Την 1η Αυγούστου του 2011, ακριβώς εννιά χρόνια πριν, ο βραβευμένος δημοσιογράφος και αναλυτής Μαγντί Ντάριους Ναζεμροάγια, ειδικός στο ΝΑΤΟ, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, είχε παραχωρήσει, σε ιταλούς συναδέλφους, μια εκτενή συνέντευξη για την Αραβική Άνοιξη. Ανάμεσα σε άλλα, μιλούσε για το ρόλο της Τουρκίας στη Λιβύη – ήταν ένας από τους ελάχιστους που είχαν δει που βάδιζε ο Ερντογάν, και μάλιστα με εξαιρετική διαύγεια. Αποσπάσματα από αυτή τη συνέντευξη μεταφράζουμε εδώ, πιστεύοντας ότι βοηθούν στην κατανόηση του σκηνικού που διαμορφώνεται στην Μεσόγειο σήμερα και στην αντίληψη του βάθους των σχεδιασμών.

«Οπως η Τουρκική κυβέρνηση παρίστανε ότι ήταν φίλη της Συρίας, έτσι παρίστανε ότι ήταν και φίλη της Λιβύης. Η Τουρκία έπαιξε το ρόλο του Δούρειου Ίππου και η Τουρκική κυβέρνηση δεν υπήρξε ποτέ έντιμη. Παρέχοντας, μάλιστα, βοήθεια στη CIA και άλλες μυστικές υπηρεσίες, οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας δούλεψαν πάρα πολύ ενάντια στη Λιβύη και έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να αποσταθεροποιηθεί η χώρα, από τις πρώτες κιόλας μέρες της σύγκρουσης.

Οι τουρκικές προτάσεις είναι ψευτιές και έχουν κακό σκοπό. Η Άγκυρα παριστάνει το διαμεσολαβητή μεταξύ της κυβέρνησης της Τρίπολης και του Μεταβατικού Συμβουλίου της Βεγγάζης. Στην πραγματικότητα, η τουρκική κυβέρνηση εργάζεται για την περαιτέρω ενίσχυση του Μεταβατικού Συμβουλίου  και για τα κέρδη του ΝΑΤΟ. Όπως η Γερμανία, έτσι και η Άγκυρα υποστηρίζει αυτό τον πόλεμο εξ αρχής και δεν έφερε καμμία αντίρρηση ποτέ στα ΝΑΤΟικά σχέδια. Η Τουρκία πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις κατά της Λιβύης, είναι η χώρα που ανέλαβε το αεροδρόμιο της Βεγγάζης για το ΝΑΤΟ – το αεροδρόμιο από το οποίο μπήκαν μέσα στη χώρα καραβιές τα όπλα-, και έδωσε τουρκική υπηκοότητα σε μέλη του Μεταβατικού Συμβουλίου.

Της Τουρκίας καρφάκι δεν της καίγεται για τη Δημοκρατία στη Λιβύη. Η νεο-οθωμανική πολιτική της Άγκυρας δε στηρίζεται σε κάποια αγαθοεργή επιθυμία για ειρήνη και δημοκρατία. Είναι μέρος του σεναρίου εξωτερικής πολιτικής που παρέδωσε στην Τουρκία το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η Άγκυρα είναι στενός σύμμαχος όλων των αντιδημοκρατικών καθεστώτων ανά τον Αραβικό κόσμο.

Στην πραγματικότητα, η Τουρκική κυβέρνηση εργάζεται πυρετωδώς ώστε να εγκατασταθούν κλεπτοκρατικές proxy κυβερνήσεις στη Λιβύη και σε όλες τις αραβικές χώρες, υπό την σήμανση των δημοκρατικών αλλαγών και του εκδημοκρατισμού. Λες κι η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει πρότυπο δημοκρατίας για τον αραβικό κόσμο, λόγω των δημοκρατικών της προσόντων. Ο τουρκικός οδικός χάρτης είναι οφθαλμαπάτη, όπως είναι και η υποστήριξη της Τουρκικής κυβέρνησης στους Παλαιστινίους. Οι προτάσεις της Άγκυράς έχουν στόχο να ανοίξουν τις πόρτες της Λιβύης στη σύγχρονη παγκόσμια αυτοκρατορία, που την κυβερνούν οι ΗΠΑ».   

