Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «24/7», επανέλαβε ότι το μνημόνιο στην ουσία δεν έχει τελειώσει, καθώς θα συνεχίζονται οι έλεγχοι από την τρόικα και υπάρχει η δέσμευση για τα πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060. Τόνισε ότι αν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να επαναφέρει μισθούς, συντάξεις και εργασιακά δικαιώματα μπορεί να ψηφίσει άμεσα την πρόταση των 515 συνδικάτων που έχει καταθέσει το ΚΚΕ.
«Πολλά μπορεί να λέει κανείς, αλλά η ουσία είναι ότι έχουν συμφωνήσει τη διαρκή επιτήρηση, τη συνεχή εποπτεία. Εδώ θα είναι πάλι οι ονομαζόμενοι θεσμοί, οι περιβόητοι. Σε λίγες μέρες θα βρίσκονται πάλι εδώ και θα ξαναέρθουν πάλι μετά από δυο, τρεις μήνες. Θα ελέγχουν την πορεία της δημοσιονομικής προσαρμογής και της υλοποίησης των μέτρων. Έχουν συμφωνήσει, επίσης, μαζί τους τα ματωμένα πλεονάσματα ως το 2060. Και βεβαίως παραμένει απολύτως ενεργό και εμπλουτίζεται συνεχώς παραπέρα όλο αυτό το αντεργατικό αντιλαϊκό οπλοστάσιο των μνημονιακών νόμων, που ψηφίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια, τους οποίους ζήσαμε και τους ζούμε, μέχρι σήμερα, θα τους ζει ο ελληνικός λαός και αύριο.
Άρα, λοιπόν, όποιος θέλει να επαναφέρει μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, δεν έχει παρά να υιοθετήσει και να ψηφίσει την πρόταση των 515 συνδικάτων που έχει καταθέσει το ΚΚΕ στη Βουλή, η οποία μπορεί κάλλιστα να ψηφιστεί εδώ και τώρα. Αυτό σημαίνει «απεξαρτώμεθα πλέον από τους θεσμούς» ή ότι «έχουμε εθνική πολιτική» και άλλα τέτοια διάφορα, που για μας είναι εντός εισαγωγικών, είναι όμως λόγια της ελληνικής κυβέρνησης».
«Ψίχουλα στο διηνεκές» για τους εργαζόμενους
Σχετικά με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για αύξηση κατώτατου μισθού και επαναφορά των κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας, ανέφερε ότι στόχος τους είναι να προσφέρουν στους εργαζόμενους ψίχουλα εις το διηνεκές. Παράλληλα, υπογράμμισε πως το ποσοστό των εργαζομένων που καλύπτονται από Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις δεν ξεπερνά το 10% του συνόλου των εργαζομένων.
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να εφαρμόσει το μνημονιακό νόμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με βάση τον οποίο -ισχύει αυτός ο νόμος, έχει ψηφιστεί- ο κατώτατος μισθός καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση, με κριτήρια την ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα και μόνο. Δηλαδή για τον ελληνικό λαό, για τον εργαζόμενο είναι αυτό που λέμε “Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι”. Ψίχουλα στο διηνεκές. Το πολύ και αν, αυτά τα ψίχουλα. Και βεβαίως εμείς λέμε ότι τα 751 ευρώ πρέπει εδώ και τώρα να ψηφιστούν. Αυτή είναι η ουσία. Δηλαδή αυτός ο εμβληματικός, αντεργατικός νόμος, ο νόμος Βρούτση, που ψήφισε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ τότε, αποκλείει την ελεύθερη διαπραγμάτευση του ύψους του κατώτατου μισθού. Δηλαδή, μόνο με κυβερνητική απόφαση, κριτήριο αν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, κριτήριο αν υπάρχει και έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα και αφού πρώτα έχει πάρει την έγκριση από τη μεγάλη εργοδοσία, η υλοποίηση. Το ίδιο συμβαίνει και με τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις.
Διαφορετικό πρόβλημα βέβαια, αλλά αυτή η επέκταση δεν γίνεται κατ' αρχάς για όλους τους κλάδους που υπάρχουν Κλαδικές Συμβάσεις. Κι εδώ θέλω να σας θέσω τέσσερα ζητήματα. Ότι αυτή η κυβέρνηση έθεσε στην καλή θέληση των εργοδοτών τη δυνατότητα να κρίνουν αν μια Σύμβαση θα γίνει υποχρεωτική. Πάλι δηλαδή εξαρτάται μόνο από τον εργοδότη, με την προαιρετική κατάθεση του μητρώου των εργαζομένων που έχει ο εργοδότης για να διαπιστωθεί αν καλύπτει το 50+1% του κλάδου. Ένα ζήτημα αυτό.
