Αναλυτικότερα, το κείμενο της Φεμινιστικής Συλλογικότητας «Καμία Ανοχή», για μία καλύτερη πρακτική κατά τη δημοσιογραφική κάλυψη μιας γυναικοκτονίας:

  1. Ανάληψη ευθυνών: Η ευθύνη είναι του γυναικοκτόνου.

Αποφύγετε την περιγραφή της γυναικοκτονίας ως μεμονωμένου περιστατικού. Μη διαιωνίζετε μύθους «οργή λόγω ζήλειας» ή «έχασε τον έλεγχο». Οι άνδρες σκοτώνουν επειδή θέλουν να επαναβεβαιώσουν την εξουσία τους. Η ενδοοικογενειακή κακοποίηση που οδηγεί στην γυναικοκτονία συνήθως βασίζεται στον συστηματικό εκφοβισμό, υποβιβασμό και έλεγχο της γυναίκας με ψυχολογική, σωματική ή/και σεξουαλική βία και στην κτητική συμπεριφορά. Αυτή η συμπεριφορά αποσκοπεί στο να καλλιεργήσει στην γυναίκα την αίσθηση εξάρτησης από τον σύντροφο, καθώς ο τελευταίος την αποκόπτει από οποιαδήποτε υποστήριξη ρυθμίζοντας κάθε της κίνηση. Αποφύγετε να συμπεριλάβετε υποθέσεις κι εικασίες για τους λόγους που οδήγησαν στην γυναικοκτονία, γιατί υπεραπλουστεύουν την υπόθεση. Ιδιαίτερα αποφύγετε κλισέ όπως «έγκλημα πάθους», καθώς αποδεδειγμένα οδηγούν σε ελαφρύτερη ποινή.

  1. Πείτε το όπως είναι: Όχι ατυχία του θύματος, αλλά πρόθεση του θύτη.

«Η άτυχη γυναίκα», η «κακιά στιγμή», «το κακό που δε θα αργούσε να γίνει»: Αποφύγετε την περιγραφή της γυναίκας-θύματος ως της εξαίρεσης, της ειδικής περίπτωσης, την οποία «έτυχε» να βρει ένας άγνωστος σε εκείνη άνδρας και της επιτέθηκε. Εμπεδώστε ότι στο συντριπτικό της ποσοστό, η βία κατά των γυναικών γίνεται πίσω από τους κλειστές πόρτες των σπιτιών, με συστηματικό, δομικό και προσχεδιασμένο τρόπο από πρώην ή νυν συντρόφους. Η κακοποίηση δεν είναι ένα αναγκαίο «κακό» που αναπόφευκτα θα εκδηλωθεί, αλλά μία επιλογή του κακοποιητή!

  1. Ακρίβεια: Αποκαλέστε το έγκλημα ενδοοικογενειακή κακοποίηση ή βία.

Κι όχι «οικογενειακή τραγωδία» ή «έγκλημα ζήλειας/πάθους». Η γυναικοκτονία είναι σκόπιμο να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο συμφραζομένων σύμφωνα με το μοτίβο της χειριστικής πατριαρχικής συμπεριφοράς. Όπου είναι δυνατόν, συμπεριλάβετε προηγούμενα παραδείγματα βίας εις βάρος γυναικών και θηλυκοτήτων. Μάθετε αν η αστυνομία γνώριζε για την κακοποίηση κι αν ανταποκρίθηκε. Στην περίπτωση που στο παρελθόν οι γυναίκες έχουν προβεί σε καταγγελία, είτε από τον ίδιο άνδρα από τον οποίο δολοφονήθηκαν, είτε από άλλον άνδρα, αναφέρετέ το: έτσι γίνεται γνωστή η αμέλεια των Αρχών, αλλά και σχηματίζεται καθαρά ότι επρόκειτο για στοχευμένη δολοφονία λόγω φύλου του θύματος, δηλαδή γυναικοκτονία.

  1. Λάβετε υπ’ όψιν τις πηγές σας.

Μη βασίζεστε μόνο στην απολογία του κατηγορούμενου στο δικαστήριο, η δολοφονημένη γυναίκα δεν είναι σε θέση να επαληθεύσει/διαψεύσει τα λεγόμενα. Αποφύγετε να παραθέτετε απόψεις «έγκριτων» ειδικών ψυχολόγων/ψυχαναλυτών που θα ρίξουν την ευθύνη στα ψυχολογικά προβλήματα του δράστη, στο ότι είναι «κτήνος» ή «δράκος» με «ανεξέλεγκτες ορμές». Αποφύγετε να παίρνετε δηλώσεις γειτόνων που δεν ήταν εξοικειωμένοι με την πραγματικότητα της κακοποίησης/βίας και γνώριζαν ελάχιστα τον δράστη και το θύμα, καθώς προσβάλλει την απώλεια των συγγενικών προσώπων, ενώ ταυτόχρονα πλήττει τη νομική διαδικασία. Οι βιαστές και οι γυναικοκτόνοι δεν είναι ράτσα ειδική, είναι άνδρες καθημερινοί! Η επαφή με μία ομάδα που ασχολείται με τα δικαιώματα και την ισότητα των φύλων, ή μία δομή που ειδικεύεται στην ενδοοικογενειακή, ή γενικά στην έμφυλη βία είναι καταλληλότερη και πιο έμπειρη να πάρει θέση.

