Αναδημοσίευση με την άδεια του συγγραφέα από τον Ημεροδρόμο
Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη». Εδώ γελάνε και τα γουνάκια των ειδικών δικαστηρίων. Διότι βεβαίως και η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, τόσο, όμως, όσο της επιτρέπουν οι νόμοι που νομοθετεί η εκτελεστική εξουσία. Τόσο όσο της υπαγορεύονται από το πολιτικο-οικονομικό καθεστώς. Τόση «ανεξαρτησία» υπάρχει στη δικαιοσύνη έναντι της πολιτικής εξουσίας που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την «ανεξαρτησία» της μαγνητικής βελόνας. Κι αυτή – «ανεξάρτητα» και «ελεύθερα» – δείχνει πάντα προς τον Βορρά. Οπως ακριβώς της υπαγορεύουν οι (φυσικοί εδώ) νόμοι.
Τα όσα έχουν συμβεί με την υπόθεση του κρατούμενου και απεργού πείνας Δ.Κουφοντίνα είναι γνωστά. Η κυβέρνηση έφτιαξε έναν φωτογραφικό νόμο που ούτε καν αυτόν δεν εφάρμοσε και όταν τον παραβίασε αρνήθηκε να προσκομίσει ακόμα και τα χαρτιά που θα επέτρεπαν στον κρατούμενο να προσβάλει (ως δικαιούται) την απόφασή της. Η απόδειξη όλων αυτών ήρθε και με την απόφαση των δικαστηρίων, στο οποία τελικά έγινε προσφυγή – όπως υποδείκνυε η ίδια η κυβέρνηση – και τα οποία ως αναμένετο κήρυξαν εαυτόν αναρμόδιο για τον πολύ απλό λόγο ότι η κυβέρνηση με τις πράξεις της τα κατέστησε αναρμόδια!
Κάθε, λοιπόν, συζήτηση που θα περιδινείται σε φιοριτούρες και νομικισμούς έχει παρέλθει. Την θέση μας για τον Κουφοντίνα, για την δράση του, για όσα δικάστηκε και για την ατομική τρομοκρατία την έχουμε αναλύσει επι μακρόν (ενδεικτικά: Για την υπόθεση του κρατούμενου και απεργού πείνας Δ.Κουφοντίνα, Είναι η τρομοκρατία «επαναστατική δράση»;, Ο Μαρξ για τους “Ζορό” και τους… “μαρξιστές”, Ξηρός: Ενας χρήσιμος…ελεύθερος, και σίγουρα δεν είναι η κυβέρνηση του Βορίδη, του ανθρώπου που ηγείτο του κόμματος που έφτιαχνε από τον Κορυδαλλό ο αρχιπραξικοπηματίας Παπαδόπουλος, που θα μπορούσε να γκαιμπελίσει εναντίον της.
Εδώ, τώρα, μιλάμε για τα δικαιώματα ενός κρατουμένου. Κάθε κρατουμένου. Του οποιουδήποτε κρατουμένου. Πολύ περισσότερο που εν προκειμένω η υπόθεση ήταν εξ’ αρχής πολιτική. Και μόνο έτσι θα λυθεί. Με ή χωρίς παρεμβολή δικαστηρίων: Πολιτικά. Η κυβέρνηση προκάλεσε το θέμα και αυτή έχει την ευθύνη. Και να το τελειώσει και για το πώς θα το τελειώσει. Το ερώτημα, δε, που τίθεται με αμείλικτο πλέον τρόπο, αυτό κι αν είναι εξόχως πολιτικό:
Η κυβέρνηση των Μητσοτάκη-Χρυσοχοίδη-Βορίδη (όχι αναγκαστικά με αυτή τη σειρά) θέλει νεκρό απεργό πείνας επί ελληνικού εδάφους; Θέλει νεκρό απεργό πείνας για πρώτη φορά στην Ευρώπη μετά από 40 χρόνια παραλαμβάνοντας την βρικολακιασμένη σκυτάλη από την Θάτσερ;
Τα λόγια δεν έχουν σημασία. Η απάντηση, έτσι κι αλλιώς, θα δοθεί στην πράξη. Η πράξη θα απαντήσει και για το πόσο ισχυροί είναι οι ακροδεξιοί θύλακες εντός μιας αστικής δημοκρατίας που φτάνει με την συμπεριφορά της να «στρατολογεί» εν δυνάμει υποψηφίους για ό,τι υποτίθεται πολεμά. Η πράξη θα απαντήσει και για το πόσο αδίστακτη είναι, για το μέχρι που είναι διατεθειμένη να φτάσει με την τακτική της. Την απροκάλυπτη τακτική της να ετοιμάζει το έδαφος, προς τέρψη “κυρ-Παντελήδων” και “νοικοκυραίων”, ώστε την επόμενη μέρα των κοινωνικών ξεσπασμάτων ενάντια στην μακάβρια πολιτική της να στρέψει ακόμα και «αντιτρομοκρατική» ρητορική (ή μήπως και “αντιτρομοκρατική” πρακτική;) κατά του «εχθρού λαού».