του David w. Pear, από το counterpunch.

Η καταμέτρηση των ψήφων του ψευδοδημοψηφίσματος δεν έχει δημοσιευτεί και πιθανώς δεν πρόκειται να δημοσιευτεί. Μόνο ο αριθμός των συμμετεχόντων έχει αναφερθεί, ότι ήταν πάνω από επτά εκατομμύρια, αλλά και γιατί να μετρήσει κανείς τις ψήφους, όταν το δημοψήφισμα είναι απλώς μια συμβολική χειρονομία;

Είτε είναι απλώς συμβολική είτε όχι, η επίσημη κρατική προπαγάνδα των ΗΠΑ ήδη ισχυρίζεται ότι ο Νικολάς Μαδούρο δεν είναι πια ο νόμιμος πρόεδρος της Βενεζουέλας. Όπως και στη Συρία, όταν η αυτοκρατορία αποφασίζει ότι ο πρόεδρος δεν έχει πια νομιμοποίηση, χρησιμοποιεί αυτή την κρίση ως σημαία για παράνομες επιθέσεις εναντίον μιας κυρίαρχης χώρας.

Το ψευδοδημοψήφισμα ανοίγει τώρα τον δρόμο για μεγαλύτερη ανάμειξη των ΗΠΑ, φανερή και κρυφή. Η Αυτοκρατορία έχει εμπλακεί εδώ και δεκαεπτά χρόνια. Εκθέσεις που ανάγονται στο 2007 τεκμηριώνουν τη χορήγηση εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που χορηγεί το Υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να πυροδοτήσει ένα πραξικόπημα στη Βενεζουέλα. Μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για την ανατροπή του Νικολάς Μαδούρο είναι τίποτα, σε σχέση με τα 5 δις που “επενδύθηκαν” στην ουκρανική πορτοκαλί επανάσταση.

Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν το κυνήγι του Ούγκο Τσάβες και της Μπολιβαριανής Επανάστασης από τη στιγμή που εξελέγη δημοκρατικά το 1998, σύμφωνα με τη βραβευμένη δημοσιογράφο Eva Golinger (βλ. τη συνέντευξη στον Mike Whitney, Counter Punch). Η εκλογή του Τσάβες και η Μπολιβαριανή Επανάσταση αμφισβητούσαν την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, την οποία προωθούσε η Αυτοκρατορία προκειμένου να εκμεταλλεύεται τις αναπτυσσόμενες χώρες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους.

Οι ζηλωτές του νεοφιλελευθερισμού, υπό την καθοδήγηση του ιερατείου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κηρύττουν ότι η ιδιωτικοποίηση των κρατικών πόρων, η υποτίμηση του νομίσματος, οι περικοπές κρατικών δαπανών για τα φτωχότερα στρώματα, η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από πολυεθνικές εταιρείες, ο αναδασμός των αγροκτημάτων προς όφελος μεγάλων ατομικών ιδιοκτησιών, η εισαγωγή φτηνών επιδοτούμενων προϊόντων από τις ΗΠΑ, η βίαιη απορρόφηση των μικροϊδιοκτητών σε βιοτεχνίες στις πόλεις, και το άνοιγμα των αγορών στις ξένες εισαγωγές θα προκαλέσει οικονομική άνθιση.  Δεν θα προκαλέσει.

Πρόκειται για “Voodoo Economics”, και τόσο η Παγκόσμια Τράπεζα όσο και το ΔΝΤ το γνωρίζουν. Αυτό που κάνει ο νεοφιλελευθερισμός είναι να εγγυάται ότι οι διεθνείς τραπεζίτες θα αποπληρωθούν για τα εξοντωτικά δάνειά τους.

Η Μπολιβαριανή Επανάσταση απέρριψε τον νεοφιλελευθερισμό και έθεσε σε εφαρμογή ένα νέο σοσιαλιστικό Σύνταγμα το 1999, το οποίο άνοιξε τον δρόμο στον Πρόεδρο Τσάβες για να εθνικοποιήσει το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, ώστε τα έσοδά του να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χρηματοδοτήσουν τις στοιχειώδεις κοινωνικές υπηρεσίες και προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας. Ο Τσάβες χρησιμοποίησε τον φυσικό πλούτο της Βενεζουέλας για τους Βενεζουαλανούς, το οποίο συνιστά βεβαίως ανάθεμα για τους νεοφιλελεύθερους. Η χαρισματική προσωπικότητα του Τσάβες, η προσήλωσή του στους φτωχούς και η έγνοια για την κοινωνική δικαιοσύνη τον έκανε τον αγαπημένο ήρωα στα μάτια του κόσμου. Η κληρονομιά του και ο “Τσαβισμός”, ο επαναστατικός σοσιαλισμός, ζει.

