Τα παγκάκια (αυτά τα κίτρινα ανάμεσα στους κάδους αν τα διακρίνετε) που έστησαν οι Atenistas στη γωνία Λέκκα και Κολοκοτρώνη βρίσκονται τώρα στην κατάσταση που βλέπετε. Σκουπιδότος. Η εικαστική παρέμβαση της γνωστής αυτής ομάδας χάθηκε μέσα στα σκουπίδια της καθημερινότητας.
Να επαναλάβω το εξής: δεν έχει σημασία οποιαδήποτε δράση αν στο τέλος καταλήγει να αξίζει μόνο για τις αρχικές φωτογραφίες και για το πρώτο promotion. Σημασία έχει πόσο οι δράσεις αυτές λειτουργούν σε βάθος χρόνου. Και μην μου πείτε πως έτσι είναι οι (κωλο)έλληνες που λέει και ο Σαββόπουλος, τι φταίνε οι Atenistas αν γύρω μας υπάρχει καφρίλα. Σύμφωνοι. Αλλά και τι κάνουν αυτοί (οι Atenistas) για να υπερασπιστούν τα έργα τους; Μόνο στις πρώτες φωτογραφίες παραμένουν;
Υπάρχει κι ένα άλλο ζήτημα προς συζήτηση: με ποιο δικαίωμα μία ομάδα επιχειρεί μία εικαστική παρέμβαση σε δημόσιο χώρο; Γιατί να έχουν το δικαίωμα οι Atenistas να στήσουν παγκάκια σε ένα πεζοδρόμιο και δεν μπορεί μία αναρχική ομάδα να κάνει κατάληψη σε έναν εγκαταλειμμένο δημόσιο χώρο (όπως η Villa Amalias που τώρα πια, μετά την αστυνομική επιχείρηση Καμίνη, είναι θεόκλειστη); Γιατί οι νεοφιλελέ υμνούν τους Atenistas αλλά την ίδια ώρα κατηγορούν τους αναρχικούς; Τι διαφορετικό πράττουν δηλαδή οι μεν και οι δε;
Μην έχουμε δυο μέτρα και δυο σταθμά. Ή διαφωνείς και με τα δύο, ή συμφωνείς. Δεν βάζεις ιδεολογικό πρόσημο. Γιατί όντως, κάποιες παρεμβάσεις των Atenistas είναι ωραίες (ανεξαρτήτως αν τις βρίσκω ανούσιες). Και μου αρέσουν μάλιστα. Ποιος θα έλεγε πως τα παγκάκια αυτά λόγου χάριν είναι άσχημα;