«Η Τουρκία συνομωτεί πολύ δραστήρια τόσο κατά της Συρίας όσο και της Λιβύης. Έχω ο ίδιος αποδείξεις, από την Τρίπολη, που δεν επιδέχονται αντιρρήσεις, ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας ήταν ιδιαίτερα δραστήριες στην προετοιμασία του εδάφους για τις [ΝΑΤΟικές] επιχειρήσεις κατά της Λιβύης. Ήταν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες που δημιούργησαν τους δεσμούς και τις επαφές που σήμερα χρησιμοποιούν η CIA, το MI6 και άλλες νατοϊκές μυστικές υπηρεσίες που δρουν στη Λιβύη. Ο ρόλος της Τουρκίας στην αποσταθεροποίηση της Συρίας είναι εμφανέστατος. Μετά τις τουρκικές βουλευτικές εκλογές [του 2011, οπότε επανεξελέγει πρωθυπουργός ο Ερντογάν], η γλώσσα του Ερντογάν για τη Συρία μεταλλάχθηκε από την φιλική προεκλογική σε μία γεμάτη άγριες απειλές. Όλα τα προβλήματα στη Συρία κάπως έτυχε και ξέσπασαν σε συνοριακές περιοχές. Το πρώτο κύμα βίας ήταν κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία, ύστερα ξέσπασε βία στα σύνορα με το Λίβανο και τέλος είχαμε την ένοπλη εξέγερση στα Συριο-Τουρκικά σύνορα. Η Άγκυρα παρείχε βοήθεια, φανερά και κρυφά, εναντίον του συρακού καθεστώτος και του συριακού στρατού. Υπήρχαν μάλιστα συζητήσεις για την δημιουργία μιάς ουδέτερης ζώνης (buffer zone) μέσα στη Συρία, με τη χρήση του Τουρκικού στρατού. Κάπου εκεί, τα τουρκικά ΜΜΕ κινητοποιήθηκαν εναντίον της Συρίας, ο Τουρκικός στρατός παραβίαζε διαρκώς και ενεργητικά τα σύνορα της Συρίας και ένοπλες ομάδες, που μυστικά [τότε] υποστηρίζονταν από την Τουρκία άρχισαν να επιτίθενται κατά του τακτικού στρατού της Συρίας.».

«Ο στόχος του ΝΑΤΟ από την αρχή ήταν η βαλκανοποίηση της Λιβύης και ο διαμελισμός της σε τρεις μικρότερες περιοχές: Τριπολιτανία, Φεζάν και Κυρηναϊκή. Αυτό ήταν ο στόχος των παλαιών ιμπεριαλιστικών σχεδίων που Βρετανοί, Γάλλοι και Ιταλοί, με την υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ, προσπάθησαν να επιφέρουν πολλές φορές, ξεκινώντας απο΄το 1943 και το 1951 [σχέδια που διαμορφώθηκαν μετά τον Β’ ΠΠ και απέτυχαν λόγω της άρνησης της ΕΣΣΔ να προσυπογράψει]. Η Ιταλική κα η Βρετανική κυβέρνηση έφεραν το 1949 στον ΟΗΕ το σχέδιο Bevin-Sfora Plan για το διαμελισμό της Λιβύης, αλλά δεν τους πέρασε. Ακόμη και μετά το 1951 αυτές οι χώρες προσπάθησαν να διαμελίσουν τη Λιβύη, μέσω της εγκατάστασης ενός ομοσπονδιακού εμιράτου υπό τον αντ’αυτών (proxy) βασιληά Ιντρις Α’. Ήταν μια μορφή ήπιας βαλκανοποίησης αντίστοιχης με το παρόν status φεντεραλισμού στο Ιράκ, που οι ΗΠΑ βοήθησαν να εγκατασταθεί μετά την Αγγλο-Αμερικανική εισβολή.».

