Πριν λίγες ημέρες μια ιδιαίτερη δράση πραγματοποίηθηκε με ανάρτηση πανό στο Μπάγκειο Ίδρυμα στην Ομόνοια με το ερώτημα «Στους πόσους παιδεραστές παραιτείται μια κυβέρνηση;».
Οι Support Art Workers παίρνοντας έμπνευση από το παραπάνω, έθεσαν το συγκεκριμένο ερώτημα που πλανάται πάνω από την πόλη τις τελευταίες εβδομάδες σε πολίτες προς απάντηση σε ένα ιδιαίτερο γκάλοπ.
«Τις τελευταίες μέρες, πολλά εύλογα ερωτήματα το ακολουθούν: Στην πόση άγνοια παραιτείται μια κυβέρνηση; Στα πόσα ψέματα; Στην πόση επίδειξη δύναμης και αυταρχισμού; Στις πόσες «δροσερές πνοές δημοκρατίας;» Στους πόσους ξυλοδαρμένους από την αστυνομία στα πανεπιστήμια; Στους πόσους άνεργους καλλιτέχνες; Στην πόση λογοκρισία και προπαγάνδα; Στις πόσες λίστες Πέτσα; Στα πόσα αποψιλωμένα δάση, στις πόσες ανεμογεννήτριες; Στην πόση εμπορευματοποιημένη παιδεία επιπέδου «σκοιλ ελικικού;» Στους πόσους νεκρούς από τη διαχείριση της πανδημίας; Στους ποσους νεκρους και φυλακισμενους μετανάστες; Στους πόσους νεκρούς απεργούς πείνας;» αναφέρουν σε ανακοίνωση τους προσθέτοντας: Παιδιά, τί ρωτάμε; Θέλει κι ερώτημα; Υπάρχει ανάληψη πολιτικών ευθυνών σε ένα δημοκρατικό κράτος; Πώς αρμόζει να συμπεριφέρεται το δίκαιο σε ορισμένες συμπεριφορές; Πόσα επιτρέπεις; Πόσα αφήνεις να συνεχιστούν;* Κάναμε μια υπόθεση -στη βάση της ερώτησης που πλανάται στην πόλη- και τη ρωτήσαμε ξανά και ξανά, επίμονα και εξακολουθητικά, μήπως καταφέρουμε να κατανοήσουμε τί είναι αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες βδομάδες στη μικρή μας κοινωνία. Μήπως και καταφέρουμε τελικά να απαντήσουμε στο πιο επείγον ερώτημα που μοιάζει πια ρητορικό: Υπάρχει Κάτι Σάπιο στο Βασίλειο της Ελλαδαρκίας;