Ο Τσαβίσμο που στερεί τις πολυεθνικές από κέρδη, είναι κόκκινο πανί για την αυτοκρατορία των ΗΠΑ. Το 2002 ο Τζ. Μπους αποδείχθηκε ότι ήταν ο υποκινητής μιας σκευωρίας να απαχθεί ο Τσάβες και να ανατραπεί με πραξικόπημα. Το πραξικόπημα απέτυχε διότι ο κόσμος βγήκε στους δρόμους απαιτώντας την επιστροφή του Τσάβες. Ο Μπους κατέληξε με την ουρά στα σκέλια, με το αίμα δεκάδων δολοφονημένων στα χέρια του από το πραξικόπημα και απτές αποδείξεις ενοχής (The Guardian).

Στην αρχή το 2009 υπήρχε ελπίδα ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ίσως να άλλαζε την επιθετική εξωτερική πολιτική, να γινόταν πιο ανοιχτή. Ωστόσο, παρότι οι πρόεδροι έρχονται και παρέρχονται, οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ δεν αλλάζουν. Ο Ομπάμα αποδείχτηκε πρόθυμος νεοσυντηρητικός και νεοφιλελεύθερος, που συνεργάστηκε με το βαθύ κράτος του βιομηχανικού-στρατιωτικού συμπλέγματος, τους τραπεζίτες της Wall Street, τις πετρελαϊκές, τους κολοσσούς της φαρμακοβιομηχανίας, τα συστημικά ΜΜΕ, τους ολιγάρχες, τις μυστικές υπηρεσίες, τον κομματικό μηχανισμό, τους γραφειοκράτες, και το 1% που ουσιαστικά κυβερνά την Αυτοκρατορία.

Το 2015 ο πρόεδρος Ομπάμα αύξησε την πίεση στη Βενεζουέλα επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις. Προκειμένου να είναι νόμιμες οι κυρώσεις, ο Ομπάμα χρειάστηκε να δηλώσει ότι η Βενεζουέλα συνιστά απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Ακόμη και ο Ομπάμα δεν κατάφερε να συγκρατηθεί καθώς το ανακοίνωνε αυτό το έκτρωμα. Αμήχανος, όπως δεν τον έχουμε συνηθίσει, ψέλλισε ότι οι ΗΠΑ δεν ανησυχούσαν πραγματικά ότι μπορεί να δεχτούν επίθεση από τη Βενεζουέλα και παραδέχτηκε ότι όλο αυτό ήταν μια υπερβολή προκειμένου να ακολουθήσουν το γράμμα του νόμου, παρότι παραβιαζόταν έτσι το πνεύμα του νόμου.

Η Βενεζουέλα υπέφερε ήδη οικονομικά από την πτώση της τιμής του πετρελαίου. Η επιβολή οικονομικών κυρώσεων ήταν σαν να κλωτσάς ψόφιο σκυλί. Αυτό ακριβώς ήταν το νόημα. Όταν η Αυτοκρατορία θέλει να υποκινήσει την ανατροπή μιας κυβέρνησης, ένας σκληρός τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι να κάνει τον κόσμο να υποφέρει, ώστε να ξεσπάσει στην κυβέρνηση.

Μετά τον θάνατο του Τσάβες το 2013, ο αντιπρόεδρος Νικολάς Μαδούρο εξελέγη πρόεδρος με δημοκρατικές διαδικασίες. Η εκλογή του Μαδούρο ήταν οριακή. Κέρδισε με μικρή πλειοψηφία, 50,6%. O πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ και διαπιστευμένος διεθνής παρατηρητής για τις εκλογές Jimmy Carter βεβαίωσε ότι η εκλογή του Μαδούρο ήταν δίκαιη, όμως αυτό δεν εμπόδισε την αντιπολίτευση και τις ΗΠΑ από το να φωνάζουν ότι υπήρξε νοθεία.

Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι ο εξαιρετισμός τους τους δίνει κάθε δικαίωμα να ανακατεύονται στις εκλογές οποιασδήποτε χώρας και να υπονομεύουν τη δημοκρατία. Είναι πολύ οδυνηρό το ειρωνικό γέλιο για την υποκρισία της ψεύτικης αγανάκτησης για τις υποτιθέμενες παρεμβάσεις της Ρωσίας του Πούτιν στις εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ. Η ειρωνεία περνάει απαρατήρητη από τους εγκεφάλους των συστημικών ψευδών ειδήσεων.

Η δουλειά υποδομής έχει ήδη γίνει εδώ και 19 χρόνια, ώστε η αμερικανική κοινή γνώμη να πιστέψει ότι στη Βενεζουέλα υπάρχει δικτατορία. Τα συστημικά ΜΜΕ κραυγάζουν ότι ο “δικτάτορας” Μαδούρο έχει καταστρέψει τη χώρα του με τον σοσιαλισμό και την κακοδιαχείριση. Με την αντιπολίτευση να διαμαρτύρεται στους δρόμους και να δολοφονεί τη φρουρά ασφαλείας, κυβερνητικούς διαδηλωτές και περαστικούς, κατηγορείται ο Μαδούρο ότι δολοφονεί ειρηνικούς διαδηλωτές. Οι συστημικές ψευδείς ειδήσεις έχουν ανεβάσει το επίπεδο της δημόσιας ανησυχίας τόσο πολύ, ώστε να συναινεί στο αμερικανικό “κάτι πρέπει να κάνουμε” προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη στη Βενεζουέλα.

Το μόνο που ξέρει το κοινό είναι αυτό που του λένε, πάλι και πάλι, τα συστημικά ΜΜΕ. Εδώ ο Bret Baier των Fox News που διαβάζει απνευστί από το ώτοκιου ένα “Ρεπορτάζ” για το ψευδοδημοψήφισμα της Βενεζουέλας:

“Μία γυναίκα 61 ετών σκοτώθηκε, 4 τραυματίστηκαν από πυρά, σε ένα εκλογικό κέντρο σε μια εκκλησία στο Καράκας στη Βενεζουέλα – πάνω από 7 εκατομμύρια Βενεζουελανοί το σαββατοκύριακο- στο δημοψήφισμα για το σχέδιο του προέδρου να ξαναγράψει το Σύνταγμα και να συγκεντρώσει δικτατορικές εξουσίες στο πρόσωπό του- σήμερα οι ηγέτες της αντιπολίτευσης καλούν σε περισσότερες διαμαρτυρίες στους δρόμους και απεργία στο τέλος της εβδομάδας- σχεδόν 100 άτομα έχουν σκοτωθεί σε διαδηλώσεις κατά τους τελευταίους 3 μήνες.”

Ο Baier μετά παίρνει συνέντευξη από μια λαμπερή  Ileana Ros-Lehtinen, Ρεπουμπλικάνα, μέλος του Κογκρέσου από το Μαϊάμι, στη Φλόριδα, που δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά της για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας –  “ο λαός είπε όχι στον Μαδούρο και τον κομμουνισμό που τους επιβαλλόταν, και είπε ναι στη δημοκρατία”, είπε.

Η Ros-Lehtinen είναι αμερικανοκουβανή από το Μαϊάμι της Φλόριδας, κατά του Κάστρο, και ένθερμη υποστηρίκτρια του Ισραήλ. Ο βασικός χορηγός της εκστρατείας της ήταν ο Irving Moskowitz, ιδρυτής παράνομων ισραηλινών οικισμών στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, όπου ο αριθμός των νεκρών από ειρηνικές διαμαρτυρίες παλαιστινίων συνεχώς αυξάνεται.

Μετά από μια ωραία τουρνέ στο Γκουαντάναμο διατύπωσε μια ενθουσιώδη υπεράσπιση της διατήρησης του κέντρου βασανιστηρίων του Γκουαντάναμο. Η υποκρισία δεν τους κάνει ποτέ να ντραπούν.

Όπως έγραψα σε ένα προηγούμενο άρθρο μου, η Αυτοκρατορία και οι υποτακτικοί της δεν δραστηριοποιούνται λόγω της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό είναι απάτη. Το πετρέλαιο θέλουν.

