Σήμερα εκδικάζεται η αγωγή το δημοσιογράφου Κυπραίου που έμεινε ανάπηρος το 2011 κατά τη διάρκεια  πορείας διαμαρτυρίας όταν χειροβομβίδα κρότου-λάμψης έσκασε σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπό του. Ο φάκελος έκλεισε χωρίς το όνομα του (ή των) κατηγορούμενου παρά μόνο με την άσκηση ποινικής δίωξης κατά παντός υπευθύνου για κακουργηματικού βαθμού αδίκημα και η σχετική δικογραφία έχει ήδη διαβιβαστεί σε ανακριτή για τη διεξαγωγή κύριας ανάκρισης.

Ο Μανώλης Κυπραίος έχει επανειλημμένως εξιστορήσει στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο τα γεγονότα που οδήγησαν στην απώλεια της ακοής του και στην πλήρη ανατροπή τής μέχρι εκείνη τη στιγμή, ζωής του.

Όπως ο ίδιος έχει καταθέσει στις αρχές που διερεύνησαν την υπόθεση της άγριας επίθεσης την οποία είχε υποστεί σε στοά στην οδό Φιλελλήνων την επίμαχη μέρα, δέχθηκε από απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου χειροβομβίδα κρότου-λάμψης από άνδρα των ΜΑΤ ο οποίος φαίνεται -σύμφωνα πάντα με το θύμα- να έλαβε σχετική εντολή από τον επικεφαλής της διμοιρίας του. Ο Μ. Κυπραίος τονίζει ότι πριν δεχθεί την επίθεση, έδειξε στον αρχηγό της διμοιρίας, όπως όφειλε, τη δημοσιογραφική του ταυτότητα και τον ενημέρωσε ότι κάλυπτε ειδησεογραφικά το γεγονός.

Για την περίπτωση του Κυπραίου έχει χρειαστεί να παρέμβει η Διεθνής Αμνηστία, διοργανώνοντας διεθνή καμπάνια, και χιλιάδες πολίτες έχουν κινητοποιηθεί σε όλο τον κόσμο Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, που εκπροσωπεί περισσότερα από 600.000 μέλη σε 141 χώρες, στηρίζει απόλυτα την αγωγή που κατέθεσε ο ρεπόρτερ, τονίζοντας πως «οι ενέργειες των αρχών ασφάλειας πέρα από κάθε αμφισβήτηση συνεπάγονται ευθύνη της κυβέρνησης και αυτή η νομική διεκδίκηση αποτελεί μια ευκαιρία προκειμένου να εκπληρωθεί η υποχρέωση προς τον Μανώλη Κυπραίο».

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφημερίδας των Συντάκτών», η πρώτη δίκη μετά την αγωγή του δημοσιογράφου έγινε τον Νοέμβριο του 2017 και μέσα στο καλοκαίρι του 2018 βγήκε η (μη) απόφαση: το δικαστήριο ζητούσε ο Κυπραίος να εξεταστεί εκ νέου για να… διαπιστωθεί ο τραυματισμός του και να γίνει πάλι κατάθεση ειδικού εμπειρογνώμονα-πυροτεχνουργού. Τότε το ελληνικό Δημόσιο είχε επικαλεστεί νόμους πολύ μακρινών και πολύ σκοτεινών εποχών.

Στο πολυσέλιδο έγγραφο που κατατέθηκε στη δίκη αναφέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες: «Η χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς γίνεται: α) στις περιπτώσεις που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 29/30.4.1943, εφόσον υπάρχει απόλυτη ανάγκη και αφού εξαντληθούν όλα τα ηπιότερα μέσα, και β) για τη διάλυση των παράνομων δημόσιων συναθροίσεων». Στο ίδιο υπόμνημα, εκτός από τη νομοθεσία της Κατοχής, χρησιμοποιούνται δύο νομοθετήματα από τα χρόνια της χούντας, το Βασιλικό Διάταγμα 269/1972 («Κανονισμός διαλύσεως δημοσίων συναθροίσεων») και το Νομικό Διάταγμα 794/1971.

Οι εκθέσεις των ανεξάρτητων ειδικών τεχνικών εμπειρογνωμόνων που ορίστηκαν από το δικαστήριο πιστοποιούν και επιβεβαιώνουν πως ο Κυπραίος δέχθηκε χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και είναι κωφός άμφω με σοβαρά προβλήματα υγείας. Παρ’ όλα αυτά, ο εμπειρογνώμονας του ελληνικού Δημοσίου ισχυρίζεται ότι «ο τραυματισμός του δημοσιογράφου από το είδος και τον βαθμό των προκληθεισών βλαβών που περιγράφονται στην αγωγή του δεν δύναται να αποδοθεί στην ενεργοποίηση χειροβομβίδας κρότου-λάμψης», η οποία «παράγει κρότο και λάμψη εντός των επιπέδων ανοχής του ανθρωπίνων οργάνων» και «η χρήση της γίνεται από προσωπικό που έχει συνεχή εκπαίδευση και μεγάλη εμπειρία στη χρησιμοποίησή της, συνεπώς δεν ρίπτεται εφόσον δεν κριθεί ότι υπάρχει σοβαρός λόγος προς τούτο».

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το ρεπορτάζ