Σε ανακοίνωση αλληλέγγυων που είχε δημοσιευτεί στην «Εφ.Συν» μετά την σύλληψη του νεαρού επισημαινόταν ότι το εν λόγω άτομο ανήκει στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και φέρει εξαιρετικά επιβαρυμένη ψυχική υγεία, δεδομένης και της κακοποίησης που έχει δεχθεί τόσο από την Ιρακινή όσο κι από την Τουρκική αστυνομία.
«“Από το βράδυ της Τετάρτης 22.7 ο 18χρονος Α.Α., αναγνωρισμένος πρόσφυγας από το Ιράκ κρατείται παράνομα στα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής στην Πέτρου Ράλλη. Το έγκλημά του ήταν ότι άραζε στα Εξάρχεια με φίλους του την ώρα που πραγματοποιούταν άλλη μια καθιερωμένη ρατσιστική επιχείρηση “σκούπα”» αναφερόταν.
Ως πρόφαση για την παράνομη κράτηση, κατά την καταγγελία, χρησιμοποιήθηκε ο νόμος 4636/19 σύμφωνα με τον οποίο μπορεί να ανακληθεί το προσφυγικό του καθεστώς και να απελαθεί, διότι συνιστά «κίνδυνο για την κοινωνία της Χώρας».
Οι αλληλέγγυοι, στη σχετική ανακοίνωση τους, εξηγούσαν «ότι σύμφωνα με το νόμο αυτό, η μόνη αρμόδια αρχή για την ανάκληση του προσφυγικού καθεστώτος είναι η Υπηρεσία Ασύλου και όχι η αστυνομία. Μια τέτοια ενέργεια αιτιολογείται σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις βεβαρημένου ποινικού μητρώου, ενώ ακόμα και τότε ο ενδιαφερόμενος ενημερώνεται 15 μέρες πριν εγγράφως για την ημερομηνία επανεξέτασης καθώς και για τους λόγους αυτής και δικαιούται να προβάλει ενστάσεις. Η Διεύθυνση Αλλοδαπών, κατά τα λεγόμενά της, δεν έχει παραλάβει ακόμα στα χέρια της το φάκελο του Α.Α. σύμφωνα με το οποίο μπορεί να έχει πλήρη γνώση του ποινικού του παρελθόντος. Τον κρατά “προκαταβολικά” κατά πρόδηλη παράβαση του νόμου αλλά και των ανθρωπίνων και ατομικών του δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, δεν επιτρέπει καν το επισκεπτήριο στο περιβάλλον του Α.Α. με αιτιολογία τον COVID-19.»
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η ταυτότητα φύλου του δεν αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα από την φυγή του από το Ιράν, με την ανακοίνωση να επισημαίνει ότι η απέλαση του ισοδυναμεί πιθανώς με εκτέλεση.
Η απελευθέρωση του συνοδεύτηκε από νέα ανακοίνωση των αλληλέγγυων η οποία αυτή την φορά συνυπογράφεται από την Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία.
Η θετική εξέλιξη της υπόθεσης χωρίς την πρότερη παρέμβαση συλλογικοτήτων και την δημοσιοποίηση της υπόθεσης είναι ιδιαίτερα αμφίβολη, ενώ το τέλος στον αγώνα του δεν έχει έρθει ακόμα, καθώς η απόφαση για την ανάκληση του ασύλου του εκκρεμεί ακόμα. Η συγκεκριμένη πρακτική εφαρμόζεται συχνά τον τελευταίο καιρό, όπως καταγγέλλουν, με την κυβέρνηση να έχει σαφή κατεύθυνση να ανασταλούν άσυλα που έχει ήδη αναγνωριστεί.
Αναλυτικά η ανακοίνωση μετά την απελευθέρωση του νεαρού:
« Κατόπιν των ανακοινώσεων από διάφορες πολιτικές συλλογικότητες και οργανώσεις αλλά και των δημοσιοποιήσεων στον ημερήσιο τύπο, ο Α.Α. αναγνωρισμένος πρόσφυγας από το Ιράκ, αφέθηκε ελεύθερος την Παρασκευή 31.7!
Ωστόσο ο αγώνας του συνεχίζεται, δεδομένου ότι εκκρεμεί η ανάκληση του ασύλου του. Η διαδικασία ανάκλησης του ασύλου του διεκπεραιώνεται στο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής πρακτικής που εγγράφεται στη φαρέτρα των νομικών αυθαιρεσιών και των μορφών καταστολής πλέον και ενάντια στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες.
Ενδεικτικά να πούμε ότι για τον Α.Α. δεν υπάρχει ακόμη έκδοση της απόφασης κράτησης από την Πέτρου Ράλλη (συλληφθείς την 22.7) ενώ η ενδεχόμενη απέλασή του «θα ισοδυναμούσε με εκτέλεση, ακριβώς λόγω της ταυτότητας φύλου που φέρει, και που ήταν και ο λόγος της διαφυγής του από τη χώρα καταγωγής, που τον κράτησε μέχρι στιγμής ζωντανό».
Η περίπτωση του Α.Α. προφανώς και δεν είναι μεμονωμένη. Η ακραία αυτή νέα πολιτική γραμμή ασκείται ενάντια σε αναγνωρισμένες προσφύγισσες/ες μέσω της σύλληψης και άσκησης- ακόμη και πολύ μικρών ποινικών διώξεων με αναστολή- ακόμη και για αδικήματα που σε καμία περίπτωση στο παρελθόν δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάκληση του ασύλου τους. Στη συνέχεια η ΕΛΑΣ με βάση το νόμο 3646/19 παραπέμπει αίτημα στην Υπηρεσία Ασύλου για την ανάκληση του καθεστώτος τους, η οποία Υπηρεσία Ασύλου φαίνεται να αποδέχεται.
Είναι φανερό ότι για την ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτικής της κυβέρνησης (εντολοδόχου της γενικότερης αντιπροσφυγικής πολιτικής των Βρυξελλών) δεν υπάρχουν όρια στη βαρβαρότητα με την οποία εκφράζεται. Από τη Μόρια και τη Βιάλ (και τα κλειστά στρατόπεδα που ετοιμάζουν, με χρηματοδότηση της ΕΕ, στα νησιά), μέχρι και την πλ. Βικτωρίας, όταν αυτό που αναμένει ακόμα και όσους πάρουν άσυλο είναι μια “πανελλαδική πλατεία Βικτωρίας”, όταν, όλο και πιο πολύ, ακόμα και ο κάθε “αναγνωρισμένος πρόσφυγας” θα έχει επικρεμάμενη την τύχη του Α.Α., η ανάγκη για ένα όλο και πιο διευρυμένο και όλο και μαχητικό κίνημα αλληλέγγυων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των προσφύγων και των μεταναστών, γίνεται όλο και πιο επιτακτικό».
-Φίλες/οι του Α.Α.
-Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία
Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία