεργίας των νέων χαρακτηρίζουν πλέον μία ολόκληρη γενιά, η οποία αρχίζει να βλέπει την Ευρώπη όχι ως ελπιδοφόρα προοπτική για το μέλλον της, αλλά ως αιτία για τα δεινά της. Αν η ΕΕ δεν καταφέρει γρήγορα να απαλύνει τον πόνο αυτών των ανθρώπων, θα υποστεί την οργή τους. Για τη μεταπολεμική γενιά που έχτισε την Ευρώπη, η ΕΕ ήταν το μονοπάτι της ειρήνης και της ευημερίας. Για τη σημερινή γενιά που δεν βρίσκει δουλειά, γίνεται εχθρικό στερεότυπο και αποδιοπομπαίος τράγος».