Οι Θέσεις και Παρεμβάσεις της Δημοτικής Ενότητας

(συνεχειά της η Λαϊκη Συσπείρωση Αμαρουσίου που στηρίζεται από το ΚΚΕ)

ενάντια στην Οικοδόμηση του «The Mall» και όχι μόνο.

Εκδηλώνονται αντιδράσεις κατά του εμπορο – ψυχαγωγικού μεγαθηρίου της Lamda Development (συμφερόντων Λάτση) από μέρους δημοτικών παρατάξεων του Μαρουσιού. Μια αντίδραση που εντοπίζεται, κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, ενάντια σε μια «κακή», από περιβαλλοντική σκοπιά, επιλογή ενός «κακού» Δημάρχου. Ακόμη και τώρα, τόσο το πολιτικό πλαίσιο που στήριξε το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης όσο και οι συνέπειές του, παραμένουν εγκλωβισμένα στην κοντόφθαλμη οπτική ενός τοπικού και μόνο, γεγονότος. Μια σύντομη, επομένως, πολιτική ανασκόπηση του ιστορικού που προηγήθηκε, θα είναι πολλαπλά χρήσιμη.

1. Η «Δημοτική Ενότητα», δημοσιοποίησε ήδη πό το 1994 την τεκμηριωμένη θέση της, ότι τα γενικότερα συμφέροντα της άρχουσας τάξης στη χώρα μας οδηγούσαν στην μετάλλαξη της πόλης μας από ήπιο προάστιο σε υπερ-τοπικό City.

2. Από την αρχή κιόλας της δημοτικής περιόδου 1999-2002 (κατά την οποία η Δημοτική Ενότητασυμμετείχε με δύο μέλη στο Δημοτικό Συμβούλιο) είχαμε προειδοποιήσει και συνεχίσαμε να το κάνουμε με κάθε ευκαιρία, για τις βαριές επιπτώσεις που θα είχαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στους όρους διαβίωσης και εργασίας του Μαρουσιώτικου λαού και όχι μόνο. Επισημαίναμε, παράλληλα, πως κερδισμένοι από αυτή τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» και τις παράλληλες δράσεις, θα ήταν το μεγάλο κεφάλαιο (Εγχώριο κατασκευαστικό, Πολυεθνικό) και τα διαπλεκόμενα με αυτό ποικίλα συμφέροντα. Ως πλέον χαρακτηριστικό στοιχείο επισυνάπτουμε το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» για τη σχετική συζήτηση στο Δημοτικό μας Συμβούλιο στη συνεδρίαση της 18/3/1999 [1]. Έτσι, για να θυμηθούμε όλοι μας και κάποιες άλλες, «ενδιαφέρουσες» τοποθετήσεις.

3. Λίγο αργότερα, με την ίδια πάντα πολιτική αφετηρία, η Δημοτική Ενότητα, και μόνη αυτή, καταψήφισε με συγκεκριμένη πολιτική επιχειρηματολογία την ομόθυμη κατά τα άλλα Απόφαση  του Δ.Σ. της πόλης μας, που αναγνώριζε τον κ. Βωβό ως τοπικό (αν μή τι άλλο) ευεργέτη, αποδεχόμενη τη «δωρεά» από μέρους του, του νέου Δημαρχιακού Μεγάρου. Στάση αρχών, που συγκέντρωσε, όμως, τα πυρά των στελεχών των άλλων δημοτικών παρατάξεων και τα πικρόχολα, αν και συνήθη, σχόλια του Δημάρχου (καθόλου υποτιμητικά για μας) περί «Λακεδαιμονίων».

4. Στο πλαίσιο αυτό η ΔΕ πρόβαλε έγκαιρα την αντίθεσή της στο  επιχειρούμενο (τότε), μέσω της Lamda Development,  έγκλημα σε βάρος του Μαρουσιώτικου λαού με ανακοίνωσή της [2] που διένειμε στους συμπολίτες μας και δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο (π.χ. «Αμαρυσία» 15-4-2002). Στην ανακοίνωση αυτή η Δ.Ε.:

  • Αναδείκνυε τις σοβαρές επιπτώσεις από την κατασκευή του Χωριού Τύπου στον Άγιο Θωμά και του υπερ-τοπικού Εμπορικού Κέντρου, συμφερόντων Λάτση.
  • Αποκάλυπτε τη σχέση Κυβέρνησης –Δημοτικής Αρχής και Δημάρχου προσωπικά – Αθήνας 2004- Μεγάλου Κεφαλαίου στο επιχειρούμενο έγκλημα και την αδιαφορία, ταυτόχρονα, των άλλων δημοτικών παρατάξεων.
  • Καταδίκαζε τη χαριστική, από κοινού στάση υπέρ της Lamda Development, της Κυβέρνησης, της κας Αγγελοπούλου και του Δημάρχου.
  • Δεσμευόταν να καταβάλει κάθε προσπάθεια για την ενημέρωση του Μαρουσιώτικου λαού.

