«Κυρία πρόεδρε, κύριοι δικαστές και κύριοι εισαγγελείς, επεκτείνω και σε σας την απεύθυνσή μου, καθώς ο νόμος σας δίνει το δικαίωμα δευτερολογίας. Και θέλω το δικαίωμα δευτερολογίας να ασκηθεί στο οποίο εμπεριέχεται και το δικαίωμα ανάκλησης της εισαγγελικής πρότασης» κάλεσε την εισαγγελέα ξεκινώντας την αγόρευσή του ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, Κώστας Παπαδάκης, κατακεραυνώνοντας στη συνέχεια την εισαγγελική πρόταση, αλλά και τις αιτιάσεις της εγκληματικής οργάνωσης.

«Το ποινικό δίκαιο είναι δίκαιο πράξεων και όχι προθέσεων, είναι δίκαιο ευθύνης, ατομικής και όχι συλλογικής, είναι δίκαιο ευθύνης πραγματικής και όχι αντικειμενικής, είναι δίκαιο ευθύνης ποινικής και όχι πολιτικής και είναι δίκαιο αποδείξεων και όχι ενδείξεων» συμπλήρωσε, όπως μεταφέρει το Golden Dawn Watch.

Στη συνέχεια, ο Κώστας Παπαδάκης μεθοδικά και με μία λεπτομερή αγόρευση, επιχειρεί να αποδομήσει ένα προς ένα τα σημεία της υπεράσπισης της Χρυσής Αυγής, αλλά και της εισαγγελικής πρότασης, που στοχεύουν με τη σειρά τους στην αποδυνάμωση του εγκληματικού χαρακτήρα της οργάνωσης.

«Η Σύμβαση του Παλέρμο πράγματι έθεσε ως βασικό στόχο την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος που επιδιώκει οικονομικό όφελος, αλλά όχι ως αποκλειστικό» υπογράμμισε ο δικηγόρος, τονίζοντας πως αυτή προέβλεπε ρητά «κάθε κράτος-μέλος μπορεί να υιοθετεί μέτρα σοβαρότερα ή αυστηρότερα από αυτά που προβλέπονται στην σύμβαση για την πρόληψη και καταπολέμηση του διεθνικού οργανωμένου εγκλήματος». Συνεπώς και μόνο εξ αυτού προκύπτει ότι ουδεμία παραβίαση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η Ελλάδα υπήρξε. Αλλά και από πολλά άλλα επιχειρήματα που θα παραθέσω στη συνέχεια».

«Η θεσπισθείσα διάταξη κατάστρωσε λοιπόν το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης με τρία κατ’ αρχήν βασικά στοιχεία τα οποία, παρά τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, παραμένουν και σήμερα τυποποιώντας ένα υπαλλακτικώς μικτό αδίκημα, τελούμενο είτε με την μορφή της συγκρότησης, είτε με την μορφή της ένταξης ή και των δύο σε οργάνωση η οποία:

α) αποτελείται από 3 ή περισσότερα πρόσωπα, κριτήριο ποσοτικό
β) είναι δομημένη, κριτήριο ποιοτικό
και γ) έχει διαρκή δράση, κριτήριο χρονικό» σημείωσε, ενώ πρόσθεσε και ένα τέταρτο στοιχείο, αυτό της επιδίωξης των μελών της οργάνωσης για τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων από εκείνα που προβλέπονται «περιοριστικώς» από τα άρθρα του Ποινικού Κώδικα.

«Το γεγονός ότι ο νομοθέτης δεν θέλησε να αποκλείσει το έγκλημα που δεν επιδιώκει οικονομικό όφελος στην διάταξη που κατήρτισε προκύπτει αναμφισβήτητα από την αιτιολογική έκθεση του νόμου 2928/2001 όπου αναφέρεται ότι «οι προτεινόμενες ρυθμίσεις επεκτάθηκαν σε κάθε είδους οργανωμένη εγκληματικότητα, εγκληματικότητα δηλαδή προερχόμενη από εγκληματικές οργανώσεις με όποιο όνομα και αν είναι αυτές γνωστές και ανεξάρτητα από τους ποικίλους στόχους που μπορεί να προωθούν, κοινωνική απαξία έχουν οι εγκληματικές πράξεις τους, όχι κατ’ ανάγκη οι στόχοι» τόνισε ακόμη.

