Για να πιουν τον καφέ τους στο Home for Cooperation, οι επισκέπτες πρέπει πρώτα να περάσουν από έλεγχο και να δείξουν την ταυτότητά τους στους συνοριοφύλακες ώστε να εισέλθουν στην ουδέτερη ζώνη της Λευκωσίας.
Η ουδέτερη ζώνη «δεν είναι κάτι φυσιολογικό σαν ιδέα, οπότε εμείς κάνουμε αυτή την ιδέα πιο φυσιολογική», έχοντας φτιάξει ένα καφέ για όλους, δηλώνει η 25χρονη υπεύθυνη επικοινωνίας του καφέ και πολιτιστικού χώρου, Hayriye Ruzgar, σε ρεπορτάζ του γαλλικού πρακτορείου AFP.
«Βρισκόμαστε στο σημείο 'no man's land' δίνοντας πρόσβαση στους Κύπριους και των δύο πλευρών» συνεχίζει η Ruzgar.
Και ενώ η διεθνής Διάσκεψης της Γενεύης για την επίλυση του κυπριακού βρίσκεται σε εξέλιξη, «το Home for Cooperation αποτελεί ένα απτό παράδειγμα συνάντησης των δύο κοινοτήτων» λέει στο AFP η 37χρονη manager του, Λευκία Ηρακλέους, συμπληρώνοντας ότι «είναι ένας καλός τρόπος να δείξουμε ότι στην πράξη μπορούμε να συνεργαστούμε».
Το «Σπίτι» είναι ένα project που ξεκίνησε το 2011 και αποτελεί το πνευματικό δημιούργημα δασκάλων και από τις δύο πλευρές. Jazz μουσική, ένα ήρεμο περιβάλλον, πλαισιωμένο από ξύλινα τραπέζια, φωτογραφίες και ράφια γεμάτα βιβλία δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που ευνοεί το διάλογο, γράφει ο ρεπόρτερ του γαλλικού πρακτορείου. Στο κτίριο, οι μαθητές καταφτάνουν για τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας, τουρκικής, αγγλικής αλλά και για να χορέψουν salsa ή να μάθουν tai chi. Τα βράδια γίνονται συναυλίες και συζητήσεις στο καφέ.
«Ζούμε κάτω από τον ίδιο ήλιο, την ίδια βροχή, τρώμε τα ίδια φαγητά. Είναι σημαντικό να μιλάμε και την ίδια γλώσσα» λέει στο AFP η ελληνοκύπρια κοινωνιολόγος Μαρίνα Παγιάτσου, η οποία μαθαίνει τουρκικά.
Όταν το «Σπίτι» πρωτάνοιξε, οι δάσκαλοι δεν είχαν παρά ελάχιστους μαθητές αλλά σήμερα υπάρχουν πέντε τάξεις τουρκικών και τρεις ελληνικών με εβδομαδιαία μαθήματα.
Το Home for Cooperation δεν είναι η μόνη πρωτοβουλία με σκοπό να συναντηθούν οι κοινότητες των ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Ομάδες διοργανώνουν βόλτες με ποδήλατα και βραδιές τάνγκο ενώ η οργάνωση Peace Players φέρνει κοντά νέους 12-20 χρονών, με στόχο να «σπάσει τα σύνορα και τα στερεότυπα μέσα από το μπάσκετ».
Για κάποιους, όπως η 40χρονη τουρκοκύπρια, Sultan Cavusoglu, που μαθαίνει αγγλικά στο Home for Cooperation, ίσως είναι «πολύ αργά για να επανενώσουμε τους ανθρώπους» μέσα από επίσημες πολιτικές ενοποίησης, αν και, όπως λέει, «Απολαμβάνω πολύ να συναντώ τους ελληνοκύπριους γείτονές μου».
Η Ruzgar παραμένει αισιόδοξη. «Οι [δύο] κοινότητες έχουν αποξενωθεί η μία από την άλλη αλλά οι άνθρωποι ρωτούν όλο και περισσότερες ερωτήσεις κάθε μέρα. Συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι για πάντα. Η επίτευξη της ειρήνης είναι κάτι παραπάνω από μια υπογραφή» κλείνει το ρεπορτάζ.