ΜΩΒ και τρανσφοβία: Ένα χρονολόγιο

Η Ελίζα Γκορόγια δημοσιεύει ένα χρονολόγιο που ανανεώνεται ανά τακτά διαστήματα και αφορά άρθρα της γυναικείας συλλογικότητας ΜΩΒ με άκρως τρανσφοβικά χαρακτηριστικά.

Τονίζεται ότι η κα. Γκορόγια ασχολήθηκε  με τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσω του ακτιβισμού/εθελοντισμού, κι έχει κάνει εκστρατείες για τις διεκδικήσεις των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, των προσφύγων/ισσών, των Ρομά, την ανεξιθρησκία κ.ά. Έχει δουλέψει, μεταξύ άλλων, στη Διεθνή Αμνηστία (Διεθνής Γραμματεία – Λονδίνο) ως υπεύθυνη εκστρατειών για την Ελλάδα και την Κύπρο (προσφυγικό, εγκλήματα μίσους κ.ά.) και μετέπειτα ως ειδικός/θεματική υπεύθυνη για τη σεξουαλικότητα και το φύλο (SOGI & GBV) για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η καταγραφή αυτή γίνεται μετά από αρκετούς μήνες, κατά τους οποίους πραγματοποιείται μία συζήτηση στους κόλπους της αριστεράς και του φεμινιστικού κινήματος, σχετικά με τρανσφοβικά σχόλια που έχει διατυπώσει η συλλογικότητα του ΜΩΒ σε σειρά κειμένων του.

Το κείμενο του ΜΩΒ που άνοιξε τη συζήτηση περί «τερφισμού»

Σημειώνεται ότι TERF ή terf είναι μία ειδική μορφή τρανσφοβίας που προφασίζεται δήθεν φεμινιστικές ανησυχίες για να προωθήσει τον αποκλεισμό των τρανς ατόμων (trans-exclusionary radical feminist). Ενώ στο εξωτερικό η κουβέντα αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια, στην Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη φέτος, με αφορμή τη στάση της συγκεκριμένης συλλογικότητας.

Ένα από τα άρθρα, που δημοσιέυτηκε τον Μάρτιο, με τίτλο «Γένους θηλυκού η παπάκι@?» δείχνει εξ’ αρχής πως το ΜΩΒ θέτει αντιπαραθετικά τα δικαιώματα των γυναικών και τον συμπεριληπτικό λόγο. Ουσιατικά, το άρθρο ασκεί κριτική σε καμπάνια της Νέας Αριστεράς για την κατάργηση του φόρου στις σερβιέτες και χρησιμοποιεί τον όρο «άτομα με μήτρα» (συμπεριλαμβάνοντας και τους τρανς άντρες αλλά και τα άτομα εκτός του διπόλου άντρας – γυναίκα).

Μέσα στο κείμενο εκφράζεται μία υποτιθέμενη απειλή της έννοιας «γυναίκα», μέσα από τη χρήση πιο συμπεριληπτικού λόγου. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Ας συζητήσουμε λοιπόν λίγο για τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ του γυναικείου-φεμινιστικού κινήματος και του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος στην προσπάθεια που διευρύνεται πλέον, για εξαφάνιση της έννοιας της γυναίκας από τη σκέψη, την κοινωνία, τα κινήματα».

Σε ένα κρεσέντο κακοποιητικού λόγου και δαιμονοποίησης, χρησιμοποιεί τον όρο «Φρανκενστάιν»: «Όσο για τα δύο φύλα, ναι, τα αναπαραγωγικά βιολογικά φύλα είναι δύο, αυτό καθορίζεται από τη φύση που δεν μπορούμε ακόμα και ούτε θέλουμε να υποκαταστήσουμε με την τεχνολογία, και δεν ξέρουμε τι είδους Φρανκενστάιν θα δημιουργηθεί αν γίνει κάτι τέτοιο. Υπήρξε πριν κάτι δεκαετίες η κλωνοποίηση, όπως ξέρουμε, αλλά δεν πέτυχε να υποκαταστήσει την κλασική αναπαραγωγή. Τα ίντερσεξ άτομα υπάρχουν, είναι μια ελάχιστη μειοψηφία, και οι δημοκρατικές μας περγαμηνές αποδεικνύουν ότι και αυτή τη μειοψηφία όπως και κάθε άλλη, θα την αντιμετωπίζουμε με δημοκρατικότητα. Δεν γνωρίζω αν γεννούν ή αν κάποια από αυτά θέλουν την υποβοήθηση της ιατρικής τεχνολογίας για να μπορέσουν να γεννήσουν».

Σε άλλο σημείο, το άρθρο, αναφέρει: «Είναι ντροπή να μας αποκαλούν “άτομα με μήτρα” εν ονόματι μιας απειροελάχιστης μειοψηφίας γυναικών που απέκτησαν ταυτότητα φύλου ανδρική αλλά η βιολογική φύση τους είναι γυναικεία. Δηλαδή είναι γένους θηλυκού. Θεωρείται ότι τα τρανς άτομα είναι λιγότερο από το 1% του πληθυσμού, αν και φαίνεται ότι δεν είναι εύκολο να ανακαλυφθεί ο αριθμός τους. Και να υπολογίσουμε εδώ ότι οι γυναίκες που έγιναν τρανς άνδρες είναι πολύ μικρότερο ποσοστό από το αντίθετο».

Ειδικά η τελευταία αυτή φράση αναδεικνύει την έλλειψη αναγνώρισης και σεβασμού προς την τρανς κοινότητα και τον αυτοπροσδιορισμό.

Τέλος, ουσιαστικά περιγράφει ότι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας εξυπηρετεί ακροδεξιές αντζέτνες όπως εκείνη του Τραμπ. «Βέβαια, ο Τραμπ και καθ’ ημάς ο Βελόπουλος χρησιμοποιεί τις ακρότητες κάποιων καλών ανθρώπων, που στην προσπάθειά τους να διαφυλάξουν δικαιώματα ακυρώνουν ή καταργούν το φύλο, κάτι που πρακτικά είναι αδύνατον. Απλώς έτσι ενισχύεται η ηγεμονία του κάθε Τραμπ και… Γαία πυρί μειχθήτω. Δυστυχώς, για όσους και όσες ονειρεύονται την κατάργηση του φύλου και την αντικατάστασή του από το παπάκι@» γράφει συγκεκριμένα.

Η συστηματική ρητορική του ΜΩΒ κατά των τρανς ατόμων

Βέβαια, όπως υπενθύμισε στην ανάρτησή τη η κα. Γκορόγια, ακολούθησαν κι άλλα κείμενα με άκρως τρανφοβικό περιεχόμενο, στοιχείο που αποδεικνύει ότι υπάρχει μία συνολική ιδεολογική κατεύθυνση της συλλογικότητας. Για παράδειγμα, κατά την εβδομάδα λεσβιακής ορατότητας, στις 28 Απριλίου, η  Κατερίνα Σπύρου, η οποία είναι μέλος της 6μελούς Συντακτικής Επιτροπής του Μωβ. αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η γυναικεία σεξουαλικότητα δεν ορίζεται από τον αυτοπροσδιορισμό τρίτων, είτε αυτοί είναι άντρες που λένε ότι οι λεσβίες “δεν έχουν βρει τον κατάλληλο άντρα”, είτε άτομα που ισχυρίζονται ότι το πέος τους είναι “θηλυκό”. Αυτές οι απόψεις προσπαθούν να επιβάλουν τον τρόπο με τον οποίο οι λεσβίες βιώνουν τη σεξουαλικότητά τους, παραβιάζοντας τα όρια που καθορίζονται από τη βιολογική έλξη και τις ατομικές προτιμήσεις».