5. Ενωρίτερα ακόμη, την 8/6/2001, οι δύο δημοτικοί σύμβουλοι της ΔΕ κι ένας ακόμη ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος κατέθεσαν προσφυγή κατά της υπ’αρ. 204/2001 Απόφασης του Δ.Σ. για την «Αγορά Οικοπέδων Περιοχής Αγίου Θωμά» [3]. Η προσφυγή αυτή απορρίφθηκε από την Περιφέρεια Αττικής με το περίεργο εφεύρημα, ότι η προσβαλλόμενη Απόφαση …. δεν συνιστούσε Απόφαση με την έννοια της εκτελεστής πράξης!

6. Η ανακοίνωση της Δημοτικής Ενότητας (Απρίλης 2002) έφερε τον Κο Τζανίκο σε δεινή θέση, αφού στο μεγαλύτερο μέρος της Συνέντευξης Τύπου που έδωσε των Απρίλη του 2002, επιχείρησε να απαντήσει κυρίως, στις καταγγελίες της ΔΕ [4].

7. Την 25/04/02 δημοσιεύεται ο Ν. 3010/02 (ΦΕΚ 91 Α’/02). Με το αρθ. 11, παρ. 2α και β αυτού, το ΠΑΣΟΚ:

  • Εντάσσει το συγκεκριμένο γήπεδο του ΟΕΚ, που ποτέ δεν είχε πάψει να αποτελεί περιουσία των δικαιούχων του, δηλ. των εργαζόμενων, στην πολεοδομούμενη για το «Χωριό Τύπου» περιοχή του Αγίου Θωμά
  • Αυξάνει το συν/τή δόμησης «ερμηνεύοντας» ότι ο μέγιστος ΣΔ=1 που είχε οριστεί προηγούμενα με το Ν. 2947/01, δεν ήταν ο «μέγιστος» αλλά ο «μέσος» (!!) Παράλληλα δίνει τη δυνατότητα αύξησης του Σ.Δ. μέχρι 2(!!) για κάποια οικοδομικά τετράγωνα μεταξύ  των οποίων και το υπερτοπικό πολεοδομικό κέντρο του ΟΕΚ.

Σημειώνεται ότι, αρχικά, με την προγενέστερη υπ’αρ.31477/27-10-97Απόφαση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ είχε θεσπιστεί για το γήπεδο του ΟΕΚ η χρήση αμιγούς κατοικίας με Σ.Δ. = 0,8. Άρα και η διάταξη αυτή του Ν. 2947/01 ήταν ήδη αντισυνταγματική (και σαν τέτοια κρίθηκε από το ΣτΕ), ως προκαλούσα επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος, σε σχέση με την ΥΑ του 97.

Έχει τεράστια σημασία να σημειώσουμε ότι (όπως καταγγέλλονταν στην σχετική ανακοίνωση της ΔΕ) οι ρυθμίσεις αυτές αποφασίστηκαν από τη Βουλή, με ονομαστική ψηφοφορία, μετά το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών (4/3/2002) για την  αγορά της όλης έκτασης του Χωριού Τύπου και αφού πια ήταν γνωστό ότι «προσωρινός» ανάδοχος ήταν Lamda Development του Λάτση.  Εδώ δεν μιλάμε για «κρυφή τροπολογία»  αλλά για καραμπινάτη, μέρα μεσημέρι, χαριστική πράξη.

Με τον τρόπο αυτό η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (εκφράζοντας και τις πραγματικές διαθέσεις της Ν.Δ., όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια) ήρθε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να σταθεί απόλυτος αρωγός των επιλογών του κου Τζανίκου, της κας Αγγελοπούλου και, φυσικά, των τεράστιων συμφερόντων του κου Λάτση. Τι πιο εύλογο, άλλωστε, αφού αυτές οι επιλογές τη δική της πολιτική εξυπηρετούσαν.