  1. Αξιοπρέπεια: Αποφύγετε έντονα δραματικό/συναισθηματικά φορτισμένο λόγο.

Αδιάκριτες ή έντονα περιγραφικές λεπτομέρειες, οι οποίες διακυβεύουν την αξιοπρέπεια της δολοφονημένης γυναίκας ή/και των συγγενικών της προσώπων, είναι περιττές. Ως δημοσιογράφοι έχετε ηθική υποχρέωση να σεβαστείτε τα συγγενικά πρόσωπα, ειδικά μικρά παιδιά, καθώς θα διαβάσουν το άρθρο σας κι ενδέχεται να προκαλέσετε νέα ψυχολογικά τραύματα λόγω βιαστικού ή ανακριβούς υλικού. Μην περιγράφετε τις πράξεις του δράστη σε παθητική φωνή, όπως «Γυναίκα δολοφονήθηκε», αλλά προτιμήστε συντάξεις όπως «Άνδρας δολοφόνησε γυναίκα».

  1. Μη χρησιμοποιείτε ευτελιστικές εικόνες: Ήχοι, εικόνες και φωτογραφίες προς μία κατεύθυνση ισότητας.

Απορρίψτε δραματοποιημένες εικόνες και φωτογραφίες, υποβλητικές μουσικές στα δελτία που παραπέμπουν σε θρίλερ, αλλά και φωτογραφίες που στοχοποιούν την εθνικότητα θύτη και θύματος. Θέστε στο κέντρο την εικόνα της δολοφονημένης γυναίκας, αλλά συμπεριλάβετε και εικόνα του δράστη στο κάτω μέρος. Αν πρόκειται για Μουσουλμάνα να χρησιμοποιείτε μόνο την εικόνα που έχουν δώσει συγγενικά πρόσωπα ή η αστυνομία. Η αναδρομή με την επίδειξη φωτογραφιών και την εξιστόρηση των συνηθειών τους, του χαρούμενου ή ήσυχου χαρακτήρα τους (ενώ συχνά δε γίνεται αντίστοιχη αναδρομή στις ζωές των δραστών) αποπροσανατολίζει. Όλες οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και τον σεβασμό, ειδικά στον θάνατο, ανεξαρτήτως εθνικότητας, σεξουαλικότητας, επαγγέλματος, κοινωνικής τάξης, είτε ζούσαν με διανοητική ή/και σωματική διαταραχή ή αναπηρία.

  1. Δείξτε σεβασμό στον πολιτισμό και τις θρησκείες.

Όταν καλύπτετε μία γυναικοκτονία, δεν είναι ανάγκη να κάνετε λόγο για θρησκευτικές ή πολιτισμικές αξίες που αφορούν το υπόβαθρό της εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητες στην υπόθεση. Μη διαιωνίζετε στερεότυπα με φράσεις όπως «εγκλήματα τιμής». Όταν η θρησκεία ή η κουλτούρα χρησιμοποιούνται ως λόγοι γυναικοκτονιών, υπονομεύεται το γεγονός ότι ο γυναικοκτόνος αφορμάται από σεξιστικές και πατριαρχικές αντιλήψεις για τις βίαιες και κακοποιητικές πράξεις του.

  1. Προσθέστε στα δελτία/δημοσιεύματα την τηλεφωνική γραμμή για καταγγελία περιστατικών έμφυλης βίας (15900).

Η γυναικοκτονία είναι η δολοφονία μίας γυναίκας επειδή είναι γυναίκα, δηλαδή για μισογυνικούς ή βασισμένους στο φύλο λόγους. Πρόκειται για παγκόσμιο πολιτικο-κοινωνικό φαινόμενο, κατονομασμένο ως τέτοιο από το 1976. Στο 2020 εντάσσεται στις πολιτικές οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ, ο Π.Ο.Υ και το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων και αναγνωρίζεται νομικά από αρκετές πλέον χώρες. Αν σας είναι γνωστές λίγες ή καθόλου λεπτομέρειες, παραθέστε στατιστικά σχετικά για την έμφυλη βία γενικά και τη γυναικοκτονία ειδικά από το διαδίκτυο και τις εγχώριες δομές για την ισότητα των φύλων. Μη συμβάλλετε στη δευτερογενή θυματοποίηση των γυναικών και των οικείων τους, η σεξιστική αναπαραγωγή της έμφυλης βίας από τα ΜΜΕ πρέπει να λήξει τώρα!