Ακόμη και αν όλη η προπαγάνδα για τη Βενεζουέλα ήταν αληθής (που δεν είναι), γιατί αυτό αφορά τις ΗΠΑ; Οι Βενεζουελανοί μπορούν να λύσουν οι ίδιοι τα προβλήματά τους. Το υπουργείο Εξωτερικών απαντά πως η “Βενεζουέλα πρέπει να επιστρέψει πλήρως στον σεβασμό του κράτους δικαίου, την ελευθερία έκφρασης και συμμετοχής“.

Είναι βέβαιο ότι ο υπουργός εξωτερικών Rex W. Tillerson δεν ενδιαφέρεται για τον λαό της Βενεζουέλας. Ξέρει τα πάντα για τη Βενεζουέλα, αφού ήταν Διευθύνων Σύμβουλος της ExxonMobil, ώσπου ο Ντόναλντ Τραμπ τον πήρε στην κυβέρνηση.
O Tillerson ήταν στην ExxonMobil πάνω από 40 χρόνια. Δεν είναι ο τύπος που έχει στην καρδιά του τον μπολιβαριανό σοσιαλισμό, τον τσαβισμό ή τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο. Ο Tillerson ανέλαβε το δυσάρεστο καθήκον να παρακολουθεί τον Τσάβες και τον Μαδούρο να εθνικοποιούν επιχειρηματικές δραστηριότητες της ExxonMobil αξίας 10 δις δολαρίων. Ακονίζει λοιπόν το τσεκούρι του για να πατσίσει.
Λίγο αφότου ο Tillerson παραιτήθηκε από την ExxonMobil, ακούστε τι συνέβη, η ExxonMobil έπεσε πάνω σε μία από τις μεγαλύτερες παράκτιες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου του κόσμου. Μόνο που έτυχε τα νερά στα οποία βρίσκεται η πηγή να τα διεκδικεί η Βενεζουέλα. Η ExxonMobil ισχυρίζεται ότι τα νερά ανήκουν στη γείτονα της Βενεζουέλας, τη Γουιάνα.

Ο Tillerson ήταν έτοιμες με τις βαλίτσες της ExxonMobil να επισκεφτεί τον πρόεδρο της Γουιάνας, όταν τον κάλεσε ο Τραμπ. Κατά την ακρόαση της επικύρωσης του διορισμού του διαβεβαίωσε το Κογκρέσο ότι δεν θα υπήρχε σύγκρουση συμφερόντων (New York Times).  Όπως είπε ο Γενικός Διευθυντής της General Motors για την εταιρεία του, ό,τι είναι καλό για την ExxonMobil είναι καλό για τις ΗΠΑ, όμως είναι καλό για τον λαό των ΗΠΑ; Δεν ενδιαφέρονται για τον λαό. Οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για τον λαό. Αγνοήστε όλες τις κουβεντούλες για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο Τραμπ χρησιμοποιεί ήδη το ψευδοδημοψήφισμα προκειμένου να εξωθήσει τη Βενεζουέλα σε εμφύλιο πόλεμο, πραξικόπημα ή ακόμη και μια εισβολή των ΗΠΑ. Ένας εμφύλιος στη Βενεζουέλα θα ήταν μια τραγωδία σαν αυτή της Συρίας, όπου τα πτώματα ακόμη αυξάνονται, με εκατομμύρια νεκρούς, χήρες, ορφανά, ακρωτηριασμένους και εκτοπισμένους σε στρατόπεδα προσφύγων.

Το ενδεχόμενο ενός εμφυλίου στη Βενεζουέλα είναι πραγματικό και γίνεται όλο και πιο πιθανό. Η χώρα είναι βαθιά διαιρεμένη ανάμεσα στους πλούσιους κατέχοντες και στα εκατομμύρια από τους φτωχούς. Οι ΗΠΑ διακινδυνεύουν τη σύγκρουση. Ο Ούγκο Τσάβες έφερε κοινωνικές υπηρεσίες, υγειονομική κάλυψη, παιδεία και στέγαση για τους φτωχούς. Η αυτοκρατορία των ΗΠΑ και η ExxonMobile έχουν κηρύξει πόλεμο στον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο. Έχει βρεθεί στο στόχαστρο  της Αυτοκρατορίας. Ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Δεν υπάρχει χρόνος.

