Περίεργα και αντιφατικά φαινόμενα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση από τις υψηλές αντιπολιτευτικές κορώνες και μεγαλοστομίες εκπίπτει σε διάστημα μερικών ημερών στις εκκλήσεις συναίνεσης. Αλλάζει θέσεις σε κορυφαία πολιτικά ζητήματα της επικαιρότητας, αυξάνονται τα σημάδια εσωκομματικής δυσαρέσκειας ενώ δέχεται κριτική  και από τον …Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη.

του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
 
Αξίζει να παραθέσει κανείς ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία ώστε κανείς να μπορέσει να έχει μια σαφέστερη εικόνα των …περίεργων φαινομένων που παρατηρούνται στον χώρο της αξιωματικής αντιπολιτευσης.
 
Στις αρχές Αυγούστου, ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης ασκεί δημόσια κριτική στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα από την θέση του προεδρεύοντα του κοινοβουλίου. Αναφερόμενος στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ, τονίζει πως «θεωρώ ότι ήταν λάθος που δεν βγήκε μία κεντρική ανακοίνωση από τη Νέα Δημοκρατία, από άποψη στρατηγικής». Προσθέτει μάλιστα πως «υπενθυμίζω ότι τον Φεβρουάριο του 2010 κατετέθη από το σύνολο της τότε κοινοβουλευτικής ομάδας, με υπογραφές και του Αντώνη Σαμαρά, που ήταν ο αρχηγός, και του Κυριάκου Μητσοτάκη, και όλων των υπολοίπων βουλευτών, αίτημα στη Βουλή για να γίνει εξεταστική επιτροπή που να ερευνήσει από το 2000 έως το 2010. Άρα, αυτή η κεντρική γραμμή υπάρχει. Καλό είναι να την υπενθυμίζουμε και να την διεκδικούμε. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη».
 
Στο τέλος Αυγούστου (όπως καταγράφηκε από το ThePressProject.gr) 44 βουλευτές της Νέας  Δημοκρατίας καταθέτουν ερώτηση στην Βουλή απαιτώντας να μάθουν γιατί καθυστερεί ο λεγόμενος αναπτυξιακός νόμος της κυβέρνησης και «ποιες διοικητικές πράξεις έχουν εκδοθεί για να τεθεί σε εφαρμογή ο νόμος;».  Ένα νομοσχέδιο που είχαν καταψηφίσει όταν είχε γίνει η σχετική συζήτηση στην Βουλή και το είχε καταδικάσει ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος. Ένα νομοσχέδιο όμως ταυτόχρονα που φημολογείται πώς έγινε …. «εσωκομματική μάχη» για να καταλήξει η αξιωματική αντιπολίτευση στην τελική της θέση.
 
Καθ΄ όλη την διάρκεια του Αυγούστου η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας «μπαλαντζάρει» σε 3 κεντρικά πολιτικά ζητήματα: Στο εάν πρόκειται να ακυρώσει ή όχι τον διαγωνισμό για τα τηλεοπτικά κανάλια. Στο εάν πρόκειται να αναδείξει ή όχι ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα το θέμα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και στο εάν θέλει «κούρεμα» ή «ρύθμιση» των δανείων που έχει λάβει στο παρελθόν από το τραπεζικό σύστημα ύψους τουλάχιστον 142.000.000 ευρώ όπως έχει διασταυρωθεί από τα στοιχεία που κατέθεσαν οι εκπρόσωποι του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.
 
Μόλις χθες (6/9) η Νέα Δημοκρατία έκανε δύο κινήσεις προς την κυβέρνηση που δεν δείχνουν ιδιαίτερα …συμβατές μεταξύ τους.
 
Η πρώτη: Κατέθεσε μία ιδιαίτερα επιθετική ερώτηση για το θέμα των ιδιωτικών καναλιών. Εκεί αναφέρει πως «ερωτηματικά προκύπτουν και για το εάν τα καθ’ ύλην αρμόδια Υπουργεία έχουν προβεί στον προαναφέρομενο έλεγχο πόθεν έσχες των υπερθεματιστών.Η αναγκαιότητα αυτή είναι ακόμη πιο επιτακτική δεδομένου ότι έχουν υπάρξει δημόσιες δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και κυβερνητικού εταίρου κ. Καμμένου για «… μαύρο χρήμα» ενός εκ των υπερθεματιστών.Παρόλα αυτά, η Κυβέρνηση πανηγυρίζει για το γεγονός ότι επέλεξε μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από αυθαιρεσία δημιουργώντας εύλογα υπόνοιες για διαπλοκή». (Μια ερώτηση για  την οποία παρεπιπτόντως προκύπτει ένα ερώτημα: Γιατί ενώ υπογράφεται από τον γραμματέα του κόμματος Λ.Αυγενάκη και τους δύο αντιπροέδρους της Ν.Δ, Α.Γεωργιάδη και Κ.Χατζηγάκη, δεν υπογράφεται από τον Ν. Δένδια; Τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ που αντιπροσώπευσε την Ν. στις διασκέψεις των προέδρων που δεν κατέστη δυνατή η έκγριση του Εθνικου Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης).
 
