Σύμφωνα με το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτσαλάν σε ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αποφυλάκισης υπό όρους παραβιάζει τα δικαιώματα του.
 
Παράλληλα, το ΕΔΑΔ έκρινε κατά πλειοψηφία ότι η φυλάκιση του Οτσαλάν σε συνθήκες απομόνωσης στις φυλακές της νήσου Ιμραλί, χωρίς την παρουσία άλλων κρατουμένων μέχρι τις 9 Νοεμβρίου 2009, παραβίασε τα δικαιώματα του ηγέτη του PKK.
Το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε πως η Τουρκία οφείλει να καταβάλει στον Οτσαλάν 25.000 ευρώ ως αποζημίωση για δικαστικά έξοδα και δαπάνες.
 
Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου, για μερική καταδίκη της Τουρκίας ελήφθησαν ομόφωνα. Οι αποφάσεις με τις οποίες η Τουρκία απαλλάχθηκε ουσιαστικά από τις κατηγορίες ελήφθησαν κατά πλειοψηφία.

Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν είχε καταδικαστεί από την Τουρκία σε θάνατο το 1999 για εσχάτη προδοσία, μετά την περιπετειώδη απομάκρυνσή του από τη Συρία και την απαγωγή του από Τούρκους πράκτορες στην Κένυα.

Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής από την Τουρκία. Έκτοτε κρατείται στο νησί Ιμραλί της Προποντίδας σε ειδικές φυλακές υψίστης ασφαλείας. Μέχρι τις 9 Νοεμβρίου του 2009 βρισκόταν σε απόλυτη απομόνωση.

Η ελληνική εμπλοκή

Παρακάτω μεταφέρουμε απόσπασμα από την Βικιπαιδεία, όπου περιγράφονται οι παράδοξοι χειρισμοί στην υπόθεση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν από έλληνες αξιωματούχους, έπειτα από την φυγή του από τη Συρία τον Σεπτέμβριο του 1998. Να σημειωθεί πως ο δικηγόρους του Κούρδου αντάρτη ήταν ο Φ. Κρανιδιώτης.

Στις 29 Ιανουαρίου ο απόστρατος πλοίαρχος Π.Ν. Αντώνης Ναξάκης, σύμφωνα με δική του ομολογία, αναλαμβάνει από μόνος του, χωρίς να έχει καμμία έγκριση, την πρωτοβουλία να μεταφέρει τον Οτζαλάν και τους συντρόφους του στην Ελλάδα με ιδιωτικό τζετ αεροσκάφος από το Μινσκ της Λευκορωσίας.

Ο Ναξάκης ειδοποιεί τον τότε Έλληνα Υπ-Εξ Θεόδωρο Πάγκαλο κατόπιν εορτής ( δηλαδή μετά την παράνομη άφιξη του Οτζαλάν στη χώρα) και στη συνέχεια κρύβει τον Οτζαλάν στο σπίτι του, αφού προηγουμένως φιλοξενείται για ένα βράδυ στο σπίτι της Βούλας Δαμιανάκου στη Νέα Μάκρη.


 
Στις 31 Ιανουαρίου μια νέα οδύσσεια ξεκινά για τον Κούρδο ηγέτη. To αεροπλάνο που τον μεταφέρει περιφέρεται και πάλι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ζητώντας άδεια προσγείωσης από διάφορες χώρες, την οποία δεν παίρνει. Η Ολλανδία τον διώχνει, το ίδιο και η Ελβετία. Από το Μινσκ ξαναγυρίζει στην Ελλάδα για να οδηγηθεί τελικά στην Κένυα.
 
Στις 2 Φεβρουαρίου 1999 ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν βρίσκεται στην Κένυα και κρύβεται στην ελληνική πρεσβευτική κατοικία μαζί με τους συντρόφους του. Τον συνοδεύει και ο έλληνας ταγματάρχης της Ε.Υ.Π. Σάββας Καλεντερίδης ως σωματοφύλακάς του.

Την ίδια μέρα η κυβέρνηση της Άγκυρας καλεί τους πρεσβευτές της Σερβίας, της Νορβηγίας και του Βελγίου και τους ζητά να μη δεχτούν τον Οτζαλάν, ο οποίος εκείνη τη χρονική στιγμή είναι άγνωστο πού βρίσκεται.

Στις 13 Φεβρουαρίου στην Κένυα φτάνει ο έλληνας δικηγόρος του Οτζαλάν, Φ. Κρανιδιώτης, ο οποίος συζητά με τον Κούρδο ηγέτη και τον Έλληνα πρέσβη και επιστρέφει στην Ευρώπη για να ζητήσει βοήθεια. Ο Οτζαλάν σκέφτεται να παραδοθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Οι πρώτες πρωινές ώρες της 16ης Φεβρουαρίου βρίσκουν τον κούρδο ηγέτη να μεταφέρεται με χειροπέδες στην Τουρκία με ένα ιδιωτικό αεροσκάφος. Όλα όσα έγιναν και αφορούν στη σύλληψή του παραμένουν άγνωστα.

Η Άγκυρα πανηγυρίζει και στα Μ.Μ.Ε. κυκλοφορούν βίντεο της μεταφοράς του. Ο Καλεντερίδης είναι το πρόσωπο που δέχεται την πιο σοβαρή κριτική, κυρίως για τους αδέξιους επιχειρησιακούς του χειρισμούς