Λίγο ως πολύ, κατά τον αρθρογράφο, πίσω από τη δημιουργία του αμερικανικού έθνους βρίσκεται “το άσβεστο πάθος των Ελλήνων για αξιοπρέπεια”, ο Διαφωτισμός και η δημοκρατία στην Ευρώπη είναι απλώς ελληνικά δάνεια, η επανάσταση του 21 δεν είχε ταξικά στοιχεία, ο υπουργός φαίνεται, λέει, “να έχει «στόχο» να καταδείξει ότι η επανάσταση του 1821 ήταν βασικά ταξική” ! (Ταξική; μα τι ντροπή, τι ντροπή ! ) “καθώς παγκοσμίως ιστορικά είναι κοινά αποδεκτό πως είναι εθνικοαπελευθερωτική”. (!)

Μετά, ο κύριος της Αυγής επιχειρηματολογεί για τη συνέχεια του έθνους, καθώς εμείς ήμασταν ανέκαθεν έθνος, από αρχαιοτάτων, δεν είχαμε καμία ανάγκη να ιδρυθούμε με το σύνταγμα της Επιδαύρου, απλώς ήμεθα έθνος υπόδουλον…..όχι σαν τους αμερικάνους που πριν από την δική τους επανάσταση ήσαν μια “πλειάδα κατοίκων διαφόρων χωρών, αποτέλεσμα εποικισμού, με διαφορετική κουλτούρα, θρήσκευμα, πολιτισμό, αρχές και αξίες.” Προφανώς ο γράφων γνωρίζει σε βάθος τι υπήρχε σε αυτήν την έκταση που λέγεται Ελλάδα, τον 5ο, 6ο, 9ο, 11ο 13ο αιώνα πριν κάνει τον πήδο Πλάτων-Κολοκοτρώνης- έπος του 40…Το ελληνικό έθνος, συνεχές και σοφόν και αδιαίρετο έλαμπε μέσα σε αυτούς τους …ενδιάμεσους αιώνες και μαζί του έλαμπε και η Ελλάδα.

Ο πρωθυπουργός είπε χθες στη Βουλή, πως αν αποτύχει η κυβέρνηση της Αριστεράς, μαύρες δυνάμεις θα πάρουν θέση. Οι ….αριστεροί σαν τον Διομήδη Στάθη, διαβάζουν άρα γε σ΄αυτήν την αποστροφή μονάχα το οικονομικό-ταξικό διακύβευμα;

Αν ναι, τα πράγματα είναι πολύ ανησυχητικά.

Το ζήτημα είναι άρα γε μονάχα ταξικό ή μήπως η απάλυνση των ταξικών αντιθέσεων, κρύβει, κάτω απ΄το χαλί, όλα αυτά που τροφοδοτούν και υλοποιούν τη φασιστική πρακτική; Και αυτός ο προσωρινός τους λήθαργος, αποτελεί, άραγε, παράπλευρο όφελος ή παράπλευρη απώλεια εκ της ευκταίας άμβλυνσης των ταξικών αντιθέσεων;

Και τι σημαίνει η υιοθέτηση από ( κάποια ) πλευρά της Αριστεράς, του λόγου των φασιστών; Καθώς είναι ολοφάνερο πως αυτό το κείμενο που απευθύνεται στο Μπαλτά, ευχαρίστως θα το προσυπέγραφαν, πιθανώς διανθισμένο με περισσότερα μαργαριτάρια, ο Άδωνις, ο Μπαλτάκος και ο Μιχαλολιάκος. Πόσο υπερήφανη κάνει αυτό την Αυγή;

Και αρκεί άρα γε το, εσχάτως δημοφιλές, επιχείρημα “δεν παραχωρούμε τον πατριωτισμό στην άκρα δεξιά και το φασισμό” ; Και αν αρκεί, τι σημαίνει ; Μήπως ο – αριστερός υποθέτω – αρθρογράφος εμπνεύστηκε από χωρία των εμψυχωτικών λόγων του Βελουχιώτη, στηριγμένα στα ίδια ιστορικά ανακριβή άλματα και έμπλεα εθνοκεντρισμού, πλήν όμως, εκείνη την περίοδο όπου ο εχθρός ήταν ο φασισμός και οι πατριδοκάπηλοι ελληναράδες που τον υπηρετούσαν; Ο αρθρογράφος θέλει να μας πει μήπως πως, καίτοι αριστερός, είναι πιο εθνολάτρης απ΄τους εθνικούς βιβλιοπώλεις; Μήπως μπερδεύει το ΕΑΜ με το Ελληνικό Αντιμνημονιακό Μέτωπο; (αυτό στο οποίο ανήκει και ο Μιχαλολιάκος 😉

Όση ανατριχίλα μου προκάλεσε η …άψογη ομιλία του Μιχαλολιάκου προχθές στη Βουλή άλλη τόση μου προκάλεσε αυτή η επίθεση στον Αριστείδη Μπαλτά. Για άλλους όμως λόγους.

Με το Μιχαλολιάκο ανατρίχιασα γιατί ο φασισμός μπορεί, εν ώρα ανάγκης, να κρυφτεί, να μιλήσει με συναίσθημα στην καρδιά του – κατά Διομήδη Στάθη- Έθνους. Κι ο Διομήδης Στάθης δεν πιάνει μπάζα μπροστά στο Μιχαλολιάκο άμα επιλέξει να παίξει σ΄αυτό το γήπεδο. Θα νικηθεί με τη μια, κατά κράτος. Για να μην νικηθεί θα πρέπει όλο και περισσότερο να μετατοπίζει τα επιχειρήματα του και τα λόγια του προς το εθνοκεντρικότερο και το καθαρότερο και το φασιστικότερο.
Η γνωστή αντεπίθεση των χρυσαυγιτών όταν υφίστανται κριτική για την αγραμματοσύνη τους (από το εγέρθητου μέχρι τις ανορθογραφίες ή τους αμόρφωτους βουλευτές) είναι η παραπομπή στους “γραβατοφόρους κουλτουριάρηδες που μισούν την πατρίδα”, κατά τον ίδιο τρόπο που ο αρθρογράφος της Αυγής μας παραπέμπει στη “μερίδα της ελληνικής ελίτ της διανόησης” που προσπαθεί να σβήσει και να ξαναγράψει την Ιστορία. Κι αυτό είναι, εξίσου, ανατριχιαστικό.

Αντίθετα, ο Μπαλτάς, με κάθε του λέξη, επιλέγει το γήπεδο αυτής της Αριστεράςhttp://news.in.gr/files/1/2015/martiou.pdf που αναγνωρίζει πως το διακύβευμα δεν είναι μονάχα ταξικό και οικονομικό, ούτε καν…ηθικό. Είναι δριμύτερο και συνολικότερο, όπως το σκέπτεσθαι, όπως η διαδικασία της απελευθέρωσης, όπως η διερώτηση για την ταυτότητα και το είναι, όπως ο στοχασμός για την κοινωνία, τη γνώση, το σχετίζεσθαι, την αγάπη. Αυτά είναι τα πραγματικά διακυβεύματα για την Αριστερά του Μπαλτά, δηλαδή τα πραγματικά αντίθετα του φασισμού.

Υ.γ κύριε Διομήδη Στάθη, για το Έθνος ( με κεφαλαίο ) πολλά γράψατε, για το λαό όμως δεν διάβασα ούτε λέξη.