Έφτασε, λοιπόν, η μεγάλη μέρα. Απόψε στις 7.00 σας περιμένουμε στο κτήριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134 στο Θησείο, για τη μεγάλη παρουσίαση του βιβλίου «Το ημερολόγιο ενός ανέργου».
Η αλήθεια είναι ότι γι’ αυτό το θέμα μού έχουν σχεδόν σωθεί πια οι λέξεις και τα λόγια. Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το βιβλίο, πριν από 15 μέρες, συνεχώς μιλάω και γράφω γι’ αυτό, όλοι θέλουν κάτι να μάθουν και τους ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον τους.
Δεν σας υπόσχομαι μια κλασική παρουσίαση βιβλίου – απεναντίας. Στο πάνελ δεν θα υπάρχουν πολιτικοί, τηλεπερσόνες, διανοούμενοι, μεγαλοδημοσιογράφοι, κριτικοί βιβλίων, ως είθισται. Δεν το σνομπάρω αυτό το μοντέλο, έχω συμμετάσχει σε τέτοιες παρουσιάσεις που άλλες τους είναι ενδιαφέρουσες, ακόμα και συναρπαστικές, κι άλλες εντελώς δήθεν, ακόμα και βαρετές. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αλλιώτικο, γι’ αυτό και του αξίζει μια εντελώς διαφορετική παρουσίαση. Όχι για λόγους στυλ, αλλά για λόγους ουσίας.
Στο πάνελ θα κάθονται 6 από τους 155 συνδημιουργούς, που μου έκαναν την τιμή να ξεπεράσουν το όποιο τρακ ή αμηχανία και δέχτηκαν να πραγματοποιήσουν τα αποκαλυπτήρια του βιβλίου – του βιβλίου μας. Όπως κάποτε ξεπέρασαν την άρνηση και την συστολή τους, και αποφάσισαν να μπουν στο imerologioanergou.gr, να πατήσουν το κουμπί «Γράφω ιστορία» και να ποστάρουν το δικό τους κείμενο. Μαζί μας θα κάθεται και ο Κώστας Εφήμερος, για support. Όπως support έκανε τόσον καιρό, και συνεχίζει να κάνει, στο imerologioanergou.gr, που είναι η μήτρα αυτού του βιβλίου.
«Γαμώ την ανεργία σας» θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος αυτού του πρότζεκτ και αυτού του βιβλίου, που έχουν ούτως ή άλλως μέσα τους, μεταξύ πολλών άλλων συναισθημάτων, μπόλικο θυμό. Αλλά δεν θέλησα να τον χαραμίσω, ακόμα ελπίζω ότι θα βρεθούν κάποια συγκροτήματα να γράψουν τραγούδια μ’ αυτό τον τίτλο, και ελπίζω κάποια στιγμή να μαζευτούμε πάλι για να παρουσιάσουμε τον δίσκο που ίσως προκύψει. Γιατί αυτό το πρότζεκτ έχει πολλά ποδάρια.
Υπήρχαν διάφορες ιδέες για τη σκηνοθεσία αυτής της εκδήλωσης, όπως για παράδειγμα να αναλάβουν κάποιοι ηθοποιοί, άνεργοι ίσως, να απαγγείλουν κείμενα από το βιβλίο καθισμένοι ανάμεσα στο ακροατήριο, σαν φυσικό κομμάτι του. Καλή ήταν η σκέψη, αλλά την απορρίψαμε ως εξεζητημένη. Βλέπουμε τη σημερινή παρουσίαση, μεταξύ άλλων, και ως άτυπη συνέλευση ανέργων. Πού ακούστηκε σε συνέλευση να παρεμβαίνουν ηθοποιοί και να απαγγέλλουν;
Ο Αλέξης Καλοφωλιάς, η Τζένη Καπάνταη και ο Κώστας Οικονόμου έχουν αναλάβει να προλογίσουν μουσικά την εκδήλωση. Δεν είναι κομμάτι ενός πολιτιστικού ντεκόρ. Ο Αλέξης είναι αδερφός. Στάθηκε από την αρχή πολύ κοντά στο πρότζεκτ του Ημερολογίου και ήταν από τους πρώτους που διάβασαν τα δοκίμια του βιβλίου και έστειλε εύστοχες παρατηρήσεις.