Δεύτερο: Στη μεγάλη πλειοψηφία των κλάδων δεν υπάρχουν Κλαδικές Συμβάσεις, είναι αποτέλεσμα των νόμων όλων των προηγούμενων χρόνων. Δηλαδή σήμερα που μιλάμε, για να είμαστε και καθαροί, το ποσοστό των εργαζομένων που καλύπτονται από Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις δεν ξεπερνά το 10% του συνόλου των εργαζομένων. Ξέρουμε ότι υπάρχουν 44 Κλαδικές Συμβάσεις, που αφορούν αυτό το 10% των εργαζομένων, η κυβέρνηση προχώρησε σε 4 Κλαδικές Συμβάσεις που αφορούν ένα ελάχιστο, επίσης, ποσοστό από αυτούς. Την ίδια στιγμή, δεν ακουμπά το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει στη μεγάλη εργοδοσία είτε να μην προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις για τις Συλλογικές Συμβάσεις είτε να τις υπονομεύει και να μην τις εφαρμόζει».
«Ξινισμένη σούπα» ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ
Ερωτηθείς για την τοποθέτηση Βορίδη που χαρακτηρίζει τις ιδέες της Αριστεράς ελαττωματικές και υποστηρίζει ότι πρέπει να ηττηθεί στρατηγικά, τόνισε ότι αυτό που πρέπει να απασχολεί τον ελληνικό λαό είναι πως ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ορκίζονται στον ίδιο δρόμο των μνημονίων. Εκτίμησε ότι αποτελούν την ίδια ξινή σούπα του παλιού δικομματισμού και δεν αποκλείεται στο μέλλον να συγκυβερνήσουν, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχτεί πλήρως.
«Αυτό που πρέπει να απασχολήσει τον ελληνικό λαό είναι να απαντήσει στο ερώτημα: Πόσο διαφορετικά μπορεί να χειριστεί για παράδειγμα μία κυβέρνηση της ΝΔ ή μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τις δεσμεύσεις για τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το ‘60; Τους μνημονιακούς νόμους που παραμένουν, τις ιδιωτικοποιήσεις, την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 100 χρόνια, τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ -αυτά που λέγαμε πριν κλπ.- όταν και οι μεν και οι δε και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ ορκίζονται στον ίδιο δρόμο; Ορκίζονται ακριβώς σε αυτά. Έχουν ψηφίσει τα περισσότερα μαζί και οι δυο μιλάνε για «τη συνέχεια του κράτους» και οι δυο υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, που έχει στο επίκεντρο την κερδοφορία των λίγων, άρα εκ του αποτελέσματος -και του τι έκαναν αυτά τα χρόνια που κυβέρνησαν είτε ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η ΝΔ, μόνοι τους ή σε συνεργασία ο μεν με τους ΑΝΕΛ ο άλλος με το ΠΑΣΟΚ ή άλλους- προκύπτει μία από τα ίδια, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές που έχουν σε επιμέρους ζητήματα, γιατί διαφορές υπάρχουν.
Και να σας πω και κάτι σε αυτό που με ρωτάτε: Είναι ξινισμένη πλέον η σούπα του παλιού δικομματισμού – διπολισμού επίσης. Και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα εμφανιζόταν ως εχθρός της δεξιάς και έλεγε παρόμοια εναντίον του ΚΚΕ με αυτά που λέει κι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, μέχρι και αυτοί έφτασαν να συγκυβερνούν με τη ΝΔ. Τα ίδια -ακούστε με και περιμένετε λίγα χρονάκια και θα το δούμε και στην Ελλάδα, το είδαμε στην Ευρώπη- θα κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας την πλήρη μετάλλαξή του».
«Οι φασίστες είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του καπιταλισμού»
Αναφερόμενος στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, δήλωσε ότι η ταύτιση του κομμουνισμού με τον φασισμό έδωσε αέρα στα πανιά της ακροδεξιάς και τόνισε πως και η άνοδος του Χίτλερ προετοιμάστηκε από τη Σοσιαλδημοκρατία την περίοδο του Μεσοπολέμου.
«Μα καλά, γενικά είναι ανησυχητικά όλα αυτά τα φαινόμενα. Εδώ πρέπει να δούμε πάλι τις ευθύνες για να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων, όλων όσοι βρέθηκαν και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη στην κυβερνητική εξουσία. Ο αντικομμουνισμός για παράδειγμα ενισχύεται σε όλη την ΕΕ, με τη σφραγίδα της Κομισιόν, οι διώξεις κατά κομμουνιστικών, εργατικών, σοσιαλιστικών, κομμάτων σε όλη την Ευρώπη, κυρίως στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αλλά και στις υπόλοιπες δυτικές χώρες. Η ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό έδωσε αέρα στα πανιά στους νοσταλγούς του Χίτλερ, στους ναζιστές, στους φασίστες, στους ακροδεξιούς.
Και η ιστορία βέβαια, ξέρετε, μόνο ως τραγωδία ή ως κωμωδία θα επαναληφθεί. Γιατί, κοιτάξτε να δείτε, η άνοδος του Χίτλερ -να το θυμίσουμε και αυτό ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους, που δεν ξέρουν την ιστορία- προετοιμάστηκε από τη σοσιαλδημοκρατία του Μεσοπολέμου. Αυτό έγινε και στη Γερμανία και σε άλλες χώρες. Να πω όμως και μια κουβέντα: Οι φασίστες είναι πάντα οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του καπιταλιστικού συστήματος, αυτό υπηρετούν».
