Η κρίση και το αβγό του φιδιού
Οικονομική κρίση και το αβγό του φιδιού. Μπορεί η φτώχια και η ανεργία να εκθρέψουν ακροδεξιά τέρατα και στην Ελλάδα;
Στα βήματα του Νικολά Σαρκοζί το ελληνικό πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο φαίνεται να αναζητά τρόπους για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από την ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή στην οποία οδηγείται η χώρα. Για άλλη μια φορά οι μετανάστες αποτελούν τον καταλληλότερο αποδιοπομπαίο τράγο μια ολόκληρης κοινωνίας η οποία απέτυχε σε τόσους άλλους τομείς.
Αρκετές ακόμη χώρες της Ευρώπης και κυρίως του πρώην ανατολικού μπλοκ, αφού γνώρισαν την ισοπεδωτική παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, βίωσαν νέα κρούσματα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Η περίπτωση της Ουγγαρίας, όπου πολίτες καίνε ζωντανούς τους τσιγγάνους μαζί με τα ανήλικα παιδιά τους, είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, δεδομένου μάλιστα ότι οι νεοφασιστικές οργανώσεις κατέλαβαν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα η κοινοβουλευτική ακροδεξιά στήριξε με όλες τις δυνάμεις της την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και το μνημόνιο καθυστέρησε αισθητά την εμφάνιση αντίστοιχων φαινομένων. Σε αντίθεση με την Ουγγαρία ή τις χώρες του ευρωπαϊκού βορά, οι οποίες είχαν ισχυρή ακροδεξιά παράδοση από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η ελληνική κοινωνία έδειξε αξιοθαύμαστη ικανότητα στο να απορρίπτει τις σειρήνες του λαϊκιστικού νεοφασισμού. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, άλλοτε για λόγους τηλεθέασης και άλλοτε για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, προωθούσαν συντεταγμένα τις πιο ακραίες, παράλογες και γελοίες φωνές της άκρας δεξιάς.
Απόλυτα απαξιωμένη στα μάτια της πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών αυτή η κοινοβουλευτική ακροδεξιά, η οποία δεν είχε ούτε καν τη διανοητική επάρκεια να παίξει το χαρτί ενός αντιμνημονιακού λαϊκισμού, έδωσε στην ελληνική Αριστερά τον χρόνο που χρειαζόταν για να ανασυνταχθεί και να παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις.
Μάταιος κόπος. Κατακερματισμένη σε μικρά «μαγαζάκια» και με μοναδικό στόχο να διατηρήσει τα «ψιφουλάκια» της η ελληνική Αριστερά αποδείχθηκε προδοτικά ανίκανη να σταθεί το ύψος των περιστάσεων. Και ως γνωστών στις μεγάλες ιστορικές καμπές εάν δεν είσαι μέρος της λύσης είσαι μέρος του προβλήματος.
Ο Σλαβόι Ζίζεκ είχε απόλυτο δίκιο όταν πριν από μερικούς μήνες σημείωνε ότι η άνοδος της φασίζουσας ακροδεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη οφείλεται στη σνομπ συμπεριφορά με την οποία αντιμετωπίζει η Αριστερά τα καθημερινά προβλήματα των απλών ανθρώπων.
Αποκομμένη από τις κοινωνικές διεργασίες η ελληνική Αριστερά είτε περιορίζεται σε άγονες ιδεολογικές μάχες - που θα έχουν νόημα μόνο μετά την επικράτηση των πρώτων σταδίων του σοσιαλισμού - είτε αρκείται σε κενές περιεχομένου προτάσεις περί «λαοκρατίας» και «εργατικού ελέγχου της παραγωγής». Όλη η εξουσία στα σοβιέτ! Μέχρι τότε όμως όλες οι περιοχές της Αθήνας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα, θα έχουν περάσει στον έλεγχο της Χρυσής Αυγής. Αν είχαν διαθέσει έστω και το 1% της ενέργειας που δαπανούν στις διακομματικές και εσωκομματικές τους συγκρούσεις, τα κόμματα της Αριστεράς θα είχαν καταφέρει να προσφέρουν έναν εναλλακτικό πόλο συσπειρώνοντας τεράστιο τμήμα του πληθυσμού.
Οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, και του κάθε Αγίου Παντελεήμονα, δεν γεννήθηκαν ακροδεξιοί φασίστες, όπως τους αντιμετωπίζουν τα κόμματα της Αριστεράς με ισχυρές δόσεις αηδίας. Απλώς έζησαν πρώτοι τα τρομακτικά προβλήματα που προκύπτουν από το δυσεπίλυτο πρόβλημα της μετανάστευσης. Ένα πρόβλημα που έχει πλανητικές διαστάσεις και απαιτεί πλανητικές λύσεις καθώς οφείλεται μεταξύ άλλων στην αστάθεια που προκαλούν σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη οι επεκτατικοί πόλεμοι των ισχυρών χωρών της Δύσης - τις οποίες στηρίζει στρατιωτικά και η Ελλάδα.
Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι έχει λύση στο μεταναστευτικό πρόβλημα. Από εκεί όμως, μέχρι του σημείου να αφήσουμε το αυγό του φιδιού να διαλύσει και τα υγιή κομμάτια της κοινωνίας, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Αρης Χατζηστεφάνου
Αρκετές ακόμη χώρες της Ευρώπης και κυρίως του πρώην ανατολικού μπλοκ, αφού γνώρισαν την ισοπεδωτική παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, βίωσαν νέα κρούσματα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Η περίπτωση της Ουγγαρίας, όπου πολίτες καίνε ζωντανούς τους τσιγγάνους μαζί με τα ανήλικα παιδιά τους, είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, δεδομένου μάλιστα ότι οι νεοφασιστικές οργανώσεις κατέλαβαν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα η κοινοβουλευτική ακροδεξιά στήριξε με όλες τις δυνάμεις της την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και το μνημόνιο καθυστέρησε αισθητά την εμφάνιση αντίστοιχων φαινομένων. Σε αντίθεση με την Ουγγαρία ή τις χώρες του ευρωπαϊκού βορά, οι οποίες είχαν ισχυρή ακροδεξιά παράδοση από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η ελληνική κοινωνία έδειξε αξιοθαύμαστη ικανότητα στο να απορρίπτει τις σειρήνες του λαϊκιστικού νεοφασισμού. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, άλλοτε για λόγους τηλεθέασης και άλλοτε για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, προωθούσαν συντεταγμένα τις πιο ακραίες, παράλογες και γελοίες φωνές της άκρας δεξιάς.
Απόλυτα απαξιωμένη στα μάτια της πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών αυτή η κοινοβουλευτική ακροδεξιά, η οποία δεν είχε ούτε καν τη διανοητική επάρκεια να παίξει το χαρτί ενός αντιμνημονιακού λαϊκισμού, έδωσε στην ελληνική Αριστερά τον χρόνο που χρειαζόταν για να ανασυνταχθεί και να παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις.
Μάταιος κόπος. Κατακερματισμένη σε μικρά «μαγαζάκια» και με μοναδικό στόχο να διατηρήσει τα «ψιφουλάκια» της η ελληνική Αριστερά αποδείχθηκε προδοτικά ανίκανη να σταθεί το ύψος των περιστάσεων. Και ως γνωστών στις μεγάλες ιστορικές καμπές εάν δεν είσαι μέρος της λύσης είσαι μέρος του προβλήματος.
Ο Σλαβόι Ζίζεκ είχε απόλυτο δίκιο όταν πριν από μερικούς μήνες σημείωνε ότι η άνοδος της φασίζουσας ακροδεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη οφείλεται στη σνομπ συμπεριφορά με την οποία αντιμετωπίζει η Αριστερά τα καθημερινά προβλήματα των απλών ανθρώπων.
Αποκομμένη από τις κοινωνικές διεργασίες η ελληνική Αριστερά είτε περιορίζεται σε άγονες ιδεολογικές μάχες - που θα έχουν νόημα μόνο μετά την επικράτηση των πρώτων σταδίων του σοσιαλισμού - είτε αρκείται σε κενές περιεχομένου προτάσεις περί «λαοκρατίας» και «εργατικού ελέγχου της παραγωγής». Όλη η εξουσία στα σοβιέτ! Μέχρι τότε όμως όλες οι περιοχές της Αθήνας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα, θα έχουν περάσει στον έλεγχο της Χρυσής Αυγής. Αν είχαν διαθέσει έστω και το 1% της ενέργειας που δαπανούν στις διακομματικές και εσωκομματικές τους συγκρούσεις, τα κόμματα της Αριστεράς θα είχαν καταφέρει να προσφέρουν έναν εναλλακτικό πόλο συσπειρώνοντας τεράστιο τμήμα του πληθυσμού.
Οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, και του κάθε Αγίου Παντελεήμονα, δεν γεννήθηκαν ακροδεξιοί φασίστες, όπως τους αντιμετωπίζουν τα κόμματα της Αριστεράς με ισχυρές δόσεις αηδίας. Απλώς έζησαν πρώτοι τα τρομακτικά προβλήματα που προκύπτουν από το δυσεπίλυτο πρόβλημα της μετανάστευσης. Ένα πρόβλημα που έχει πλανητικές διαστάσεις και απαιτεί πλανητικές λύσεις καθώς οφείλεται μεταξύ άλλων στην αστάθεια που προκαλούν σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη οι επεκτατικοί πόλεμοι των ισχυρών χωρών της Δύσης - τις οποίες στηρίζει στρατιωτικά και η Ελλάδα.
Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι έχει λύση στο μεταναστευτικό πρόβλημα. Από εκεί όμως, μέχρι του σημείου να αφήσουμε το αυγό του φιδιού να διαλύσει και τα υγιή κομμάτια της κοινωνίας, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Αρης Χατζηστεφάνου