(Προσοχή, η ανάρτηση περιέχει σοκαριστικές φωτογραφίες)

του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

Η πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού, όπως και η πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ελίτ, υποστήριζε την ιδεολογία του Ναζισμού ή ήταν ίσως φοβισμένη ή αδιάφορη για να προβάλει αντίσταση στη βαρβαρότητα, που ήταν παντού έκδηλη, ορατή διά γυμνού οφθαλμού; Ό,τι αποφάσισαν και με μια τελειοποιημένη μεθοδολογία σχεδίασαν οι εκπρόσωποι των αρχών του καθεστώτος και των υπουργείων στην περιβόητη συνεδρίαση Βάνζεε, εκτελούνταν από Γερμανούς με στολή των Ες-Ες, στο Άουσβιτς και οπουδήποτε αλλού, με κτηνώδη πειθαρχία και με τον κυνισμό της συστηματικής ακρίβειας! […]”.

 
Ο Ρούντολφ Ες ήταν ένας από τους στυλοβάτες του ναζιστικού συστήματος, και είναι να απορεί κανείς για δύο πράγματα. Το ένα είναι απλό. Πώς μέσα στο κελλί και καταδικασμένος κάθισε και έγραψε κάτι τέτοιο, που στην ουσία τον ενοχοποιεί; Εδώ η απάντηση είναι απλή.  Για τον Ες, όπως και για όλους όσοι στήριξαν τον Χίτλερ, όπως και για όλους όσοι στήριξαν καθάρματα, εγκληματίες, δικτάτορες, σε όλες τις εποχές «αυτό ήταν το σωστό». Το πίστευαν αυτό που έκαναν. Όπως οι μαφιόζοι είναι καλοί οικογενειάρχες. Δεν πίστευαν ότι έκαναν κάτι εγκληματικό. Το αντίθετο. Οι Εβραίοι, οι τσιγγάνοι, οι κομμουνιστές, οι ομοφυλόφιλοι, όντως άξιζαν αυτή τη συμπεριφορά. Ούτε ως αστείο μη περάσει από κανενός το μυαλό ότι όλα αυτά τα καθάρματα ό,τι έκαναν το έκαναν με συνείδηση ότι αυτό που έκαναν ήταν το κακό ή ότι είχαν κάποιο κέρδος. 
 
Το άλλο, που μπορεί να σκεφτεί κανείς, και που ουσιαστικά θα έπρεπε να σκεφτεί κανείς, είναι αυτό που γράφει ο κος Γιαλλουρίδης για την πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού, που υποστήριζε την ιδεολογία του ναζισμού. «Η πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού, όπως και η πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ελίτ, υποστήριζε την ιδεολογία του Ναζισμού ή ήταν ίσως φοβισμένη ή αδιάφορη για να προβάλει αντίσταση στη βαρβαρότητα, που ήταν παντού έκδηλη, ορατή διά γυμνού οφθαλμού; Ό,τι αποφάσισαν και με μια τελειοποιημένη μεθοδολογία σχεδίασαν οι εκπρόσωποι των αρχών του καθεστώτος και των υπουργείων στην περιβόητη συνεδρίαση Βάνζεε, εκτελούνταν από Γερμανούς με στολή των Ες-Ες, στο Άουσβιτς και οπουδήποτε αλλού, με κτηνώδη πειθαρχία και με τον κυνισμό της συστηματικής ακρίβειας!» Με τον ίδιο τρόπο, που και επί χούντας όλοι οι “απλοί” άνθρωποι – που συνήθως ευθύνονται για τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας, γιατί συνήθως το ψάρι βρωμάει από την ουρά, σε αυτές τις περιπτώσεις – έβρισκαν μια χαρά τους χουντικούς και χαίρονταν που βρήκαν την ηρεμία τους. Δεν πιστεύω να παλάβωσε κανείς και να θεωρεί ότι η Γερμανία το 1933 έκανε εισαγωγή ναζιστών; Το λέω αυτό γιατί μετά τον πόλεμο, πονηρά, μιλάμε για «γερμανούς» και «ναζί».  
 
