Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Πολύ πετυχημένο ήταν το support από Kill Emil, όπως το περιμέναμε, με τη Νικολέτα –ναι την «πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία». Πολύ καλός και ο Blend Mishkin. Για τον Cayetano, δεν μπορούμε να πούμε πολλά, μιας και ο άνθρωπος είναι σε κάθε περίπτωση πολύ chilly για να παίζει σε κλειστούς χώρους εν τέλει και δη ως support για τόσο δυναμικά gigs. Θέλει παραλία και άραγμα.
Ο Gramatik βγήκε με μια γαλανόλευκη λέγοντας «Έλληνες είμαστε αδέρφια» σε σπαστά αλλά πολύ αληθινά ελληνικά. Και, σε αυτή τη δυσκολότερη φάση της Ελλάδας, η εμφάνισή του και σαν μουσικού και σαν καλλιτέχνη και σαν ανθρώπου της τέχνης ήταν η πιο σωστή των τελευταίων χρόνων. Τουτέστιν παίξανε ένα γεμάτο δίωρο για το κατάμεστο ισόγειο του Βοτανικού που είχε πάνω από 2000 άτομα, σε συνθήκες που θύμιζαν σάουνα, απλά και μόνο παρτάροντας με όσους κατάφεραν να είναι εκεί γι αυτούς. Χωρίς καμία έπαρση, χωρίς καμιά παραπάνω απαίτηση από το να διασκεδάσουν το κοινό τους. Άξιοι!
Balkan express, Like you do, Hit that Jive, Somebody «καιπόσαάλλαναγράψουμεεδώ»! Hip hop λούπες, μπόλικο dubstep και όλες αυτές οι επιρροές από funk, soul, jazz. Και σαν σκηνή τέλους, μιας και το after party δεν πραγματοποιήθηκε, μας άφησαν με το κλασικό συρτάκι του Ζορμπά. Ε, για να μας τραβήξουν και εκείνοι ένα βίντεο! Κάποιος είπε «εμείς αυτό στέλνουμε στην Ευρώπη». Εύστοχο. Ο Gramatik ήταν υπέροχος. Όταν τον ξαναδούμε, δεν πιστεύω να υπάρξει χώρος να αντέξει το sold out!
Ζωή Νικολάου