«Ζητάνε πάντα από το ΚΚΕ να κάνει υποχώρηση»
Ερωτηθείς για το αν το ΚΚΕ μπορεί να συμμαχήσει με δυνάμεις όπως η ΛΑΕ και η Πλεύση Ελευθερίας, ξεκαθάρισε ότι δεν αποκλείουν κανέναν και έχουν ανοικτή την αγκαλιά τους μέσα στο κίνημα, επισημαίνοντας πως ρόλος τους είναι να πράττουν με δράσεις και όχι να συζητάνε σε κομματικά γραφεία για το πώς θα ποδηγετήσουν το κίνημα.
Εμείς συζητάμε με όλους, έχουμε ανοιχτές αγκάλες και ανοιχτή αγκαλιά μέσα στο κίνημα, μέσα στους αγώνες, γιατί εκεί πρέπει να δοκιμάζεις τι πραγματικά λέει ο καθένας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο παρελθόν, αν το έχουν απεμπολήσει, αν έχουν βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα, όλες αυτές που εμφανίζονται ως αριστερές δυνάμεις. Γιατί, πριν 3-4 χρόνια, στήριζαν με τα μπούνια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όταν τον έλεγαν αριστερό κι ότι ήταν αριστερό το πρόγραμμά του, όταν εμείς λέγαμε ότι δεν είναι αριστερό αυτό το πρόγραμμα, είναι ένα πρόγραμμα που οδηγεί κατευθείαν στη σοσιαλδημοκρατία, οδηγεί στην κωλοτούμπα, οδηγεί σε μια μετάλλαξη γρήγορη όταν ανέλθει αυτό το κόμμα στην κυβερνητική εξουσία. Και στήριξαν αυτά τα κόμματα, αναφέρομαι και σε αυτό, δεν ξέρω τι συμπεράσματα έχουν βγάλει, δεν έχουν πει τίποτα για αυτό, είπαν απλώς ότι «εμείς τότε δεν ψηφίσαμε τα μνημόνια», αυτοί που έφυγαν.
Μέσα στο κίνημα, βεβαίως, εμείς έχουμε πρόταση. Η κοινωνική – λαϊκή συμμαχία μπορεί να στηριχτεί, όχι όμως ως κόμματα. Ξέρετε, άλλα ξεπερασμένα του παρελθόντος, ενός παρελθόντος από το οποίο εμείς έχουμε βγάλει συμπεράσματα, άλλοι δεν έχουν βγάλει ακόμα. Όχι που θα κάθονται διάφορα κόμματα και κομματίδια ως συνιστώσες και θα καθορίζουν αυτοί τι θα περνάει στο κίνημα, ανάλογα με τις απόψεις του ενός και του άλλου, με «μίνιμουμ» ή «μάξιμουμ» προγράμματα και άλλα παραμύθια τούμπανα. Όπως και οι κομμουνιστές συμμετέχουμε μέσα σε αυτό το λαϊκό κίνημα, σ’ αυτή την κοινωνική συμμαχία, με τα μέλη, με τους φίλους, με τους ΚΝίτες κλπ., με αυτούς που συμπαθούν το ΚΚΕ και εκεί ενεργοποιείται όλο αυτό το δυναμικό, μέσα στη δράση, μέσα στους αγώνες, μέσα στο κίνημα, έτσι θα πράττουν και οι άλλοι. Και όχι να καθόμαστε σε επίπεδο κορυφών, πίνοντας καφεδάκι, είτε στον Περισσό είτε σε άλλα κομματικά γραφεία, άλλων δυνάμεων, να συζητάμε δήθεν οι συνιστώσες, για το πώς θα ποδηγετήσουμε το κίνημα και το πώς ο ένας θα κάνει υποχώρηση στον άλλο.
Και πάντα ζητάνε από το ΚΚ να κάνει υποχώρηση, γιατί δήθεν είναι “ακραία αντιευρωπαϊκό”, γιατί δήθεν είναι “ακραία αντιΝΑΤΟικό”, γιατί δήθεν είναι «ακραία αντιαμερικανικό», γιατί δήθεν είναι ακραίο, επειδή μιλάει για τη μεγάλη ιδιοκτησία, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και τους επιχειρηματικούς ομίλους και ενδιαφέρεται μόνο για τον εργάτη, το προλεταριάτο, το φτωχό αγρότη κλπ. Ε, όχι τέτοια πράγματα. Η ουσία είναι ότι πρέπει μέσα στο κίνημα να ανοίγει η συζήτηση, να ανοίγει η διαπάλη, να λέει ο καθένας τις απόψεις του και σε αυτά που συμφωνούν, σε ταξική, σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, που θα έχει στόχους δηλαδή τέτοιους, που μπορεί ο καθένας φυσικά να έχει και τη δική του άποψη, την επιμέρους ή τη γενικότερη, μπορούμε να συναντηθούμε και να κάνουμε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Αυτή πρέπει να οδηγήσει και στην εργατική εξουσία».