«Ούτε ο Ολάντ ούτε ο Ερό φαίνονται να είναι ο τύπος του πολύ θαρραλέου ηγέτη, που είναι ικανός να επιβάλει μεταρρυθμίσεις σε μια γενικευμένη αντιπολίτευση», αναφέρει το περιοδικό.
Αν και ο Economist αναγνωρίζει ότι «η κυβέρνηση φαίνεται να γίνεται πιο ρεαλιστική για τη σοβαρότητα της κατάστασης και να κατανοεί την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις», κυρίως υπέρ της ανταγωνιστικότητας, τονίζει πως: «Υπάρχει ανησυχία ότι οι πρόσφατες αλλαγές προσανατολισμού έγιναν πολύ αργά και είναι ανεπαρκείς».
Σύμφωνα με τον Economist τα προβλήματα είναι πολλά: Στάσιμη οικονομία, υψηλή ανεργία, αβυσσαλέο εμπορικό έλλειμμα, «δυσανάλογη» επιβάρυνση του κράτους και «ένα επιχειρηματικό κλίμα που έχει επιδεινωθεί», κυρίως με τις αυξήσεις των φόρων που αποφάσισε ο πρόεδρος Ολάντ. Επιπλέον, «η ελίτ και οι ψηφοφόροι δεν είναι έτοιμοι για νέες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας» σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συμπληρώνεται.
Ο Economist είχε ήδη αναφερθεί, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές, σε μια Γαλλία που βρίσκεται σε πλήρη «άρνηση».
Το περιοδικό ήταν πολύ επικριτικό εναντίον όλων των υποψηφίων, επειδή «αγνοούν» τη σοβαρότητα της οικονομικής κατάστασης. Είχε μάλιστα επιτεθεί ιδιαίτερα στον Φρανσουά Ολάντ, «έναν άνθρωπο μάλλον επικίνδυνο», του οποίου η νίκη είχε χαρακτηριστεί «κακή για τη χώρα του και για την Ευρώπη».