«[Η επίθεση του ΝΑΤΟ δεν ήταν θέμα Καντάφι]. Ακόμη κι αν ο Μίκυ Μάους ήταν ηγέτης της Λιβύης, το ΝΑΤΟ θα τον δαιμονοποιούσε ως νέο Χίτλερ και θα τον στοχοποιούσε. Το ΝΑΤΟ πιστεύει ότι αν δολοφονηθεί ο Καντάφι θα προκληθεί ένας αιματηρός πόλεμος για την εξουσία στη Λιβύη που θα επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να επεκτείνει την επιρροή του τόσο στη Λιβύη όσο και στη Βόρειο Αφρική. Ένας από τους στόχους των σχεδιασμών είναι να ανάψει ένας μεγάλος (intense) Λιβυκός εμφύλιος πόλεμος ο οποίος θα δημιουργήσει συγκρούσεις μεταξύ των τοπικών φυλών, ώστε η σύγκρουση να μεταδοθεί από τη Λιβύη και τα [κρατικά] σύνορά της στο Νίγηρα, την Αλγερία, το Σουδάν, το Τσαντ και άλλες αφρικανικές χώρες.

Η χειραγώγηση των κοινωνικών δικτύων από τον Αμερικάνικο Στρατό και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Βρετανία και η Γαλλία, δεν πρέπει να παραβλέπεται. Τα κοινωνικά δίκτυα χειραγωγούνται από το στρατό ως μέσα κατασκευής κοινωνικής αποδοχής και ως εργαλείο διαχείρησης της κοινωνικής αντίληψης των πραγμάτων. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το Ιντερνετ και τα κοινωνικά δίκτυα ήταν βασικά συστατικά της κήρυξης πολέμου στη Λιβύη και της αποσταθεροποίησης της Συρίας. Και στις δύο χώρες το facebook, to tweeter, το youtube και τα κινητά χρησιμοποιήθηκαν για να διαδώσουν υλικό εναντίον των καθεστώτων στην Τρίπολη και τη Δαμασκό. Το CNN, το BBC, το Al Jazeera, το Al Arabiya, το Fox News, το Sky News, το France 24, το TF1 και πολλά άλλα ΜΜΕ, εφημερίδες, πρακτορεία ειδήσεων, αναφέρονται σε αυτές τις πηγές των κοινωνικών δικτύων ως θέσφατα χωρίς καν να διασταυρώνουν τις πληροφορίες που δημοσιεύονται ή όσα υποστηρίζονται.

Από τις πρώτες μέρες των διαμαρτυριών και της βίας, τόσο στη Λιβύη όσο και στη Συρία, αυτά τα κοινωνικά δίκτυα κινητοποιήθηκαν άμεσα και από το εξωτερικό. Εμφανίστηκαν αμέσως σελίδες στο facebook και τουήτς για τα γεγονότα, με χιλιάδες άγνωστους συνδρομητές. Οι συγγραφείς σε αυτές τις σελίδες, ωστόσο, είναι πολύ αμφισβητήσιμοι. Οι σελίδες αυτές ήταν γραμμένες και σχεδιασμένες στην Αγγλική και άλλες ξένες γλώσσες και μάλιστα πολύ καλά σχεδιασμένες. Δεν φαίνονταν καθόλου αυθόρμητες και οι λογαριασμοί που εμπλέκονταν σε αυτές δεν ήταν στα αραβικά, δηλαδή την γλώσσα τόσο της Συρίας όσο και της Λιβύης.

Υπάρχουν ευθείες συνδέσεις μεταξύ των οργανισμών που ξεκίνησαν καμπάνιες [μέσω fb κλπ] τη Συρία και τη Λιβύη και καναλιών της Ουάσιγκτον. […] Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους χρησιμοποίησαν τα κοινωνικά δίκτυα και εναντίον του Ιράν κατά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές εκεί, όπως ακριβώς τα χρησιμοποίησαν και στη Λιβύη και την Συρία. Έτσι όπως σχεδιάζουν να τα χρησιμοποιήσουν και κατά των αντιπάλων τους στη Βολιβία, την Κούβα, τη Βενεζουέλα, τη Λευκορωσία, τη Ρωσία, τη Σερβία, το Εκπουαδόρ, την Αρμενία, το Λίβανο, την Ουκρανία, την Κίνα και πολλές ακόμη χώρες που επιθυμούν να ελέγξουν. Πέραν της τακτικής του Στέητ Ντηπάρτμεντ να προπονεί πολιτικούς της αντιπολίτευσης με το αφήγημα της προώθησης της Δημοκρατίας, αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που εδώ και μια δεκαετία [από το 2001] το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ επιμένουν να τονίζουν την ανάγκη στρατιωτικής στρατηγικής στον κυβερνοχώρο. Η χρήση των κοινωνικών δικτύων ανήκει στην πολιτική Κοινωνικών Δικτύων στη Σ τρατηγική Επικοινωνία (Social Media in Strategic Communication, SMSC) του Πενταγώνου, που εργάζεται για να μετατρέψει τα κοινωνικά δίκτυα σε εργαλείο του πολέμου. Τόσο ο στρατός των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ είναι γνωστό ότι έχουν ομάδες ανθρώπων ειδικευμένων στο ίντερνετ, πο οποίοι αφήνουν σχόλια και προσπαθούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη με την συμμετοχή τους σε φόρουμ και διαδικτυακές συζητήσεις. Αυτό περιλαμβάνει και την συμμετοχή στη Wikipedia κι άλλες open source εγκυκλοπαίδειες. Είναι επίσης γνωστό, κι έχει δημοσιοποιηθεί, ότι η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ έχει παραγγείλει, στο πλαίσιο του ίδιου στρατηγικού σχεδιασμού, λογισμικό (software) που της επιτρέπει να διαχειρίζεται πολλαπλές κατασκευασμένες περσόνες του διαδικτύου.