Μια από τις πιο συγκινητικές διαστάσεις της βραδιάς θα είναι ασφαλώς η γνωριμία, η φυσική συνάντηση, με πολλούς από τους συγγραφείς του Ημερολογίου. Για πρώτη φορά θα σπάσει αυτή η λεπτή και ευαίσθητη μεμβράνη που με τη μορφή της ανωνυμίας ή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας μεσολαβούσε ανάμεσα σε μας και στους ανθρώπους που καθημερινά έγραφαν κι έστελναν τις ιστορίες τους. Μοιάζει απίστευτο. Τους ξέρω τόσο καλά, μέσα από τα κείμενά τους, ξέρω τα βάσανα και τις ιστορίες του καθενός, για τους περισσότερους ξέρω από πού κρατάει η σκούφια τους, γνωρίζω απέξω κι ανακατωτά πολλές από τις ατάκες τους – αλλά δεν έχουμε ποτέ συναντηθεί, ούτε -πολύ περισσότερο- όλοι αυτοί μεταξύ τους, κι απόψε θα έχουμε την ευκαιρία.
Το είδος των κειμένων που συνθέτουν το βιβλίο μ’ αρέσει να το αποκαλώ «Λογοτεχνία της ανάγκης». Είναι η ανάγκη που μας σπρώχνει στην έκφραση και στη μεταξύ μας επικοινωνία, όπως είναι επίσης η ανάγκη που σπρώχνει σήμερα την κοινωνία, έστω και με αβέβαια βήματα και με αντιφατικούς τρόπους, να κινείται προς τα μπρος για να ξεφύγει από το δόκανο της κρίσης και των ανάλγητων μνημονιακών πολιτικών.
Η αλήθεια είναι ότι δεν συμφωνούν όλοι σ’ αυτό. Σήμερα μόλις, στο imerologioanergou.gr φιλοξενούμε ένα κείμενο του Akis, ο οποίος υποστηρίζει ότι «οι ιστορίες δεν έχουν δύναμη» κι ότι «η ανεργία δεν είναι θέμα για λογοτεχνική προσέγγιση, είναι κοινωνικό φαινόμενο και ως τέτοιο χρειάζεται να ιδωθεί». Σεβαστή η άποψη, όπως σεβαστά ήταν πάντα τα κείμενα που έκαναν κριτική στο πρότζεκτ. Τα πιο σκληρά απ’ αυτά βρήκαν τη θέση τους και στο βιβλίο. Ο Akis προειδοποιεί άλλωστε ότι θα επανέλθει στην κριτική του. Το βρίσκω πολύ σπουδαίο αυτό, όπως βρίσκω σπουδαία τη χειρονομία του καθενός που αποφασίζει να γράψει στο site, όπως κι εκείνου που το διαβάζει για να πάρει κουράγιο απ’ αυτό.
Θα έχει κι άλλα η βραδιά. Σκέφτομαι, ας πούμε, να απαντήσω στη μοναδική ερώτηση που δεν έτυχε να μου κάνουν όλες αυτές τις μέρες γύρω από το βιβλίο: «Καλά, οι 155 ιστορίες είναι το προφανές, εκείνη η +1 σε τι αντιστοιχεί τέλος πάντων;».
Αυτά και άλλα πολλά θα ζήσουμε μαζί απόψε, σ’ αυτή την παρουσίαση ενός βιβλίου «που έχει πολλούς πατεράδες και ακόμα περισσότερες μανάδες».
Σας ευχαριστώ!
Η εκδήλωση στο facebook: www.facebook.com/events/290373871124303/