του Κώστα Εφήμερου
Ο πιτσιρίκος ήταν επίσης και ο πιο επιτυχημένος blogger αφού ανάγκασε τα συστημικά ΜΜΕ να του προτείνουν να εργαστεί στα μέσα τους. Μπορεί τώρα όλα αυτά να φαίνονται φυσιολογικά αλλά ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο.
Ο πιτσιρίκος ήταν αντιδραστικό πνεύμα και με σπάνιο χιούμορ. Ήταν επίσης και γκρινιάρης και αγανακτούσε πολλές φορές (μερικές φορές και με μένα νομίζω). Σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη οικονομική συνθήκη, σε ένα κράτος όπου η επιτυχία μεταφράζεται και σε οικονομική απολαβή θα είχε λύσει για πάντα το πρόβλημα του.
Σήμερα, μέρα απεργίας, δεν έχω χρόνο για ένα κανονικό σχόλιο σχετικά με τα όσα προσέφερε και τα πόσα άλλαξε στο ελληνικό διαδίκτυο. Ωστόσο γράφω αυτό το σύντομο σημείωμα επειδή όταν έκανα share το κείμενο αποχώρησής του στα κοινωνικά δίκτυα βρέθηκαν ένα σωρό λογαριασμοί να βγάλουν τη χολή τους. Το 90% των ανθρώπων αυτών τον κατέκριναν επειδή λέει «τους μπλόκαρε» λες και τον εξέλεξαν ή τον πλήρωναν και ήταν υποχρεωμένος να περνάει την ώρα του διαβάζοντας την άποψη τους.
Επειδή όμως το βασικό επιχείρημα όσων χαίρονται με την αποχώρηση του πιτσιρίκου ήταν το tweet που είχε γράψει μετά την τραγωδία της Marfin στο οποίο είχε γράψει «Παιδιά, αν διαβάζει κάποιος άνεργος, η Marfin ψάχνει για τρεις υπαλλήλους» και επειδή η συζήτηση για τα όρια της σάτιρας είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να λυθεί σε ένα σημείωμα 5 λεπτών αφιερώνω σε όλους αυτούς ένα πεντάλεπτο απόσπασμα του stand up comedian Anthony Jeselnik