Μάλιστα, στη συνέχεια, το άρθρο χρησιμοποιεί την πρόταση «άτομα γένους αρσενικού που αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες», ουσιαστικά με την συντάκτρια να αρνείται να μιλήσει για τρανς γυναίκες. Η Ελίζα Γκορόγια ενδεικτικά γράφει σε ανάρτησή της το εξής σχόλιο για το συγκεκριμένο κείμενο: «Ρητορική μίσους: Το άρθρο, μεταξύ άλλων, παρουσιάζει τις τρανς γυναίκες συλλήβδην ως σεξουαλικά παραβιαστικές (κι άρα φύσει εγκληματικές) προς τις …γυναίκες (παρότι τα τρανς άτομα είναι τα ίδια θύματα δυσανάλογης σεξουαλικής βίας, παρότι η πλειοψηφία των τρανς γυναικών όπως και όλων των γυναικών είναι ετεροφυλόφιλες – κι άρα επιδιώκουν και συνάπτουν σχέσεις με άντρες: εύκολα επιβεβαιώνεται η ρητορική “τρανς γυναίκες = απειλή για τις… γυναίκες” κι άρα “όχι γυναίκες”/”κακόβουλοι παρενδυτικοί άντρες”)».

Σε άλλο άρθρο της συλλογικότητας με τίτλο «Σεξουαλικότητα και φύλο», συντάκτρια γράφει: «Το λεσβιακό και γκέι κίνημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ταυτιστεί με το queer κίνημα και, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να ταυτίζεται ούτε με το κίνημα των διεμφυλικών». Η φράση αυτή δείχνει, για ακόμα μία φορά, την διάθεση αποκλεισμού των queer και τρανς ατόμων από τα κινήματα για την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων ανθρώπων.

Τα δύο άρθρα κατακρίνει έντονα η κα. Γκορόγια, ενημερώνοντας ταυτόχρονα ότι «οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτά τα δύο κείμενα, εκτός από εύκολα διαψεύσιμες και φαιδρής μεθοδολογίας, συντονίζονται πλήρως με τη ρητορική hate groups όπως η ψευδο-ΛΟΑ οργάνωση “LGB Alliance” (βλ. σκόπιμη και στρατηγική παράλειψη του “Τ”/”trans”) την οποία το ανεξάρτητο παρατηρητήριο GPΑΗΕ – Παγκόσμιο Εγχείρημα Ενάντια Στο Μίσος και τον Εξτρεμισμό (Global Project Against Hate And Extremism) έχει κατατάξει ως “ομάδα μίσους” και “ακροδεξιά ομάδα”».

Παρέμβαση – Διαμαρτυρία τρανς γυναικών ενάντια στην παρουσία του ΜΩΒ στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

Η λεκτική επίθεση κατά των τρανς γυναικών από τη συγκεκριμένη ομάδα άνοιξε μία συζήτηση περί αποκλεισμού της από το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Τελικά, το ΜΩΒ είχε παρουσία στο Φεστιβαλ χωρίς να βρίσκεται σε κάποιο πάνελ η στη διοργάνωση.

Παρόλα αυτά, και μόνο η ύπαρξη της ομάδας εκεί ενέγειρε την οργή τράνς γυναικών που καταπιέζονται διαρκώς από την χρήση αυτής της ρητορικής στη κοινωνική τους ζωή και αποφάσισαν να κάνουν μία παρέμβαση στον χώρο του ΜΩΒ.

Ειδικότερα, μία μικρή αυτόνομη ομάδα (περίπου 10 ατόμων) τρανς γυναικών, τρανς ανδρών, και μη-δυαδικών ατόμων προχώρησαν σε διαμαρτυρία κρατώντας τη τρανς σημαία μπροστά στο τραπεζάκι και φωνάζοντας το σύνθημα «Ντροπή, ντροπή σε κάθε σεξιστή». Η διαμαρτυρία κατέληξε σε σύγκρουση κυρίως ανάμεσα σε δύο γυναίκες: ένα μέλος του Μωβ και μία τρανς γυναίκα.

Το βίντεο από την παρέμβαση των γυναικών κατά του ΜΩΒ

Οι ισχυρισμοί περί «πογκρόμ»

Την επόμενη ημέρα το ΜΩΒ εξέδωσε ανακοίνωση που υποστήριζε λανθασμένα ότι «η επίθεση είχε χαρακτηριστικά πογκρόμ, διήρκεσε περίπου μια ώρα, περιείχε εξύβριση, απειλές για τη σωματική μας ακεραιότητα, και μια κλωτσιά στην κοιλιά από γνωστή επιθετική τρανς προς μια από τις γυναίκες του Μωβ».

