Μου λες πως δεν έχει τόση σημασία το πρώτο ημίχρονο – ένα γκολ πάνω ένα κάτω δεν έχει και τόση σημασία. Ναι, αλλά στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, τα γκολ ήταν ανθρώπινες ζωές. Μπαίνει λοιπόν το πρώτο, από εμφανή θέση οφσάιντ, κι ύστερα το δεύτερο, αλλά κανείς δεν αντέδρασε γιατί διάβαζαν για την εξεταστική, ή μπάλωναν τις καριέρες τους υιοθετώντας ξενοφοβικές κορώνες, ή γύρευαν να παίξουν παιχνίδια με τα άκρα – εξτρίμ σπορτς στα ελληνικά. Κι έπειτα, σου λέει, Πακιστανός ήταν ο ένας κι ο άλλος Αιγύπτιος, δεν συνέβη και τίποτα σπουδαίο.
 
Ώσπου αρχίζει το δεύτερο ημίχρονο, από τη μια πλευρά του γηπέδου η δημοκρατία κι από την άλλη η Χρυσή Αυγή – και παρ’ τον κάτω μπαμπέσικα τον Παύλο Φύσσα. Αμέσως ξύπνησαν όλοι από τον μυωπικό λήθαργό τους, τα δελτία ειδήσεων ύψωσαν αντιφασιστικά πανώ και σημαίες και τα μεγάλα κεφάλια της διαιτησίας συνήλθαν εκτάκτως στο φουαγιέ των VIPs να πάρουν αποφάσεις – κατ’ εντολήν Σαμαρά πάντα. Αντί να διακόψουν αμέσως τον αγώνα και να εξοβελίσουν τους μακελάρηδες, προτίμησαν για ιδιοτελείς σκοπούς ν’ αφήσουν το παιχνίδι να εξελίσσεται, να προχωρήσουν σε «εκκαθάριση εν λειτουργία», για να μην ξεχνάμε τι παίζεται και στα άλλα γήπεδα. Αποφάσισαν λοιπόν να αποβάλουν απλώς πέντε βασικούς παίκτες  και τον προπονητή και να απομακρύνουν απ’ τις κερκίδες μερικούς χουλιγκάνους – σύνολο 36.
 
Στην αρχή επήλθε κάποια νηνεμία και φάνηκε ότι ίσως η όλη διαδικασία να οδηγούσε σε κάποιο αποτέλεσμα – κι ας είχε στο μεταξύ εκτραπεί σε κακόγουστο αστυνομικό σόου. Αλλά πάνω που φαινόταν ότι ίσως το ματς να λήξει χωρίς άλλα παρατράγουδα και τραμπουκισμούς, τι νομίζετε ότι κάνουν οι ιθύνοντες, αγαπητοί ακροατές; Ξαναρίχνουν στο παιχνίδι τους περισσότερους από τους αποβληθέντες, αφήνοντας τουλάχιστον έξω τον προπονητή – λογική σκωτζέζικου ντους.
 
Έχουν φαίνεται την αυταπάτη ότι ο αγώνας είναι δυνατόν να κριθεί στις… καθυστερήσεις. Όσο για το αποτέλεσμα, σιγά μην τους νοιάζει. Εκείνοι έχουν παίξει τα στοιχήματά τους σε άλλο ταμπλό. Στο ταμπλό του φόβου.