Ο Κ. Παπαδάκης, στη συνέχεια επέμεινε στην αποδόμηση των επιχειρημάτων της υπεράσπισης, με τα βέλη του να κατευθύνονται και στην κυβέρνηση Σαμαρά που «έφερε τη Χρυσή Αυγή στη Δικαιοσύνη», περιγράφοντας πως επιχειρήθηκε από την αρχή να πέσει η εγκληματική οργάνωση στα μαλακά.

«Ενώ η νομολογία των δικαστηρίων με εκατοντάδες αποφάσεις εξειδίκευσε αρκετά ικανοποιητικά τα στοιχεία της δομής και διάρκειας, οριοθέτησε την σχέση του αδικήματος αυτού με την καθεαυτό τέλεση των αδικημάτων, που αποτελούν σκοπούς, για τους οποίους συγκροτείται η εγκληματική οργάνωση και έλυσε σωρεία άλλων ζητημάτων στα οποία θα αναφερθώ αμέσως παρακάτω. Κυρίως όμως, στα χρόνια που πέρασαν κανένας δικαστής, είτε κατά πλειοψηφία είτε κατά μειοψηφία, δεν έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας του Π.Κ. 187 λόγω παρέκκλισης από το περιεχόμενο της σύμβασης του Παλέρμο, ούτε οποιοσδήποτε νομοθέτης από τις εκτεταμένες προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Π.Κ. 187 από το 2001 και μετά δεν διανοήθηκε να το κάνει. Με μία μόνο εξαίρεση. Την κυβέρνηση των δήθεν διωκτών της Χρυσής Αυγής, του Αντώνη Σαμαρά, η οποία τον Αύγουστο 2014, όταν οι κατηγορούμενοι της Χρυσής Αυγής βρίσκονταν σε υποδικία με την κύρια ανάκριση να έχει περατωθεί και με την ασκηθείσα δίωξη να περιορίζεται στο άρθρο 187 και όχι και στο 187Α ΠΚ, και την δικογραφία να βρίσκεται πλέον στα χέρια του αρμόδιου εισαγγελέα για μελέτη και πρόταση, διέρρευσαν με ένα δημοσίευμα στο Βήμα της Κυριακής περί τα τέλη Αυγούστου 2014, της Γιάννας Παπαδάκου, ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε νομοθετική τροποποίηση στο Π.Κ. 187 προκειμένου να καταστήσει ως στοιχείο του αδικήματος τον προσπορισμό του οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους» περιέγραψε, τονίζοντας πως η κυβέρνηση Σαμαρά ακολούθως έκανε πίσω υπό την πίεση των αντιδράσεων.

Η αγόρευση του Κ. Παπαδάκη συνεχίζεται, ενώ σημειώνεται πως στο κοινό βρίσκεται ομάδα Ιταλών δικηγόρων που μετέχουν στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ), ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας, ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ, Γιώργος Μαυρίκος, η μητέρα του Παύλου Φύσσα καθώς και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Το σκηνικό της δολοφονικής επίθεσης στο σπίτι των Αιγυπτίων αλιεργατών

Στη συνέχεια, ο δικηγόρος παρέθεσε ένα χρονικό της δολοφονικής επίθεσης στο σπίτι των Αιγυπτίων αλιεργατών, συνθέτοντας λεπτομερώς μία κανονική εγκληματική επιχείρηση (από το Golden Dawn Watch):