8. Ύστερα από τα παραπάνω, δεν είναι τυχαίο που η ΔΕ διαμόρφωσε το  κεντρικό εκλογικό της σύνθημα στις τοπικές εκλογές του Οκτώβρη του 2002 με στόχο να καταγγείλει το ξεπούλημα της πόλης μας στους Βωβούς και τους Λάτσηδες. Τούτο συνοψίστηκε στη φράση «Φτάνει πια- Εμείς δεν πουλάμε την πόλη μας».

Τον Ιούνη του 2002,  μεσούσης πλέον της εκλογικής περιόδου, η Δημοτική Ενότητα κυκλοφορεί ανακοίνωση, παρομοιάζοντας τα τριάντα δις δρχ., που διατυμπάνιζε ότι θα εισπράξει υπέρ του δήμου ο κος Τζανίκος, με «τριάντα αργύρια» της συμφοράς [5].

9. Σημαντικός σταθμός για την υλοποίηση της κοινής πολιτικής ΠΑΣΟΚ – ΟΑ 2004- Δημοτικής Αρχής Μαρουσιού και λοιπών (πλην ΔΕ) παρατάξεων, αποτέλεσε η υπερψήφιση, τον Ιούνη του 2002 (καταψήφισε η ΔΕ και 3 ακόμη δημοτικοί σύμβουλοι από το χώρο της ΝΔ και ένας που είχε στηριχθεί από το ΔΗΚΚΙ) του περιβόητου «Μνημονίου Συναντίληψης και Συνεργασίας», που εκχωρούσε τα πάντα στην «Αθήνα 2004» και στις πολυεθνικές- χορηγούς των Ο.Α. (βλ. π.χ. «Αμαρυσία», 1/7/2002).

10. Στις 14/8/02 δημοσιεύεται η Κοινή  Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) 16043/12-8-02 (ΦΕΚ 705 Δ’/02) με τίτλο «Οριοθέτηση έγκριση και τροποποίηση ρυμοτομικού σχεδίου, καθορισμός όρων και περιορισμών δόμησης».Με βάση την ΚΥΑ αυτή εκδίδεται η οικοδομική άδεια για το μετέπειτα The Mall, με την ΥΑ 61312/25-10-02 ΥΠΕΧΩΔΕ. Ακολουθούν προσφυγές εκπροσώπων φορέων και κατοίκων της περιοχής μία από τις οποίες έγινε δεκτή από το ΣτΕ.

11. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Οκτώβρη του 2002, η Δημοτική Ενότητα επανέρχεται στο θέμα με νέα, ξεχωριστή ανακοίνωσή της, την οποία διακινεί σε χιλιάδες αντίτυπα. Χαρακτηριστική η επισήμανση:

«Η δικαστική απόφαση [για τις γενόμενες προσφυγές] δεν δημοσιεύθηκε ακόμα, το χρηματιστήριο, όμως, αποφάσισε. Ο Λάτσης θα διαθέσει 600 εκατομμύρια ευρώ (200 δισεκατομμύρια δρχ) να τσιμεντοποιήσει το Μαρούσι»

12. Στο τέλος του Μάρτη 2003 κατατίθεται στη Βουλή ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ (Σκυλλάκος- Κολοζώφ) για την αγορά από το δήμο Αμαρουσίου της έκτασης του ΟΕΚ (ενός φορέα του δημοσίου) και, στη συνέχεια, την μεταπώληση της στην Lamda Development (ενός ιδιωτικού κολοσσού) [6].

13. Την 9η Ιουνίου 2003 (με σημαντική, λόγω «καθαρογραφής», καθυστέρηση από την ημέρα που πάρθηκε η απόφαση) δημοσιεύεται η 1528/03 Απόφαση του ΣτΕ που ακυρώνει την ΚΥΑ 16043/12-8-02 και καθίσταται όλο το έργο, το οποίο είχε ήδη προχωρήσει σημαντικά,  ένα αυθαίρετο συγκρότημα, το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Παρ’ όλ’ αυτά οι οικοδομικές εργασίες συνεχίζονται παράνομα μεν, απρόσκοπτα δε.

14. Την  1/10/03 υποβάλλεται και πάλι σχετική ερώτηση στη Βουλή από βουλευτές του ΚΚΕ (Σκυλλάκος, Κανέλλη, Γκατζής), όπου αναφέρονται πλήρη έγγραφα στοιχεία, που αποδεικνύουν τη συμπαιγνία διαφόρων Κρατικών Αρχών για τη μή διακοπή των εργασιών και ερωτάται γιατί δεν διακόπτονται οι εργασίες ανοικοδόμησης, και δεν αίρεται η παρανομία [7].