Στη συνέχεια, ζήτησε από τη διοργάνωση του Φεστιβάλ να καταδικάσει το περιστικό και κατέληξε μάλιστα ότι «επιφυλασσόμεθα για την κοινωνική ή και νομική αντίδρασή μας, διαθέτουμε στοιχεία και βίντεο τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε όπου χρειαστεί».

Ολόκληρη η πρώτη ανακοίνωση του ΜΩΒ:

«Καταγγέλλουμε την επίθεση εναντίον του Μωβ στο 26ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας

Το Σάββατο 5/7/2025 το Μωβ δέχθηκε επίθεση από ομάδα γυναικών τρανς και ενδεχομένως υποστηρικτριών τους, περισσότερων από 10 ατόμων αρχικά και ακόμα περισσότερων αργότερα, στο τραπεζάκι του Μωβ όπου καθόμασταν αμέριμνες, περίπου στις 10μμ το βράδυ.

Η επίθεση είχε χαρακτηριστικά πογκρόμ, διήρκεσε περίπου μια ώρα, περιείχε εξύβριση, απειλές για τη σωματική μας ακεραιότητα, και μια κλωτσιά στην κοιλιά από γνωστή επιθετική τρανς προς μια από τις γυναίκες του Μωβ.

Σύντομα ήρθε ομάδα της περιφρούρησης του φεστιβάλ, η οποία μπήκε στη “μέση” μεταξύ ημών και των επιτιθέμενων και κατάφερε μετά από πολλή ώρα να τις πείσει να φύγουν.

Άλλοι παρευρισκόμενοι στον ευρύτερο χώρο δεν έκαναν κάτι για την υποστήριξή μας, όπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, και δυστυχώς τα παραδείγματα είναι πολλά.

Ζητάμε από την συντονιστική επιτροπή του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Αθήνας, η οποία κάνει βεβαίως σπουδαία δουλειά και γι’ αυτό την εκτιμούμε, να καταδικάσει την επίθεση σήμερα, τελευταία ημέρα του φεστιβάλ, και να απομακρύνει τα δύο πιο επιθετικά άτομα, τα ονόματα των οποίων γνωρίζει η περιφρούρηση που ήταν μπροστά στο περιστατικό. Επίσης ζητάμε από τις οργανώσεις που συμμετέχουν στο φεστιβάλ να καταδικάσουν την εναντίον μας επίθεση.

Δηλώνουμε και πάλι ότι ο αγώνας του Μωβ και όλων των γυναικείων οργανώσεων είναι διαρκής και διαχρονικός, είτε για την υποστήριξη των μεταναστριών, των προσφυγισσών, των Ρομά, των ΑΜΕΑ, των ΛΟΑΤΚΙΑ+, των μειονοτικών, των απολυμένων, των ανέργων, των αστέγων, των κρατουμένων, των τοξικοεξαρτημένων, των οροθετικών, των επιζωσσών ενδοοικογενειακής βίας και τράφικινγκ, εναντίον της πατριαρχίας, ότι δεν πτοούμεθα, αποκρούουμε τις απειλές και συνεχίζουμε.

Επιφυλασσόμεθα για την κοινωνική ή και νομική αντίδρασή μας, διαθέτουμε στοιχεία και βίντεο τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε όπου χρειαστεί.

ΤΟ ΜΩΒ

6-7-2025»

Σε σχόλιο της ξανά, η Ελίζα Γκορόγια, εξηγεί για ποιους λόγους είναι προκλητική η χρήση της λέξης «πογκρόμ» για το συγκεκριμένο περιστατικό:

«1. χρησιμοποιείται από μία ομάδα που έχει συστηματικά τσουβαλιάσει, απανθρωποιήσει, στοχοποιήσει και δαιμονοποιήσει τα τρανς άτομα και ενάντια σε τρανς άτομα (τα οποία δεν ήταν όλα τρανς γυναίκες αλλά και τρανς άνδρες και μη-δυαδικά άτομα – κάτι το οποίο παραλείπεται από τo κείμενο καταγγελίας παρότι κάποια από αυτά είναι άμεσα αναγνωρίσιμα από τα μέλη του Μωβ).

2. τα τρανς άτομα ήταν ιστορικά (αν και συχνά αποσιωποιημένα) θύματα του Ολοκαυτώματος, πολλά δεν απελευθερώθηκαν μετά το τέλος του ναζιστικού καθεστώτος, αλλά μεταφέρθηκαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε φυλακές)».

Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών: «Το ΣΥΔ δεν θα σιωπήσει μπροστά στη διαστρέβλωση και τη στοχοποίηση»

Απάντηση στους ισχυρισμούς του ΜΩΒ δημοσίευσε το Σ.Υ.Δ. τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), μη κυβερνητική οργάνωση εθελοντικού χαρακτήρα για την προαγωγή των δικαιωμάτων και ελευθεριών των τρανς, φυλοδιαφορετικών, και γενικότερα των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων, καθώς και των προσώπων που εργάζονται στο σεξ, με την παρούσα καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε δημόσια με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τις ανακοινώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, αναφορικά με περιστατικά “πογκρόμ” και υποτιθέμενης στοχοποίησης στο πλαίσιο κινηματικής συνύπαρξης»

«Οι αφηγήσεις που παρουσιάζουν τα τρανς πρόσωπα ως διχαστικά, επιθετικά ή απειλητικά επειδή τολμούν να υψώσουν φωνή απέναντι στη βία και τους αποκλεισμούς, είναι βαθιά ριζωμένες στην πατριαρχία, το ρατσισμό και την τρανσφοβία. Είναι η γνωστή τακτική που βαφτίζει τον θύτη σε θύμα και ζητά “καταδίκες χωρίς αστερίσκους”, ενώ γεμίζει παραγράφους με υπαινιγμούς και στοχευμένες ενοχοποιήσεις των πιο ευάλωτων».

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Σ.Υ.Δ.:

«Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), μη κυβερνητική οργάνωση εθελοντικού χαρακτήρα για την προαγωγή των δικαιωμάτων και ελευθεριών των τρανς, φυλοδιαφορετικών, και γενικότερα των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων, καθώς και των προσώπων που εργάζονται στο σεξ, με την παρούσα καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε δημόσια με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τις ανακοινώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, αναφορικά με περιστατικά «πογκρόμ» και υποτιθέμενης στοχοποίησης στο πλαίσιο κινηματικής συνύπαρξης.

Οι ανακοινώσεις αυτές, ντυμένες με το πέπλο του “φεμινισμού” και της “ενότητας”, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά μια κυνική εργαλειοποίηση της καταγγελίας για να εξυπηρετηθούν πολιτικά ξεκαθαρίσματα και να αποκρυφθούν βαθιά τρανσφοβικές , ρατσιστικές συμπεριφορές και παράλογες λογικές αποκλεισμού.

Το ΣΥΔ εδώ και χρόνια ζητά σεβασμό και ισότιμη θέση στους κοινωνικούς και κινηματικούς χώρους. Δεν αποδέχεται όμως να μετατρέπεται σε άλλοθι για καριερίστικες πολιτικές επιδιώξεις, ούτε θα δεχτεί ποτέ να νομιμοποιήσει τη βία που ασκείται εναντίον της κοινότητας των τρανς ανθρώπων, είτε αυτή είναι φυσική, είτε είναι συμβολική, είτε διατυπώνεται σε νομικίστικη γλώσσα επιτιμητικών “ταφτάδων” και πατερναλιστικών στηλίτευσεων.

Οι αφηγήσεις που παρουσιάζουν τα τρανς πρόσωπα ως διχαστικά, επιθετικά ή απειλητικά επειδή τολμούν να υψώσουν φωνή απέναντι στη βία και τους αποκλεισμούς, είναι βαθιά ριζωμένες στην πατριαρχία, το ρατσισμό και την τρανσφοβία. Είναι η γνωστή τακτική που βαφτίζει τον θύτη σε θύμα και ζητά “καταδίκες χωρίς αστερίσκους”, ενώ γεμίζει παραγράφους με υπαινιγμούς και στοχευμένες ενοχοποιήσεις των πιο ευάλωτων.

Δεν θα αποδεχτούμε κανενός είδους “ενότητα” που οικοδομείται πάνω στις πλάτες των τρανς ανθρώπων, ούτε την υποκριτική ευαισθησία αυτών που κλείνουν τα μάτια μπροστά στον αποκλεισμό, αλλά υψώνουν το δάχτυλο τους στην τρανς κοινότητα όταν αυτή ζητά ορατότητα και δικαιοσύνη.

Τέλος, η απόφασή μας να μην συμμετάσχουμε σε συγκεκριμένες εκδηλώσεις ή φεστιβάλ, όπου δίνεται βήμα και χώρος σε πρόσωπα και συλλογικότητες που νομιμοποιούν ή ανέχονται την τρανσφοβία, δεν αποτελεί απομόνωση, αλλά πολιτική πράξη ευθύνης.

Είναι χρέος μας να προστατεύσουμε τα μέλη της κοινότητάς μας από χώρους που παύουν να είναι ασφαλείς, όχι γιατί εκφράζονται διαφορετικές απόψεις, αλλά γιατί αναπαράγονται μεθοδευμένα επιθετικές, εξουσιαστικές και διαστρεβλωτικές αφηγήσεις εις βάρος μας.

Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας φιμώσουν, να μας παρουσιάζουν ως απειλή για το κίνημα ή να μας καλέσουν να σιωπήσουμε για χάρη μιας επίπλαστης πολιτικής «ηρεμίας», απαντάμε ξεκάθαρα, πως:

Η τρανς κοινότητα είναι το ίδιο το ΚΙΝΗΜΑ!

Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και η ΑΛΗΘΕΙΑ μας δεν μπαίνουν σε διαπραγμάτευση!

Η σιωπή δεν είναι ενότητα. ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ!

Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να διαστρεβλώνει την αλήθεια μας. Δεν επιτρέπουμε να αμφισβητούν την ταυτοτική μας υπόσταση. Δεν επιτρέπουμε να παίζει κανείς με τις ζωές μας.-

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΩΝ»

Η τελευταία ανακοίνωση του ΜΩΒ

Το Μωβ επανήλθε με νέο κείμενο, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την ψευδή αναφορά σε «πογκρόμ», ενώ σχετικά με τις αναφορές που έχουν καταγγελθεί ως τρανσφοβικές, αρκεί να αναφέρει απλά πως «η Σίσσυ Βωβού που έγραψε το επίμαχο άρθρο που ενόχλησε πολύ κόσμο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, έχει μακρά πορεία στον χώρο της αριστεράς, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του Μωβ προερχόμαστε όλα, από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς εξωκοινοβουλευτικής ή μη».

Η ανακοίνωση:

«Όπως ήδη θα γνωρίζει μεγάλη μερίδα χρηστών των κοινωνικών δικτύων, το Σάββατο το βράδυ 7 Ιουλίου, το σωματείο γυναικείων δικαιωμάτων Μωβ, δέχθηκε επίθεση από ομάδα γυναικών τρανς και υποστηρικτών τους στο 26ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.

Ήταν μια καλά οργανωμένη επίθεση από 10 περίπου άτομα και όχι μια αντίδραση της στιγμής, με αφορμή κάτι που έγινε ή κάτι που προκάλεσε κάποια συμπεριφορά μελών του Μωβ. Απόδειξη του ότι ήταν καλά σχεδιασμένη δράση αποτελεί και το γεγονός ότι υπήρχαν τουλάχιστον δυο άτομα τα οποία ήταν λίγο πιο πίσω και κάνανε καταγραφή όλης της δράσης με κινητά.

Η επέμβαση ήταν επιθετική από την αρχή και όχι “ειρηνικός περίπατος” όπως μια από τις/τους θύτες είπε μετέπειτα, ξεκίνησε με ένα σύνθημα κι ακολούθησαν φωνές, απειλές και βρισιές και είχε και βίαια ξεσπάσματα, με ξεκάθαρο στόχο να δημιουργήσουν επεισόδιο για να εκθέσουν τις γυναίκες του Μωβ.