Και έρχομαι στους Αιγύπτιους. Ο Αμπουζίντ είναι Αιγύπτιος […] Και είναι άλλο η αυξημένη προστασία που παρέχεται για έναν μετανάστη, […] Λέω για τους δικηγόρους των υποψήφιων δραστών των Αιγυπτίων ότι είναι η 4η ημέρα που δεν βλέπω στα έδρανα, μας τιμούν με την παρουσία τους ορισμένοι συνάδελφοί μου. Είναι αδιανότητο ότι θα είχα εντολέα κατηγορούμενο που κινδυνεύει και δε θα ερχόμουν να ακούσω ούτε μια αγόρευση […] Περί της υπόθεσης των Αιγυπτίων αλιεργατών] Από το σύνολο του φωτογραφικού υλικού και των βίντεο τα οποία προβλήθηκαν και κατατέθηκαν, προκύπτει ότι δεν υφίσταται εξωτερική σκάλα πρόσβασης στην ταράτσα από το σπίτι, ούτε και εσωτερική. Η πρόσβαση στην ταράτσα όπως το γράφει εκεί γίνεται με χρήση εσοχών και πατημάτων στον εξωτερικό πίσω τοίχο. Η διαφορετικά η πρόσβαση γίνεται από την κάθετη στη Σοφούλη, οδό Δημ. Μητροπούλου, που λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς το ύψος της ταράτσας είναι ελάχιστα ψηλότερο από του ύψος του δρόμου, αλλά πρέπει να ανεβεί κανείς πρώτα στην ταράτσα του γειτονικού σπιτιού που εφάπτεται στον δρόμο και από εκεί να περάσει στην ταράτσα του σπιτιού των Αιγυπτίων. Αλλά η οδός Δημ. Μητροπούλου είναι ιδιαίτερα ανηφορική και το οδόστρωμα και το πεζοδρόμιό της ιδιαίτερα ολισθηρά και με σύκα από την συκιά του γειτονικού σπιτιού. Ενώ η μετάβαση με διαδρομή από το πεζοδρόμιο στη γειτονική ταράτσα και από αυτήν στην ταράτσα του σπιτιού των Αιγυπτίων δεν είναι επίπεδη, δυσχεραίνεται από την παλιά μεγάλη συκιά, τα κλαδιά της οποίας απλώνονται χαμηλά στη γειτονική ταράτσα και το δάπεδό της είναι ολισθηρό. Το σκοτάδι της νύχτας δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο. Αυτή ηταν η αιτία που είχα υποβάλει και ένα αίτημα αυτοψίας στο δικαστηριο. Τούτο αναδεικνύει ότι υφίσταται τρομερή δυσχέρεια γρήγορης και αθόρυβης όταν γνωρίζουμε ότι κάποιος που κοιμάται έξω ξυπνά με το παραμικρό θρόισμα ή θόρυβο, πολυπρόσωπης ανόδου προσώπων και εργαλείων λοστών, ξύλων και μάλιστα χωρίς φωτισμό την νύχτα. Στο ίδιο το σπίτι η είσοδος γίνεται από τσιμεντένια σκάλα με δέκα σκαλοπάτια, που οδηγούν σε πλατύσκαλο όπου και η πόρτα εισόδου, χωρίς προστατευτικά, κάγκελα και κουπαστή. Κατά την κατάθεση του Αχμεντ υπήρχαν κάγκελα και τα έβγαλαν οι ίδιοι οι δράστες […] Σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος στριμώγματος, πτώσης και τραυματισμού, ιδίως όταν ανεβαίνουν πολλοί μαζί με ξύλα, κοντάρια και άλλα αντικείμενα, η αμύνονται η δεν βλέπουν καθαρά είναι μεγάλος. Άρα απαιτείται υψηλό επίπεδο κατόπτευσης, προγραμματισμού, επιχειρησιακής ικανότητας, ταχύτητας και αποτελεσματικότητας και για την ταράτσα και για το σπίτι. Αυτό λοιπόν ειναι το σκηνικό της επίθεσης εκεινη την νυχτα απέναντι σε έναν άνθρωπο φιλοξενούμενο στο σπίτι που κοιμάται στην ταράτσα με μία κουβέρτα για να μην τον ενοχλούν τα κουνούπια.