Αυτοί οι «απλοί» άνθρωποι, ανεξαρτήτως οικονομικής ή κοινωνικής θέσης, συνήθως «παρασύρονται» και ψηφίζουν ή υποστηρίζουν το χειρότερο των χειροτέρων. Ίσως γιατί όταν ο άνθρωπος γίνει πλήθος, λαός και όχλος, φέρεται σα ζώον. Ο Ernest Borneman κλείνει ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ου αιώνα, την «Πατριαρχία», με τρεις λέξεις: «Διαβάστε, Διαβάστε, Διαβάστε». Τελικά τίποτε δεν είναι πιο δυνατό από έναν ενημερωμένο άνθρωπο, αλλά βέβαια κανένα πολιτικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο, γι’ αυτό ο καθένας οφείλει να πάρει το μυαλό του και τη ζωή του στα χέρια του. 
 
Κάτι ακόμη, που σε κάνει να απορείς πραγματικά με τη συγκεκριμένη φράση του Ρούντολφ Ες, είναι, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι σήμερα, μόλις 73 χρόνια από το φινάλε του Β΄ ΠΠ, όταν υπάρχουν ακόμη επιζώντες αυτής της κτηνωδίας, που να αμφισβητούν το τι έγινε τότε, ειδικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και στο Ολοκαύτωμα. Να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν όσους τους λένε πως όλα ήταν ψέμματα, που να πιστεύουν σε θεωρίες συνομωσίας, και το βιβλίο περί της σοφών της σιών, πχ, και άλλα πολλά, και να βλέπεις γύρω σου την πιο άκρα δεξιά να ανθίζει πανευρωπαϊκά, μια και «ο απλός άνθρωπος είναι ζορισμένος και ταλαιπωρημένος» και οφείλει να υποστηρίξει εγκληματίες, φυσικά, για να ξεζαλιστεί…
 
Είναι προς τιμήν του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής και βεβαίως του επικεφαλής του, υπουργού κου Νίκου Παππά, που στήριξαν με κάθε τρόπο την έκδοση αυτού του βιβλίου – νομίζω ότι αν δεν ήταν ο κος Παππάς ίσως να μην εκδιδόταν κιόλας-, όπως είναι προς τιμήν και των Ελληνικών Ταχυδρομείων και της προέδρου τους κας Ευφροσύνης Σταυράκη που το εξέδωσαν.
 
Ο κος Γιώργος Πηλιχός έκανε πραγματικά για πολλά χρόνια μια απίστευτη έρευνα σε όλη την Ευρώπη, και το πόνημά του συγκαταλέγεται στα καλύτερα δείγματα – ίσως να είναι και το καλύτερο- της συγκεκριμένης βιβλιογραφίας. Είναι το Άουσβιτς, η Ιστορία του και η μοίρα των Ελλήνων «φιλοξενούμενών» του. Ένας τεράστιος τόμος, γεμάτος στοιχεία, γραμμένος πολύ ωραία, που προς το παρόν δεν κυκλοφορεί, αλλά θα παρουσιαστεί σε τρεις τόμους, για το κοινό, στα μέσα Μαΐου. Ο συγκεκριμένος τόμος, ταυτόχρονα πολυτελής και ανατριχιαστικός, δεν υπάρχει στην αγορά. 

Βιβλία σαν αυτό θα έπρεπε να διδάσκονται ως υποχρεωτικό μάθημα και στο δημοτικό, και στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Βιβλία σαν αυτό θα έπρεπε να βρίσκονται σε όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες. Ίσως θα έπρεπε στα σχολεία γενικά να ενταχθεί ένα «μάθημα μνήμης», γιατί με το να ξεχναμε όλοι τόσο εύκολα, και όχι μόνο στην Ελλάδα, έχουμε φτάσει εκεί που φτάσαμε…
 
Δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο, στο διάβασμα, θέλει αντοχή, αλλά είναι σπουδαίο και χρήσιμο βιβλίο και η μόνη απάντηση σε όλα τα καθάρματα γύρω μας που προσπαθούν να διαστρέψουν τη μνήμη.