Σχετικά με την υπόθεση, τον 19ο αιώνα στην Αγία Πετρούπολη, ο Ρασκαλνικώφ, φοιτητής Νομικής, ιδεολόγος, εκπρόσωπος του ανθρώπινου τύπου της «νέας εποχής» και βαθιά προβληματισμένος νέος, διαπράττει ένα διπλό φονικό, στο όνομα της ηθικής δικαίωσης, της αποδέσμευσης από ηθικά στεγανά και της υποκειμενικής θεώρησης των πραγμάτων. Σύντομα όμως, η συνείδηση, χτυπημένη από την ύβρη, θα καταδιώξει τον ήρωα μέσω των ενοχών, οδηγώντας τον στην φρίκη της συνειδητοποίησης και σε ένα νοητικό μαρτύριο που θα καταλήξει στην παραδοχή της ενοχής και την εξιλέωση. Έργο σταθμός που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης ψυχολογίας, το υποσυνείδητο, τη διπλή όψη της ανθρώπινης ψυχής και τις έννοιες του καλού και του κακού που ενυπάρχουν στην ανθρώπινη οντότητα. Δικαστής των πράξεών μας δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό και αυτό είναι κάτι που τελικά θα κατανοήσει ο Ρασκαλνικώφ, με την βοήθεια του ανακριτή Πορφύριου Πέτροβιτς, ο οποίος κινεί τα αόρατα νήματα της ανθρώπινης σκέψης, οδηγώντας με μαεστρία και με προκαθορισμένες κινήσεις τον ένοχο στην αποκάλυψη της αλήθειας και στην κάθαρση .
Οι ηθοποιοί της παράστασης, με απίστευτη προσήλωση, απέδωσαν τον παπαδιαμαντικό λόγο, καθιστώντας δυνατή την συνένωση δύο ιερών τεράτων της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Γιάννης Νιάρρος στο ρόλο του Ρασκολνικώφ, ο Θέμης Πάνου στο ρόλο του Πορφύριου Πέτροβιτς, ο Πέρης Μιχαηλίδης ως Αρκάδιος Ιβάνοβιτς Σβιδριγαιλώφ, ο Βασίλης Ρίσβας ως Συμεών Ζαχάροβιτς Μαρμελάδωφ, η Ταμίλα Κουλίεβα ως Κατερίνα Ιβανόβνα και η Δανάη Σκιάδη ως Αυτοδία Ρωμανόβνα ισορρόπησαν εξαίσια στον εύθραυστο ανθρώπινο ψυχικό κόσμο, καταδυόμενοι στα μύχια της ψυχής και φέρνοντας στην επιφάνεια κάποιες διαπιστώσεις σχετικά με την ηθική, την πίστη σε κάτι ανώτερο, την ευθύνη, το υποσυνείδητο, την μάταιη προσπάθεια απεμπλοκής από τους κανόνες, το άτομο μέσα στο κοινωνικό πλέγμα και τη δύναμη της μετάνοιας.
Ίσως η καλύτερη παράσταση της χρονιάς που δεν πρέπει να χάσετε!