Ο Τραμπ ανεβάζει τη θερμοκρασία. Ανακοίνωσε “γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις” εάν η Βενεζουέλα προχωρήσει με τις ήδη προγραμματισμένες εκλογές για αναθεωρητική βουλή που έχει οριστεί για τις 30 Ιουλίου. Η απάντηση του Μαδούρο στον Τραμπ είναι πως γίνεται “ωμός”, (“vulgar”), διότι “η διαδικασία για αναθεωρητική βουλή βρίσκεται ήδη στα χέρια του λαού, που θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα”.

Εν είδει αντιπερισπασμού, ο Μαδούρο ζήτησε από την αναθεωρητική βουλή να τροποποιήσει το Σύνταγμα του 1999, προκειμένου να αντιμετωπίσει την τρέχουσα οικονομική κρίση, τις οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ και το χάος στους δρόμους. Ο πετρελαϊκός πλούτος της Βενεζουέλας παρέχει περίπου το 95% των εσόδων με τα οποία η Βενεζουέλα πληρώνει τις εισαγωγές. Η πτώση των τιμών του πετρελαίου πλήττει όλους τους πετρελαιοπαραγωγούς. Για τη Βενεζουέλα αυτό σημαίνει ελλείψεις σε εισαγωγές σε τρόφιμα, φάρμακα και καταναλωτικά αγαθά. Οι ελλείψεις έχουν προκαλέσει υπερπληθωρισμό και υποτίμηση του νομίσματος.  Η Βενεζουέλα δεν είναι χρεωκοπημένη, αλλά έχει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Η αντιπολίτευση του Μαδούρο έχει ονομάσει τη σχεδιαζόμενη αναθεωρητική βουλή πραξικόπημα του Μαδούρο. Την έφερε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Βενεζουέλας, το οποίο αποφάσισε υπέρ του Μαδούρο. Συμβαίνουν αλλαγές και είχαν προβλεφθεί στο Σύνταγμα του 1999. Η αναθεωρητική βουλή που αλλάζει τους περιορισμούς προβλέπεται από το Σύνταγμα του 1999, που είχε επικυρωθεί από τον λαό.

Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου είχε ως συνέπεια τη διάλυση της τωρινής Εθνικής Αντιπροσωπείας μέχρι να γραφτεί νέο Σύνταγμα και να γίνουν καινούργιες εκλογές. Ο Μαδούρο υποστηρίζει ότι ένα αναθεωρημένο Σύνταγμα είναι απαραίτητο διότι οι φτωχότεροι πολίτες υποεκπροσωπούνται σημαντικά στην τρέχουσα Εθνική Αντιπροσωπεία. Οι πλούσιοι δεν συμφωνούν. Το σχέδιο του Μαδούρο είναι νόμιμο. Είναι η δημοκρατία στην πράξη, και συνιστά βελτίωση της δημοκρατικής εκπροσώπησης του λαού. Οι πλούσιοι εξεγείρονται και κηρύσσουν ταξικό πόλεμο.

Αφότου το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε υπέρ του Μαδούρο, η αμερικανική Αυτοκρατορία, η οποία θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να ανακατεύεται στις υποθέσεις οποιασδήποτε δημοκρατικής χώρας, απάντησε με την επιβολή περισσότερων οικονομικών κυρώσεων, ξεχωρίζοντας συγκεκριμένα μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου. Είναι σαν ο Πούτιν να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις σε δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για τις αποφάσεις τους σε μια υπόθεση εκλογικού μαγειρέματος – οι ψευδείς ειδήσεις των συστημικών ΜΜΕ θα τρελαίνονταν, και με το δίκιο τους.

Οι οικονομικές κυρώσεις έχουν σκοπό να κάνουν την οικονομία να ουρλιάζει, όπως είχε πει ο πρόεδρος Νίξον όταν είχε διατάξει τη CIA να εμποδίσει τον δημοκρατικά εκλεγμένο Σαλβαντόρ Αλιέντε να ανέλθει στην εξουσία. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν ένα πραξικόπημα που ανέτρεψε και δολοφόνησε τον Αλιέντε, σε μία από τις πιο ντροπιαστικές στιγμές της ιστορίας των ΗΠΑ. Αυτό το αμερικανοκινούμενο πραξικόπημα ακολουθήθηκε από μια στρατιωτική δικτατορία 17 ετών, που ήταν ένα αιματοβαμμένο βασίλειο του τρόμου, των φόνων και των εξαφανίσεων από τον Generalissimo Augusto Pinochet. To 1998 ο Πινοσέτ καταδικάστηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (βλ.Britannica.com).

