του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

«Η εκδήλωση αλληλεγγύης του Πολιτιστικού Συλλόγου Χοσέ Μαρτί το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου στις 7 μ.μ στο προαύλιο του ΣΦΕΑ γίνεται στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής καμπάνιας #UnBlockCuba και της αντίστοιχης διεθνούς καμπάνιας που ζητά τον τερματισμό του αποκλεισμού (εμπάργκο) που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ στην Κούβα εδώ και έξι δεκαετίες» αναφέρει ο Β. Γονατάς, εξηγώντας πως «η καμπάνια αυτή κορυφώνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή που πραγματοποιείται η ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, μέσω της οποίας η διεθνής κοινότητα σχεδόν ομόφωνα ζητά τον τερματισμό του αποκλεισμού». Ενδεικτικά, κατά την περσινή ψηφοφορία, από τις 193 χώρες μέλη των Ηνωμένων Εθνών, οι 184 χώρες ψήφισαν υπέρ της καταδίκης του αποκλεισμού, ενώ απείχαν η Βραζιλία, η Κολομβία και η Ουκρανία. Υπέρ του αποκλεισμού ψήφισαν μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.

Ο ίδιος επισημαίνει ότι «αυτή η χρονιά, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να διατηρούν τη σκλήρυνση του αποκλεισμού που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ- ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας- προκαλώντας σοβαρότατα προβλήματα και στερήσεις στο λαό της Κούβας». Ως αποτέλεσμα, η Κούβα βρέθηκε να έχει δικά της εμβόλια, αλλά όχι σύριγγες, καθώς η ελβετική εταιρεία που προμήθευε την Κούβα με ιατροφαρμακευτικά είδη εξαγοράστηκε κατά την περιόδο διακυβέρνησης Τραμπ από μια με έδρα τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να σταματήσει να προμηθεύει το νησί. Για αυτούς τους λόγους, το TPP είχε αναδείξει την Πανευρωπαϊκή καμπάνια αλληλεγγύης «ΣΥΡΙΓΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ» της πρωτοβουλίας MediCuba, συμβάλλοντας στην υποστήριξη του Νησιού της Επανάστασης.

Μάλιστα, η κυβέρνηση Μπάιντεν ανανέωσε το Σάββατο το νόμο Trading with the Enemy Act («Νόμος του Εμπορίου με τον Εχθρό»), ένα νόμο του 1917 που διατηρεί το οικονομικό αποκλεισμό του νησιού, με τον Κουβανό πρόεδρο Μιγκέλ Ντίαζ-Κανέλ να απαντά πως «το έγκλημα έχει διαρκέσει πολύ καιρό, αλλά η Κουβανική Επανάσταση θα επιβιώσει». Στο ίδιο πνεύμα, ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας, Μπρούνο Ροντρίγκες, είπε ότι «ο Μπάιντεν γίνεται ο 12ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που επικυρώνει το πλαίσιο που υποστηρίζει την πολιτική κατάχρησης κατά της Κούβας και του λαού της», η οποία «απορρίπτεται σχεδόν από όλα τα κράτη μέλη της διεθνούς κοινότητας».

Τα παραπάνω, ενώ «η τελευταία πυρκαγιά που ξέσπασε στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του νησιού έκαναν ακόμα πιο δύσκολη της τροφοδοσία με καύσιμα και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νησί», όπως εξηγεί ο Β. Γονατάς. Συγκεκριμένα, η πυρκαγιά, που προκλήθηκε από κεραυνό, ξέσπασε στις 5 Αυγούστου στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ματάνσας, που είναι οι μεγαλύτερες της χώρας, σε απόσταση 100 χιλιομέτρων ανατολικά της Αβάνα, με αποτέλεσμα να καούν τέσσερεις δεξαμενές χωρητικότητας μέχρι και 52 εκατομμυρίων λίτρων αργού πετρελαίου ή μαζούτ, από τις συνολικά οκτώ. Μάλιστα, προσωπικότητες από όλο το κόσμο έστειλαν επιστολή στον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ζητώντας του να τερματίσει τον οικονομικό αποκλεισμό της Κούβας, ενώ μαίνεται η πυρκαγιά.  Καθώς το νησί της Επανάστασης αντιμετωπίζει παρατεταμένες διακοπές ρεύματος μετά την πυρκαγιά στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, διαφόρων μορφών ανθρωπιστική βοήθεια έχει σταλεί από Ρωσία, Βενεζουέλα, Μεξικό, Αργεντική και Κίνα, ενώ λαϊκές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο καλούν τη συλλογική Δύση να σταματήσει τον αποκλεισμό.

Στο παραπάνω πλαίσιο, οι φίλοι της Κούβας σε όλο τον κόσμο κορυφώνουν τη διεθνιστική αλληλεγγύη, με το Κουβανικό Ινστιτούτο Φιλίας με τους Λαούς (ICAP) να διοργανώνει δραστηριότητες για την υποστήριξη της ειρήνης και την καταπολέμηση του αποκλεισμού των ΗΠΑ. Στα τέλη Αυγούστου, στο Ανατολικό Χάρλεμ των Ηνωμένων Πολιτειών, διαδηλωτές απαίτησαν από τη βορειοαμερικανική κυβέρνηση να άρει τον αποκλεισμό κατά της Κούβας, ενώ κατήγγειλαν τις πρόσφατες παρενοχλήσεις του FBI, καθώς ανέκρινε περισσότερα από 35 άτομα στην αποικία των ΗΠΑ στο Πουέρτο Ρίκο, τα οποία ήταν μέρος μιας πρόσφατης μπριγάδας αλληλεγγύης στην Κούβα. 

«Το κίνημα αλληλεγγύης με την Κούβα, εκτός από τις ενημερωτικές και τις δράσεις καταγγελίας του αποκλεισμού, συνεχίζει και φέτος τις δράσεις πρακτικής αλληλεγγύης. Ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Καλαμάτας κατάφερε να στείλει ένα κοντέινερ με υλικά στο νησί και παράλληλα συγκεντρώνονται χρήματα για αγορά και αποστολή ιατρικού υλικού. Η Κούβα δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ μόνη», καταλήγει ο Β. Γονατάς.