Στην ανακοίνωση του ΜΚΙΕ εθελοντές περιγράφουν και στιγμές που έζησαν κατά την παραμονή τους στην περιοχή της Μάνδρας.
Όπως περιγράφει ο εθελοντής γιατρός του ΜΚΙΕ, Γιώργος Βήχας, «μέσα σε αυτή την απερίγραπτη καταστροφή και την οδύνη, βλέπουμε δύο ανθρώπους, να καθαρίζουν ότι έχει απομείνει από το κατεστραμμένο μαγαζί τους, το φωτογραφείο της περιοχής, με πρόσωπα ήρεμα και χαμογελαστά. Η μόνη στιγμή που η γυναίκα δακρύζει είναι όταν αναφέρεται στη δυστυχία των συμπολιτών της που έχασαν τους ανθρώπους τους λέγοντας, «πως μπορώ να στεναχωριέμαι για τις υλικές ζημιές όσο μεγάλες και αν είναι όταν δίπλα μου έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές; Και δεν είναι μόνο οι καταγεγραμμένοι νεκροί και αγνοούμενοι, είναι και οι ξένοι που δούλευαν στα χωράφια τριγύρω και δεν θα τους αναζητήσει κανείς. Για όλους αυτούς κλαίω και όχι για το μαγαζί μας που καταστράφηκε.» Καθώς ακούω τα λόγια τους, λόγια γεμάτα καλοσύνη και σοφία, αισθάνομαι έναν απέραντο θαυμασμό και μια απέραντη ευγνωμοσύνη για το μάθημα που μας δίνουν άθελα τους. Μέσα στη καταστροφή, ανάμεσα στα ερείπια μιας μεγάλης τραγωδίας, από το μεγαλείο κάποιων ψυχών γεννιέται και πάλι η ελπίδα και η αισιοδοξία.»
Η εθελόντρια Βασιλική Ηλιοπούλου εξιστορεί ένα ακόμα συμβάν «Μία κυρία ηλικιωμένη μόλις είχε βγει από το Νοσοκομείο με την κόρη της δίπλα και ήταν στο Δημαρχείο καθώς δεν είχε τίποτα ούτε ταυτότητα. Αύριο θα της στείλουμε την φαρμακευτική αγωγή με courier, αυτό το λίγο εμείς κάναμε ώστε να ηρεμήσει. Φυσικά της δόθηκαν άμεσα κουβέρτες και κάποια πρώτα είδη. Τι να πεις; Δεν υπάρχουν λόγια και όμως η γιαγιά χαμογέλασε καρτερικά…»
Οι εθελοντές του ΜΚΙΕ ευχαριστούν «όλους τους πολίτες που συνέδραμαν άμεσα το ιατρείο μας και επέτρεψαν την σημερινή ουσιαστική βοήθεια που δόθηκε στους κατοίκους την Μάνδρας» και προσθέτουν ότι «θα υπάρξει σίγουρα συνέχεια στην βοήθεια που θα προσφέρουμε για αυτό και καλούμε τον κόσμο να συνδράμει με φάρμακα και βρεφικές τροφές ώστε να καλυφθούν όλες οι ανάγκες.»