Το άρθρο του περιοδικού ουσιαστικά αναφέρει ότι θα πρέπει να αφήσουμε τα προβλήματα των χωρών του Νότου όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία και να ασχοληθούμε με το πραγματικό κολοσσιαίο πρόβλημα, τη γαλλική οικονομία.
«Η κρίση του ευρώ», όπως υποστηρίζει ο Economist, «ξεσκέπασε τις αδυναμίες» μιας χώρας η οποία «ήταν πάντα στην καρδιά της ευρωζώνης». Και τα στοιχεία προς επίρρωσιν αυτής της διαπίστωσης δεν είναι λίγα.
«Εδώ και χρόνια η ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας υποχωρεί συνεχώς έναντι της Γερμανίας, με την τελευταία να έχει προχωρήσει σε περικοπές δαπανών και μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της».
«Η Γαλλία αντίθετα, χωρίς πλέον το περιθώριο της υποτίμησης του εθνικού της νομίσματος, έχει στραφεί σε αύξηση των δημοσίων δαπανών και του χρέους της». Κι ενώ άλλες χώρες, κατά τον Economist, προσπαθούν να μειώσουν τον δημόσιο τομέα τους, το γαλλικό Δημόσιο έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια καταλαμβάνοντας το 57% του ΑΕΠ.
Και όχι μόνο: «εξαιτίας της αδυναμίας της να πετύχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό από το 1981, το δημόσιο χρέος της Γαλλίας έχει αυξηθεί από το 22%, πάνω από 90% σήμερα».
«Αλλά και το επιχειρηματικό κλίμα στη χώρα έχει επιδεινωθεί. Οι γαλλικές επιχειρήσεις επιβαρύνονται από τις υπερβολικά άκαμπτες εργασιακές σχέσεις, τις ρυθμίσεις αγοράς-προϊόντος, αλλά και τις υψηλότερες κοινωνικές εισφορές στην Ευρώπη.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι νέες επιχειρήσεις είναι σπάνιες. Η Γαλλία διαθέτει λιγότερες μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις σημερινές μηχανές οικονομικής ανάπτυξης, από τη Γερμανία, την Ιταλία ή τη Βρετανία. Η οικονομία έχει μείνει στάσιμη, ενδέχεται να πέσει σε ύφεση το τρέχον τρίμηνο και να μην αναπτυχθεί καθόλου τον επόμενο χρόνο.
Πάνω από το 10% του εργατικού δυναμικού και πάνω από το 25% των νέων είναι άνεργοι. Το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών έχει εκτοξευθεί και από ελαφρώς πλεονασματικό το 1999, έχει γίνει από τα μεγαλύτερα της ευρωζώνης. Με λίγα λόγια, πολλές από της επιχειρήσεις της Γαλλίας δεν είναι ανταγωνιστικές και η κυβέρνηση ζει πέρα από τις δυνατότητές της».
Το περιοδικό συνεχίζει απευθύνοντας συμβουλές στο Γάλλο πρόεδρο: «Η κρίση μπορεί να χτυπήσει ακόμα και στις αρχές του νέου έτους», υποστηρίζει το περιοδικό.
«Οι προηγούμενες αναταραχές της ευρωζώνης έχουν ξεκινήσει από αλλού, για να περιβάλλουν στο τέλος τη Γαλλία και το ίδιο μπορεί να συμβεί και τώρα. Και αυτή τη φορά θα είναι η Γαλλία, όχι η Ισπανία ή η Ιταλία αυτή που θα αποφασίσει την τύχη του ευρώ», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, καταλήγοντας δυσοίωνα: «Ο κ. Ολάντ δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του για να απενεργοποιήσει τη βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης».
Το άρθρο του Economist στα αγγλικά: