Με βάση, λοιπόν, τους νεοφιλελεύθερους κανόνες που καθορίζουν τη στάση και τις απαιτήσεις των… θεσμών η μόνη συμφωνία που μπορεί να πετύχει η νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι μία πολύ κακή συμφωνία. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε γιατί έχουμε μία νέα κυβέρνηση, γιατί γίνονται εκλογές σε χώρες που έχουν δημοσιονομικά προβλήματα, γιατί στη ζώνη του ευρώ δεν είναι εκτός νόμου τα κόμματα που διεκδικούν τη διακυβέρνηση με αντινεοφιλελεύθερο προγραμματικό πλαίσιο; Το μόνο βέβαιο σε αυτή την ιστορία είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση, του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, θα μπορούσε να πετύχει στο τσακ μπαμ μία εξαιρετικά κακή συμφωνία και χωρίς να υπάρξει όλη αυτή η αγωνία και η ταλαιπωρία που ζει το τελευταίο τετράμηνο η… πραγματική οικονομία της χώρα μας. Μάλιστα, όσο περισσότερο κακή θα ήταν (θα είναι…) αυτή η συμφωνία τόσο περισσότερο τόπο θα έπιαναν (θα πιάσουν…) οι θυσίες των προηγούμενων ετών. Δεν ξέρω τι ακριβώς πάει αυτό να πει αλλά το διαβάζω συχνά.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι, εσωτερικού και εξωτερικού, της νέας ελληνικής κυβέρνησης προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα και προωθούν το συγκεκριμένο της πολύ κακής συμφωνίας καθώς το ζητούμενο γι’ αυτούς δεν είναι μόνο η εμβάθυνση της λιτότητας αλλά να σκοτώσουν πολιτικές και ιδέες εναλλακτικές, αντίπαλες, στους νεοφιλελεύθερους κανόνες. Γνωρίζουν πως μία πολύ κακή συμφωνία θα κάνει πολύ σύντομο το καλοκαίρι της Αριστεράς στο Νότο της Ευρώπης και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει την υποστήριξη που έχει από τον Κόσμο της Εργασίας και τα κατώτερα μεσαία στρώματα. Η απ’ εδώ πλευρά καλά κάνει και προωθεί το συγκεκριμένο ενδεχόμενο μίας καλής, έντιμης με κάποιες υποχωρήσεις, συμφωνίας. Θα πρέπει όμως, οφείλει, να προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα.
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερινά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»