Η αστυνομικός Πολυχρονίδου στην από 12/6/2012 και ώρα 07.00 π.μ. μαρτυρική της κατάθεση αναφέρει στην ΥΚΑ/ΔΑΑ ότι: «Την 3.20΄ περίπου ώρα της 12/6/2012 μεταβήκαμε με εντολή του κέντρου ασυρμάτου στη συμβολή των οδών Λ. Δημοκρατίας και Λ. Γρηγορίου Λαμπράκη προκειμένου να αναζητήσουμε ύποπτα άτομα που επέβαιναν σε δίκυκλα πιθανόν μέλη της Χρυσής Αυγής λόγω επίθεσης ατόμων σε οικία αλλοδαπών στην οδό Θεμιστοκλή Σοφούλη στο Πέραμα λίγα λεπτά νωρίτερα.». Άρα η ιδιότητα των δραστών συνυπήρχε ταυτόχρονα από την ίδια την καταγγελία του περιστατικού είτε από τους παθόντες, είτε από τους γείτονες. Κατά συνέπεια αυτά που ακούστηκαν δεν έχουν καμία σημασία, γιατί αυτός που κατήγγειλε μίλησε για ΧΑ, αν είναι κάποιος από τους παθόντες είναι προφανές ότι η κατάθεση είναι εγκυρότερη από οποιαδήποτε άλλη. Και αν είναι μάρτυρας είναι γεγονός ότι η πολιτική ταυτότητα της ΧΑ ειχε γίνει γνωστή […] Όλοι οι γείτονες, που δεν είναι ούτε αντιεξουσιαστές είπανε και αναγνωρισαν όχι μόνο από τα μπλουζάκια τους αλλά από τον τρόπο της δράσης τους, τι βρέθηκε λοιπόν μετά την ειδοποίηση και τι συνέβη; Προφανώς η σειρά που αναφέρει το βούλευμα τα γεγονότα, είναι λάθος. Πήγαν πρώτα στην ταράτσα, η ιατροδικαστική ανάφερει, γνωμάτευση Ευαγγελισμού γράφει ότι διαπιστωθηκε οίδημα, βαθύ θλαστικό τραύμα, διαταραχή στη σύγκλιση της γνάθου λόγω κατάγματος, διπλό κάταγμα στην κάτω γνάθο, […] τοποθέτηση συρμάτινων περιδέσεων. Από τα παραπάνω καταφαίνεται προφανέστατα βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα, η πρόθεση δεν ήταν αυτή […] όπως προκύπτει από την αφήγησή του χτυπήθηκε από περισσότερους του ενός δράστες ταυτόχρονα, κοιμόταν ανυπεράσπιστος στην ταράτσα. Τι αναδεικνύεται λοιπόν:
– Η οργάνωση, η πρόβλεψη, η εξασφάλιση και συγκέντρωση των όπλων, δηλαδή των λοστών, των ξύλων και των πυροσβεστήρων.
– Η άριστη γνώση της περιοχής.
– Η άνεση της μεταμεσονύκτιας κυκλοφορίας στην περιοχή και μάλιστα παρά το νεαρό της ηλικίας και με δίκυκλα. >
– Η πολυπρόσωπη, αποφασιστική και αιφνιδιαστική επίθεση.

Την ονομάζω και αποφασιστική διότι έχει προηγηθεί, σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων, και η προσπάθεια εισβολής στο ψαράδικο, που για εμένα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έγινε από τους ίδιους ανθρώπους και δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν αποφασισμένοι εκείνο το βράδυ, οπωσδήποτε, να πραγματοποιήσουν τους εγκληματικούς τους σκοπούς. Αν έβρισκαν ανθρώπους στο ψαράδικο μέσα θα τους χτυπούσαν εκεί, δεν τους βρήκαν, θεώρησαν περιττό να ξυπνάν τη γειτονιά για να κάνουν υλικές ζημιές, πήγανε στο σπίτι. Και βεβαίως ο σκοπός τους δεν ήταν μόνο οι υλικές ζημιές στο σπίτι, αλλά ο Αμπουζίντ στην ταράτσα. – Η προετοιμασία του χώρου της επίθεσης.
– Η αναμφισβήτητη προηγούμενη κατόπτευση για εντοπισθούν τόσο ο Αμπουζίντ που κοιμότανε στην ταράτσα, όσο και τα σημεία από τα οποία θα επιτίθεντο στο σπίτι.
– Ο εντοπισμός του στόχου της ταράτσας, του χώρου της εισόδου του σπιτιού για την επιλογή των μέσων της επίθεσης και βεβαίως
– Η επιλογή του χώρου απαρατήρητης στάθμευσης των δικύκλων προκειμένου να καταστεί δυνατή η αθόρυβη προσέγγιση στο χώρο της επίθεσης.

Αθόρυβη ήταν όχι μόνο η προσέγγιση, αλλά και η άνοδος στην ταράτσα και η συνεννόηση και δράση μεταξύ τους, μέχρι τη στιγμή που, υποχρεωτικά βεβαίως, έγινε θορυβώδης, όταν προσπάθησαν να παραβιάσουν το σπίτι.