Η ερώτηση απαντάται με το 16793 Β/24-10-03 έγγραφο της κας Παπανδρέου, εκπληκτικής αντιφατικότητας και φιλο-λατσικής οπτικής [8].

15. Στις 16/12/03, σκοτώνεται (στην ουσία δολοφονείται) ο οικοδόμος Ντόκα Νταλίπ, στο υπερτοπικό μεγαθήριο του Λάτση, λόγω έλλειψης στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας, από μέρους της κατασκευάστριας εταιρίας Lamda Development και του υπεργολάβου της.

Την επόμενη δημοσιεύεται η σχετική με το όλο θέμα ανακοίνωση της Δημοτικής Ενότητας Μαρουσιού [9] με τίτλο «Νέα δολοφονία εργάτη στην πόλη μας».

16. Κατατίθεται και συζητιέται στη βουλή (αρχές Δεκέμβρη 2003) Σχέδιο Νόμου – «Σκούπα» για να καλύψει, μεταξύ άλλων, και τις υπόψη υπερβάσεις /παρανομίες στο μετέπειτα The Mall. Ο επικεφαλής της ΔΕ κατέγραψε με μια σειρά παρατηρήσεις,  που αξιοποιήθηκαν από βουλευτές του ΚΚΕ κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή [10].

Στις 24/12/03 δημοσιεύεται ο νόμος, πλέον, με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ δίνει άφεση αμαρτιών σε όλους όσοι έκαναν τα στραβά μάτια στην κατασκευή του αυθαίρετου. Ταυτόχρονα «δίνει και κάτι παραπάνω» στηLamda Development, έτσι, για ψυχική οδύνη (Ν.3207/23-12/03 «Ρύθμιση θεμάτων Ολυμπιακής Προετοιμασίας»).

17. Αλλά και σε όλη την περίοδο που ακολουθεί, η ΔΕ δεν έπαψε να καταγγέλλει, με την ευκαιρία και άλλων, παράλληλων παρεμβάσεών της (Ομιλίες, Συγκεντρώσεις, Συνεντεύξεις τύπου στην Αίθουσα του ΚΑΠΗ, Παρεμβάσεις μέσω του Ραδιο-Τηλεοπτικού 902 Αριστερά στα FM, Αρθρογραφία, Ανακοινώσεις) το σκάνδαλο του μετέπειτα The Mall και τις συνέπειές του σε βάρος του λαού του Μαρουσιού και των όμορών του δήμων. Επισήμανε, ιδιαίτερα, το συνολικότερο αντεργατικό του χαρακτήρα, καθώς «εξελίχθηκε» σε χώρο ωμής παραβίασης των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

18. Είναι φανερό από τα παραπάνω, ότι η ΔΕ, για το ζήτημα του The Mall, όπως και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, έδωσε προτεραιότητα στην δημόσια πολιτική καταγγελία, με την ταυτόχρονη  ανάδειξη των αιτίων και των υπαιτίων, μπροστά στους εργαζομένους της πόλης μας και όχι στη διαδικασία των προσφυγών. Ανάλυση του πολιτικού της σκεπτικού για την στάση της αυτή, γίνεται στην Ανακοίνωσή της, τον Απρίλη του 2004, με τίτλο «Αγωγές κατά Προσφυγών: Το νέο υποκατάστατο της μαζικής πάλης στο Μαρούσι» [11].

19. Μετά από μια περίοδο ηρεμίας, το πολιτικό- οικονομικό σκάνδαλο του The Mall ξαναβγήκε στη δημοσιότητα, χάρη στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» της 9 Αυγούστου 2005 με τον κύριο τίτλο «Οικόπεδο δίνεται χάρισμα στο Λάτση – ΚΤΗΜΑΤΟΜΕΣΙΤΗΣ ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας». Πρωταγωνιστής, αυτή τη φορά, η Κυβέρνηση της ΝΔ και η νέα Διοίκηση του ΟΕΚ. Το δημοσίευμα αυτό το ακολούθησαν και άλλα, τόσο από το Ριζοσπάστη, όσο και από μέρος του ημερήσιου τύπου αλλά και από μερικά περιοδικά («Ποντίκι», «Γαλέρα»). Σοβαρή, επίσης, επίδραση, άσκησε και η διεξοδική, τεκμηριωμένη ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, στις αρχές του Νοέμβρη του 2005, η οποία αποδεικνύει ότι το επιχειρούμενο από τη Ν.Δ. κλείσιμο της υπόθεσης με την «τακτοποίηση» της νομότυπης παραχώρησης του οικοπέδου του ΟΕΚ στο Λάτση αποτελεί «ξεπούλημα της περιουσίας των εργαζομένων».