Μια οικονομία που ουρλιάζει κάνει τον λαό να υποφέρει, όπως συνέβη στο Ιράκ, που κατέληξε στον θάνατο μισού εκατομμυρίου μωρών. “Αξίζει να πεθαίνουν και μωρά”, όπως είπε η υπουργός εξωτερικών του Κλίντον Μαντλίν Ολμπράιτ, καθώς μιλούσε για προτεραιότητες στους στόχους της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει εντείνει τις οικονομικές κυρώσεις στη Βενεζουέλα, επιχειρεί να απομονώσει πολιτικά τη Βενεζουέλα από τις άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής και παρέχει ανοιχτά οικονομική και πολιτική στήριξη στην αντιπολίτευση.

Έχουμε τα τεκμήρια του εγκλήματος του 2002. Η Αυτοκρατορία συνελήφθη να σχεδιάζει ένα βίαιο πραξικόπημα εναντίον μιας δημοκρατικής Βενεζουέλας. Η Αυτοκρατορία έχει μακρά προϊστορία και το modus operandi κρυφών πραξικοπημάτων, “χρωματιστών επαναστάσεων” και εισβολών προκειμένου να ρίξει κυβερνήσεις, δημοκρατικές ή μη. Δεν χρειαζόμαστε πια χειροπιαστά τεκμήρια για αποδείξεις.

Η κυβέρνηση Τραμπ και τα συστημικά ΜΜΕ αποβλακώνουν το κοινό. Διασπείρουν ψεύδη και μισές αλήθειες. Οποιαδήποτε άβολη πληροφορία η οποία υπονομεύει την αντιπολίτευση αποσιωπάται. Όποιος έχει μάτια βλέπει και καταλαβαίνει ότι η Αυτοκρατορία κατασκευάζει συναίνεση για την επίθεση. Ο Τραμπ λέει ότι όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Αυτό περιλαμβάνει και το να στείλει αρματαγωγά και πεζοναύτες.

Η Telegraph έχει τίτλο “Οι ΗΠΑ προειδοποιούν τη Βενεζουέλα ότι “τίποτε δεν αποκλείεται” αν επιμείνει στην ψηφοφορία για την αναθεωρητική βουλή. Ο Τραμπ λέγεται ότι είπε πως “ανησυχεί πολύ για την κατάσταση του λαού της Βενεζουέλας, αυτή την απίστευτη διάλυση της δημοκρατίας μπροστά στα ίδια μας τα μάτια”.
Ο Μαδούρο απάντησε: “Οι ΗΠΑ φαίνεται ότι προορίζονται από τη μοίρα να μολύνουν την Αμερική με δυστυχία στο όνομα της ελευθερίας”. Ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες, ο οποίος επίσης βρίσκεται στο στόχαστρο της Αυτοκρατορίας, είπε ότι ο Τραμπ θα έπρεπε να ντρέπεται. Όμως ο Τραμπ δεν ντρέπεται.

Η Βενεζουέλα έχει παγιδευτεί σε βίαιες διαδηλώσεις που στηρίζονται από την τάξη των προνομιούχων δεξιών, οι οποίοι ευθύνονται για τους περισσότερους από τους νεκρούς και τραυματίες, τους οποίους τα συστημικά μέσα αποσιωπούν. Αντ’ αυτού, οι συστημικές ψευδείς ειδήσεις επαναλαμβάνουν μονίμως τον αριθμό των δολοφονημένων, ως σαν να είχαν προκληθεί όλοι οι θάνατοι από τις δυνάμεις ασφαλείας της Βενεζουέλας, το οποίο είναι απλώς ψευδές. Όμως και πότε μπαίνει στη μέση η αλήθεια, όταν πρόκειται για την προπαγάνδα της Αυτοκρατορίας; Οι συστημικές ψευδείς ειδήσεις είναι το όχημα της παραπληροφόρησης που διασφαλίζει ότι οι άβολες αλήθειες δεν θα σταθούν εμπόδιο στους πολέμους της Αυτοκρατορίας.

Δεν υπάρχει χρόνος.