– Η αδίστακτη και πολυπρόσωπη χρήση βίας από πολλούς, απρόκλητα και κατά ανυπεράσπιστου, μέχρι ανθρωποκτόνου αποτελέσματος, το οποίο τουλάχιστον ως ενδεχόμενο αποδέχθηκαν. Έχω την εντύπωση ότι έχει περιγραφεί, από την κατάθεση των μαρτύρων, ιδίως του Αμπουζίντ αλλά και των άλλων, μια φρικαλέα βαρβαρότητα αποτυπωμένη και στα αποτελέσματα στο πρόσωπο και στο σώμα του θύματος, λυπηρό ιδίως από νέους ανθρώπους αυτό το πράγμα και απορίας άξιον αν οι άνθρωποι αυτοί ενεπλάκησαν για πρώτη φορά σε πράξεις βίας.
– Η ψυχραιμία και η όλη εκτίμηση και ο συντονισμός, οργανωτικά χαρακτηριστικά τα οποία δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει ότι άνθρωποι που ενεπλάκησαν για πρώτη φορά σε βίαιες ενέργειες, τα έχουν πραγματώσει. Έχουμε λοιπό μια ψύχραιμη εκτίμηση, η οποία καθιστά δυνατή την εκπλήρωση της επίθεσης σε τρία στάδια:

Το πρώτο στάδιο είναι τα ανθρωποκτόνα χτυπήματα σε βάρος του Αμπουζίντ Εμπάρακ στην ταράτσα,
Το δεύτερο είναι η προσπάθεια εισβολής στο σπίτι και τραυματισμού όσων ήταν μέσα,
Το τρίτο στάδιο είναι οι καταστροφές στα οχήματα.
Έχει προηγηθεί ένα προγενέστερο στάδιο στο μαγαζί. Τίποτε από αυτά, δηλαδή ούτε η επιτυχία του ενός, ούτε η αποτυχία του άλλου κλονίζουν, μετατρέπουν, μεταβάλλουν το όλο πρόγραμμα και με οποιοδήποτε τρόπο διασπούν την απόφαση και το σχέδιο το οποίο είχαν. Αντίθετα, υπάρχει ψυχραιμία στην εκτίμηση, όταν εξαντλείται το χρονοδιάγραμμα, από το οποίο και μετά η παραμονή τους στο χώρο καθίσταται επικίνδυνη και τότε αποφασίζουν την αποχώρηση, την πραγματοποιούν αφού προβαίνουν σε καταστροφές στα οχήματα, συντονισμένα, και σε χρόνο μηδενικό πηγαίνουν, παραλαμβάνουν τα δίκυκλα και φεύγουν.

– Ταχύτητα λοιπόν, ψυχραιμία, συντονισμός και πειθαρχία. Επαγγελματική θα τη χαρακτήριζα.

– Σχέδιο διαφυγής και εξαφάνιση των πειστηρίων. Διότι μέσα σε μια διαδρομή που, κατά τις μαρτυρίες όλων, δεν είναι περισσότερο από πέντε λεπτά με τα μηχανάκια, έχουν εξαφανιστεί τα σίδερα και τα ξύλα. Και βεβαίως όποια ξύλα και πέτρες βρεθήκανε στο σπίτι, όπως αναφέρθηκε κατά την αναφορά στις παραλείψεις της αστυνομίας, όπως προέκυψε από τις μαρτυρικές καταθέσεις, ουδείς τα αναζήτησε.
– Θρασύτατη επίδειξη ισχύος με φωνές και με μπλούζες της ΧΑ μέχρι και τη στιγμή της σύλληψης.