20. Ακολούθησαν τα γνωστά κωμικοτραγικά (με την κυριολεκτική σημασία του όρου) γεγονότα στο Δ.Σ. για την «εν ριπή» προέγκριση των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος του The Mall, του οποίου μεγάλος αριθμός των δημοσίων χώρων λειτουργεί ακόμη και σήμερα (ή τουλάχιστον μέχρι προ λίγων ημερών) παράνομα.

Από το πιο πάνω ιστορικό, βγαίνουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα:

  • Η άρχουσα τάξη διατηρεί σε κάθε περίπτωση, μέσω των δικών της θεσμών και πολιτικών εκφραστών της, τη δυνατότητα να διασφαλίζει τα συμφέροντά της σε κάθε περίπτωση, ακόμη και όταν αυτά σκοντάφτουν σε κανόνες που η ίδια έχει θεσπίσει. Μπορεί, π.χ., το 2003 με απόφαση του ίδιου του ΣτΕ να κρίθηκε ως παράνομη και αυθαίρετη η συνέχιση της οικοδόμησης του The Mall, αυτό, όμως, καθόλου δεν εμπόδισε να ολοκληρωθεί ως οικοδόμημα και να εγκαινιασθεί η (παράνομη) λειτουργία του υπό τον  Υπουργό της Ν.Δ. κου Σιούφα.
    • Το μεγαθήριο αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής μόνο, ούτε κυρίως, ενός κακού Δημάρχου. Ήταν αποτέλεσμα μιας συνολικότερης πολιτικής συμφωνίας ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- Δημοτικής Αρχής- Αθήνας 2004- Μεγάλου Κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, για  να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση: «Όταν το μεγάλο Κεφάλαιο επιθυμεί σφοδρά κάτι, ολόκληρο το Σύστημασυνωμοτεί για να εκπληρώσει την επιθυμία του».

Αλλά πως να το δουν αυτό , και σε κάθε περίπτωση πως να το παραδεχτούν, τα στελέχη των άλλων πολιτικών σχηματισμών και δημοτικών παρατάξεων, όταν οι πολιτικές τους ηγεσίες, σε εθνικό επίπεδο, είναι αυτές που συμπράττουν ενεργά σ’ αυτά και σε άλλα παρόμοια αντιλαϊκά «κατορθώματα».

Ας μας ξεχνάμε, άλλωστε (η «Δημοτική Ενότητα» το έχει καταγγείλει δημόσια), ότι ένα νέο μελλοντικό μεγαθήριο του Βωβού στο Μαρούσι, επί της Λ. Κηφισίας, μερικών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, έλαβε πρόσφατα θετική γνωμοδότηση στο Νομ. Συμβούλιο Αθήνας και με την ψήφο του κου Λυκούδη, υποψηφίου, σήμερα, Νομάρχη Αθήνας του ΣΥΝ.

  • Οι όποιες, δικαστικού χαρακτήρα, προσφυγές (η ΔΕ δεν τις απορρίπτει εφόσον λειτουργούν συμπληρωματικά στη δράση του μαζικού κινήματος, που είναι το κύριο) δεν πρέπει να συσκοτίζουν τη βαθύτερη πολιτική ουσία των παρεμβάσεων της άρχουσας τάξης ούτε να αφήνουν στο απυρόβλητο τις ευθύνες των πολιτικών της εκφραστών.

Με βάση τα παραπάνω, η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ καλεί το Μαρουσιώτικο λαό να βγάλει τα δικά του πολιτικά συμπεράσματα από την υπόθεση The Mall.  Να πάψει να είναι θεατής των επιλογών της άρχουσας τάξης, να αντιδράσει, να στηρίξει, να δράσει από κοινού παντού, και στους χώρους της δουλειάς του, με τις δυνάμεις εκείνες που παλεύουν με συνέπεια για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, για τη λαϊκή εξουσία, μόνης ικανής να δώσει λύση και στα δικά του προβλήματα.

Μαρούσι Νοέμβριος 2010