Η δέυτερη: Η συντονίστρια  εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας Ντόρα Μπακογιάννη έκανε δήλωση για το θέμα του προσφυγικού αναζητώντας συναίνεση με την κυβέρνηση προκειμένου να κατέλθουν ε κοινές θέσεις στις συζητήσεις που γίνονται σε ευρωπαικό επίπεδο για την συνθήκη του Δουβλίνου. Όπως αναφέρει η Ντ.Μπακογιάννη στην δήλωση της: «Η Νέα Δημοκρατία παρακολουθεί, με ιδιαίτερη ανησυχία, τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σχετικά με την εφαρμογή της Συνθήκης του Δουβλίνου και της επιστροφής δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα.Η Ελλάδα, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έχει πράξει με το παραπάνω το καθήκον της και έχει σηκώσει δυσανάλογο βάρος σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Καλούμε τον κ. Τσίπρα να συνειδητοποιήσει άμεσα το μέγεθος του κινδύνου και να θέσει πρώτος το θέμα ψηλά στις προτεραιότητές του. Η Νέα Δημοκρατία θα αναλάβει διπλωματικές πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα έτσι ώστε να καταστήσει αυτή τη θέση σαφή σε συμμάχους και εταίρους».
 
Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει δεκάδες τέτοια παραδείγματα από τις κινήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Είναι μάλιστα βέβαιο ότι ο καθόλα έμπειρος εκπρόσωπος τύπου της Γιώργος Κουμουτσάκος θα μπορούσε εύκολα να τα δικαιολογήσει με αναφορές σε «υπεύθυνη πολιτική στάση» και όλα τα σχετικά.
 
Σίγουρα όμως δεν θα συμφωνούσε μαζί του, ένας …γνωστός αρθρογράφος του Βήματος, ο Γιάννης Πρετεντέρης ο οποίος σε πρόσφατο άρθρο κριτικής προς την ηγεσία της Ν.Δ, έγραψε τα εξής: «Όταν η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση οιωνεί εμφυλιου θα κερδίζει την σύγκρουση πάντα η παράταξη που αντιμετωπίζει την σύγκρουση χωρίς ενοχές» προσθέτοντας πως «οι μέν (σ.σ η κυβέρνηση) βάφουν τα χέρια τους στο αίμα έως τον αγκώνα και οι δε φοβούνται μην λερωθούν τα μανικετόκουμπα». Ο ίδιος μάλιστα στο Βήμα της Κυριακής αναφέρει σχετικά με τον πρώην πρωθυπουργό πως «ο Καραμανλής είναι παγκοσμίως ο μοναδικός βουλευτής αντιπολίτευσης ο οποίος δεν έχει μιλήσει ποτέ εναντίον της κυβέρνησης που αντιπολιτεύεται».
 
Οι ερμηνείες των φαινομένων μπορούν να κινηθούν σε πολλά επίπεδα:
 
Σε πρώτο επίπεδο – το πλέον εμφανές- εκφράζεται η αντιφατικότητα των 3 βασικών πυλώνων στην Νέα Δημοκρατία: Της κυρίαρχης φιλελεύθερης ομάδας Μητσοτάκη, της ομάδας των λεγόμενων «Καραμανλικών» και ο πυρήνας της λεγόμενης «λαϊκής» δεξιάς που στο παρελθόν περιστοίχησε τον Αντώνη Σαμαρά και τώρα αναδιαρθρώνεται και σε ένα σημαντικό βαθμό έχει ενσωματωθεί στην υφιστάμενη εσωκομματική κατάσταση.
 
Ένα ακόμη  είναι πώς στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «καθρεφίζονται» οι συγκρούσεις συμφερόντων της τελευταίας περιόδου με αφορμή την ανακατανομή των ρόλων στον χώρο των ΜΜΕ που αντικειμενικά προδιαγράφει το αποτέλεσμα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες.
 
Παρόλα αυτά για όποιον κοιτάξει προς το … όχι-και-τόσο-μακρινό μέλλον, δείχνουν να προδιαγράφονται σημάδια ευρύτερων συναινέσεων στην πολιτική ζωή. Ακόμη και αν έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας που στην ομιλία του για την συνταγματική αναθεώρηση αναφέρθηκε στο πέρασμα από το «δικομματικό» στο «διπολικό» μοντέλο.
 
Γιατί όπως έχει αποδειχθεί στη πολιτική ιστορία της χώρας, τα διπολικά μοντέλα δεν μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς την ύπαρξη μιας ισχυρής πολιτικής βάσης συγκεκριμένων παραδοχών.