Κυρίως όμως έχει σημασία οι φωνές, ότι «θα δεις τί είναι η ΧΑ» του Πανταζή, φωνές οι οποίες έγιναν εις επήκοον γειτόνων και βεβαίως για να ακουστούν, από παθόντες και τρίτους, διότι σημασία δεν έχει για τους ανθρώπους αυτούς να κάνουν κάτι, αλλά και να το επιδεικνύουν ότι το κάνουν και να επιδεικνύουν ισχύ και αν τρομοκρατούν. Οι μπλούζες φυσικά, η αίσθηση ότι οι ίδιες αυτές οι μπλούζες παρέχουν και το ακαταδίωκτο, γιατί βέβαια σε μια ημέρα προεκλογικής περιόδου, καθώς εκλογές είχαμε 17/6/2012 και το συμβάν έγινε Δευτέρα προς Τρίτη 12/6/2012, φυσικό, κατά τη σκέψη τους, να κυκλοφορεί κάποιος με μπλούζες της ΧΑ, έχοντας και μια έτοιμη δικαιολογία, λέγοντας «εγώ δεν έκανα τίποτα, με συλλαμβάνετε για την ιδεολογία μου».
Βεβαίως αυτό εγκαταλείπεται γρήγορα γιατί αλλάζουν ρούχα στο κρατητήριο και δεν έχει φροντίσει κάποιος να κρατήσει ως πειστήριο τις μπλούζες αυτές, η αστυνομία να τους φωτογραφίσει με αυτές. Βγάζουν φωτογραφίες με ό τι ρούχα θέλουν την επόμενη ημέρα. Βλέπουμε τον Πανταζή με άσπρο ατσαλάκωτο πουκάμισο σε άνθρωπο που δούλευε όπως λεει και φούσκωνε μπαλόνια.

– Διακριτοί ρόλοι και ιεραρχία μεταξύ των δραστών:
Αναγνωριζόμενος από όλους ο Πανταζής, ο οποίος είναι ο εμψυχωτής, είναι ο ηγέτης, είναι εκπρόσωπος και στον τσαμπουκά απέναντι στα θύματα και στις εξηγήσεις απέναντι στην αστυνομία.
Και επίσης διακριτός είναι και ο Αγριογιάννης, ο οποίος αναγνωρίστηκε ανεπιφύλακτα και από τους δύο μάρτυρες ως ένας από τους δράστες που ενεργούσε σκληρές πράξεις βίας στο περιστατικό εκείνο.

Παρουσία του ανήλικου κοριτσιού δε, δείχνει ανθρώπους που δεν έχουν καμία ηθική αναστολή, πας να κάνεις ό,τι είναι να κάνεις, άστο το ανήλικο […]
Οι δράστες αναγνωρίζονται:

Α) Ο Πανταζής αναγνωρίζεται ανεπιφύλακτα από τρεις, ο τρίτος είναι ο Σαάντ που παρότι εκείνο το πρωί είχε δηλώσει ότι δεν είναι σε θέση να κάνει αναγνώριση, κάτι το οποίο δεν ήταν κατά τη γνώμη τους επαρκής λόγος για να μην τον οδηγήσει η αστυνομία στο να προσπαθήσει να αναγνωρίσει και στο να μην κληθεί ποτέ αργότερα, με πολύ πειστικό τρόπο είπε ότι αναγνώρισε τον Πανταζή […] Ο Πανταζής λοιπόν αναγνωρίζεται και από τους άλλους δύο και τον Άχμεντ δηλαδή και τον Μωχάμεντ, ανεπιφύλακτα.
Και στον ηγετικό ρόλο του και στις κινήσεις και σε αυτά τα οποία έλεγε.

Β) Αναγνωρίζεται ανεπιφύλακτα και ο Αγριογιάννης από τους δύο μάρτυρες και, όπως προανέφερα, με διακριτό ρόλο αλλά και περιγράφεται από τον Σαάντ με ένα στοιχείο που επίσης προσθέτει αξιοπιστία στην κατάθεσή του, σαν ένας που φορούσε λευκό, ενώ όλοι ο άλλοι φορούσαν μαύρα.

Γ) Όσον αφορά τους άλλους τρεις δράστες Μαριά, Ευγενικό και Παπαδόπουλο, περιγράφονται και αναγνωρίζονται «100%», χωρίς καμία επιφύλαξη ή αμφιβολία από τον Μωχάμεντ και «80%», σύμφωνα με όσα είπε ο Άχμεντ εδώ.

Το κίνητρο της ειλικρίνειας των παθόντων είναι ισχυρό, κανένας δεν εμπλέκεται σε οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη – σε αντίθεση με τους ίδιους τους δράστες που μας είπανε όπως ο Αγριογιάννης ότι εχει καταδικαστεί για ένοπλη ληστεία