Κι από πάνω, οι ΗΠΑ, παραδόξως, παρέχουν σε καθεστώτα κρατών όπων το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτ, την τεχνολογία και το λογισμικό ώστε να μπλοκάρουν τα κοινωνικά δίκτυα για τους δικούς τους πολίτες. Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί άμεσα για στρατιωτικούς σκοπούς. Το τουήτερ έχει χρησιμοποιηθεί στο έδαφος της Λιβύης για να γνωστοποιήσει στόχους στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις.»

«Η επίθεση στη Λιβύη είναι τμήμα του ευρύτερου πολέμου που στοχεύει στην ανακατάταξη της περιοχής που καλύπτει από την ατλαντική ακτή του Μαρόκου ως την πρώην σοβιετική Κεντρική Ασία και τα Αφγανοκινεζικά σύνορα. Όπως στόχος είναι η Λιβύη, έτσι άμεσος στόχος είναι και το Ιράν και οι σύμμαχοί του. Έτσι, οι ίδιες μεθοδολογίες του Διαίρει και Βασίλευε που χρησιμοποιήθηκαν στο Ιράκ, χρησιμοποιούνται και κατά της Λιβύης. Αυτές οι τακτικές κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτό που στα αραβικά λέγεται «φίτνα», μεταξύ διαφόρων περιοχών, φυλών και εθνικών ομάδων στη Λιβύη. Οι εθνικές διαφορές στη Λιβύη ουσιαστικά είναι ανύπαρκτες, αλλά η πολιτικοποίηση του τοπικισμού (regionalism) και των φυλετικών διαφορών (tribalism) αποτελεί εκρηκτικό μείγμα. Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ μιλούν τώρα για διαχωρισμό Βερβέρων και αράβων στη Βόρειο Αφρική, που θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν για να χωρίσουν τη Βόρειο Αφρική και να αποσταθεροποιήσει όλη την Αφρικανική ήπειρο. Η στρατηγική του ΝΑΤΟ για τη δολοφονία του Καντάφι συνδέεται με την ανάφλεξη αυτών των διαφορών, μέσω του κενού εξουσίας που θα δημιουργηθεί».

«Η συμπεριφορά της Τουρκίας δεν μπορεί να ειδωθεί και αναλυθεί χωριστά από το ΝΑΤΟ ή το Ισραήλ. Παρά το γεγονός ότι το Τελ Αβίβ παραμένει σιωπηλό, το Ισραήλ δεν ήταν καθόλου απών από την προσπάθεια υποταγής της Συρίας. Οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και του Ισραήλ έχουν πολύ στενή συνεργασία και εργάζονται μαζί κατά της Συρίας και των συμμάχων της. Πολλοί Ισραηλινοί κατάσκοποι, που δρούσαν για όσα συμβαίνουν στη Συρία, έχουν συλληφθεί και στο Λίβανο και τη Συρία. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το ρόλο του Ισραήλ στην αποσταθεροποίηση και την αναδιανομή της Νοτιοδυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής. Το σχέδιο Γινόν του Ισραήλ είναι η ουσιαστική απόδειξη.».

 

Τα αποσπάσματα από τη συνέντευξη είναι σε μετάφραση/ απόδοση της υπογράφουσας.