Στην ανακοίνωση του το Μωβ έκανε λόγο για επίθεση με χαρακτηριστικά προγκρόμ, λόγω του ότι ήταν μια ομαδική δράση λεκτικής αλλά και σωματικής βίας, οργανωμένη για να εκφοβίσει και να εκδιώξει από το Φεστιβάλ. Αυτός ήταν ο στόχος από την αρχή και όχι για να γίνει ειρηνική διαμαρτυρία, που όμως στην πορεία παρεκτράπη.

Και αυτό το λέμε γιατί η επίθεση στο Μωβ έχει ξεκινήσει πολύ πριν το Σάββατο. Γίνεται μέσα από ένα μπαράζ άρθρων, κειμένων, ανακοινώσεων σε μέσα ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα τους τελευταίους τέσσερις μήνες από άτομα τα οποία ασκούν επιρροή στους χώρους αυτούς.

Αν τα κείμενα αυτά ήταν αντικειμενικά και αμερόληπτα θα αποτελούσαν ενδεχομένως μια βάση για εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα στα κινήματα, αλλά το αντίθετο έχει συμβεί: έχει χρησιμοποιηθεί ακραία γλώσσα, με χαρακτηρισμούς όπως φασίστριες, ακροδεξιές, τρανσφοβικές, ομοφοβικές, τερφ -και αλλά χειρότερα βέβαια- όταν γίνεται αναφορά στις γυναίκες του Μωβ, συστηματική διαστρέβλωση γεγονότων και απειλές.

Ως συνήθως, στα κοινωνικά δίκτυα όλα αυτά παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας και οι πιο ένθερμες/οι υποστηρικτές/τριες ανοικτά πια βρίζουν, απειλούν και τελικά βιαιοπραγούν.

Οι πρακτικές που ακολουθούνται είναι πολύ καλά σχεδιασμένες και ακολουθούν πλήρως τα προπαγανδιστικά παραδείγματα που έχουμε δει να χρησιμοποιούνται από την δεξιά. Είναι η γνωστή τεχνική του “ρίξε λάσπη και κάτι θα κολλήσει”.

Ειδικά όσον αφορά την ταμπέλα “φασίστριες” που θέλουν απεγνωσμένα να μας κολλήσουν και η οποία είναι παιδαριώδης, αλλά επίσης αποδεικνύει ποσό ψευδή είναι αυτά που ισχυρίζονται. Η Σίσσυ Βωβού που έγραψε το επίμαχο άρθρο που ενόχλησε πολύ κόσμο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, έχει μακρά πορεία στον χώρο της αριστεράς, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του Μωβ προερχόμαστε όλα, από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς εξωκοινοβουλευτικής ή μη. Κάποια μέλη είναι και μέλη κομμάτων, αλλά σαν σωματείο δεν συνδεόμαστε με κανένα κόμμα.

Δημιουργείται λοιπόν ένα αφήγημα κατά το οποίο το Μωβ είναι “κακοποιητικό”, φασιστικό, τερφ κλπ, χαρακτηρισμοί και ταμπέλες που δεν δικαιολογούνται σαν αντίδραση σε ένα και μόνο κείμενο.

Αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση να μας αποκαλούν κακοποιητικές, αλλά ταυτόχρονα είναι και εξωφρενική η κατηγορία αυτή, δεδομένης της πορείας και της αφιέρωσης του Μωβ και των γυναικών του στις μάχες κατά της γυναικείας κακοποίησης χρόνια τώρα, μέσα και έξω από τα δικαστήρια.

Η επικινδυνότητα της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί όμως αφορά το γεγονός ότι μέσω αυτού το αφηγήματος δημιουργείται ένα πλαίσιο ανοχής και αποδοχής της βίας που υπέστη το Μωβ όχι μόνο στο Αντιρατσιστικό, αλλά και της λεκτικής βίας που εκδηλώνεται τόσους μήνες, γιατί έχει πειστεί μερίδα του αριστερού κόσμου ότι αυτό μας αξίζει και “λίγες φάγαμε”.

Αυτή είναι μια επικίνδυνη ατραπός, που αν δεν αναγνωριστεί ως τέτοια, οδηγεί σε αποδοχή της βίας αντί της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, κατά οποιασδήποτε ομάδας με την οποία υπάρχει διαφωνία».